GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De verrassend gunstige uitslag van de

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De verrassend gunstige uitslag van de

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Amsterdam, 25 Sept. 1891.

onderhandelingen, die tusschen de beide Synoden te Leeuwarden en te 'sGravenhage gevoerd zijn, is ook ons een oorzaak van dankbaar en hartelijk verblijden.

Want, al toeft de wederzijdsche onderteekening van de Verbondsacte nog, toch is meer dan de zoen, is metterdaad de vereeniging zelve gesloten; geslot n in het geschreven woord; gesloten in de hand van trouw die Ds. Van Andel voor aller oog aan den Voorzitter der Synode gaf; en meer nog in de harten gesloten onder loflied en dankzegging.

Op dat laatste leggen v/e zelfs den nadruk: de harten sijtt omgezet.

Niet alsof ook de ontleding der gedachten en de formuleering van het woord geen beteekenis zou hebben. Maar noch de fijnste uitspinning der gedachten noch de keurigste mozaiek van het blank geslepen woord, zou feitelijk iets vermocht hebben, zoo wederzijds zeker wa, , strouwen in elkanders bedoeling had voortgewoekerd, en de overstemde van heden morgen als opposant tegenover de Synode had gestaan.

Maar juist die vreeze week volkomen.

Niet alleen toch dat belde Synoden haar besluiten met volkomen eenstemmigheid, op het beiderzijds eenstemmig praeadvies van de advisesrende leden namen, maar het voorstemmen ging van haits. Er waren overwinnaars noch overwonnenen. En zij die het langst in hun conscientie geworsteld hadden, alvorens ze tot dezen stap konden komen, waren van achteren de rijksten in hun jubeltoon. Juist naarmate zs banger vreeze hadden gekoesterd, was het gevoel van verlossing te overvloediger.

Zoo ging het dan ook niet met loven en bieden. Men eischte offers noch bracht offers. Maar wat men wel deed was, dat een iegelijk niet enkel dacht om wal zijns, maar ook om wat des anderen was. Alsook dat men onder dien drang der liefde elk van zijn eigen kant zoo ver mogelijk overboog, om de hand van den broeder, die aan de overzij stond, te grijpen, en met warmte te omklemmen.

Daardoor zijn dan ook hartverheffende oogenblikken doorleefd. Eerst toen de Deputaten binnen kwamen; daarna toen hun antwoord w'erd voorgelezen; en eindelijk, als bij climax toen ze mededeeling van het genomen besluit ontvingen.

Geen oogenblik hebben deze Deputaten zich vreemd onder ons gevoeld, en in niemand ter Synode kwam het op, hen anders dan als zeer gewenschte broederea te beschouwen.

Er was geen gemaakte minzaamheid, maar natuurlijke warmte en eenvoud in de wederzijdsche ontmoeéing'.

Iets v/at zonder voorbehoud gezegd magvan geheel deze onderhandeling.

Want al weet heel het land, hoe er onder de leden der Synode zoowel als onder deze Deputaten, ook mannen waren, wier pen vaak woorden op het papier wierp, die aan de mogelijkheid der vereeniging twijfelen deden, toch zijn er bij de wederzijdsche ontmoeting geen oogenblik twee groepen, twee fraction, twee opiniën geweest; en toen het er op aankwam deed Dr. Wagenaar geen oogenblik voor Dr. Geesink, en evenmin Doe. Lindeboom een oogenblitc voor Dr. Bavinck in hartelijke sympathie voor het schoone doel onder.

Er was algemeene verheuging der ziel. Er was een zichtbare losmaking der banden. Er werkte een heilige mystiek der liefde. En saam in dien indrukwekkenden kring taande kon men nauwelijks van zich zelf of van den broeder gelooven, dat er ooit woorden gesproken of geschreven waren, die, waren ze op dat oogenblik herhaald, als schreiende wanklank in ieders oor zouden hebben geklonken.

Het ging niet meer.

Met al ons over en weder schrijven waren e eer verder van elkaar afgeraakt, dan ichter tot elkander genaderd.

En wie Sion liet had in de ziel, sprak aak bij zich zelf: »Het is tijd dat de eere werkel"

En zie, toen heeft de Heere gewerkt. Gewerkt in den wil en in het gemoed. ewerkt op zielsneiging en innerlijke overuiging. Gewerkt door in te houden wat nders te veel uitkwam, en te doen uitomen wat anders te veel binnenbleef. ewerkt door het vinden van het juiste oord gemakkelijker te maken. Gewerkt oor elk misverstand af te snijden. En ewerkt niet het minst door de verantoordelijkheid der zaak zeer zwaar op de onscientie te doen wegen.

Vandaar dat het te Leeuwarden heel nders liep, dan %vie naar Leeuwarden opingen gedacht hadden. En eveKzoo dat de floop te 'ri Gravenhage een geheel ander esultaat gaf, dan men, daar saam komende, ich had voorgesteld.

Hierdoor is het dan ook dat beiderzijds ezegd kan worden: »De vereeniging is h esloten", ook al weet men zeer wel, dat c r nog heel wat te regelen valt.

Luraers, zooals het hu staat, hindert die adere regeling niet.

Er kan nu niets meer in den weg komen.

Alles zal nu vanzelf loopen.

En zelfs zal het veel spoediger gaan dan en denkt.

Geen . drie jaren, en geen twee jaren, isschien geen twaalf maanden zullen er ver heen gaan, of we zijn reeds op ééne ynode saam.

Natuurlijk zal de consultatie van de gemeenten aan de overzij tijd vorderen. Maar k toch, ook dat kan bespoed'gd. En is dat afgeloopen, dan is al de overige voorbereidende arbeid, bij eenigen goeden wil, in ééne enkele maand te verrichten.

En komen dan voor het laatst de gedeelde dassen saam, om afgevaardigden voor de laatste gedeelde Synoden te benoemen, dan kan in uiterlijk drie maanden tijds geheel de zaak tot haar conclusie gebracht, en het dan saamgesmolten leven zich binnen weinig tijds op gezamenlijke meerdere vergaderingen openbaren.

Doe men intusschen beiderzijds, wat men kan, om het vreemde in de wederzijdsche verhouding geheel te doen verdwijnen. Laat men elkaar opzoeken. Laat de predikanten elkander ontmoeten. De ouderlingen en diakenen een woord der liefde wisselen. Neme men over en weder den dienst des Woords voor elkaar waar. En beijvere de pers zich, om naarmate ze meerder schuld heeft aan de lange verwijdering, nu ook te warmer en te inniger op welgegronde verbroedering en ineensmelting aan te dringen.

Er was vo'ór en tijdens de Synode veel gebeds voor deze heilige zaak in het harte.

Laat dit gebed dan ook nu niet zwijgen. Bidde, al wie bidden kan, om den vrede van Jeruzalem!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 27 september 1891

De Heraut | 4 Pagina's

De verrassend gunstige uitslag van de

Bekijk de hele uitgave van zondag 27 september 1891

De Heraut | 4 Pagina's