GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Men dringt aan op Zondagsrust

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Men dringt aan op Zondagsrust

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Tot onze blijdschap zagen wede oogen krijgen, de Hotelhouder genaamd, kwam 17 October, van elders overgenomen, een opmerking over de Zondagsrust en de spoorwegcngelukken voor, die de aandacht trok.

Zoo dit geen reden mocht zijn om de Zondagsrust beter te betrachten, het is er toch wel een om op dien dag geen buitengewone diensten van het persooneel te vorderen, en wil men in het financieel belang der Maatschappij zulke extra treinen laten loopen, men korte dan liever iets op de aanstaande winst en stelle voldoend personeel aan, dan het leven in gevaar te brengen van hen, die van deze Zondagstreinen gebruik maken.

Men las daar:

Men dringt aan op Zondagsrust voor het spoorwegpersoneel en waarlijk dit komt aan die menschen wel toe. Maar in verband met dit vraagstuk verdient toch de vraag overweging, of er geen verband bestaat tusschen Zondagsrust en spoorwegrampen.

Het spoorwegongeluk bij Saint-Mandé, waarbij 50 personen het leven verloren en 150 gekwetst werden, had plaats op een Zondag.

Zondag den 12 Juli had het ongeluk plaats op den Noorderspoorweg in Frankrijk.

De ramp van Mönchenstein, waarbij 120 menschen omkwamen, geschiedde op een Zondag.

Te Groenendaal in België was eveneens de Zondag de dag des onheils.

Den 3den September 1882 ontspoorde de trein bij Freiburg en werdtn er ()o personen gedood en 150 gekwetst. Ook die dag was een Zondag.

De grootste ramp van den jongsten tijd was die bij de brug over de Tay op Zondag 28 December 1879.

Ongelukken van kleiner omvang hadden eveneens op Zondag plaats.

Er zijn er, die dit willen toeschrijven aan de rechtstreeksche tusschenkomst van een wrekenden God, die de sabbatschennis straft.

Maar er zijn er ook, die er een natuurlijker verklaring aan geven. Door het organiseeren van extra-treinen op Zondag wordt van het personeel, in stede van dit Zondagsrust te geven, te groote inspanning gevorderd en worden misschien ook, om hierin tegemoet te komen, menschen in dienst gesteld, voor hunne taak niet berekend.

_ De feiten waarop hier de aandacht geves-; tigd wordt, zijn niet wel te weerspreken.

Eenerzijds staat het vast, dat de meerdere , Zondagsrust bij hen, die niet naar Gods gebod vragen, veelal tot drukker gebruik van de treinen op Zondag leidt; en anderzijds is het feit niet te ontkennen, dat de bangste en ontzettendste ongelukken dit jaar bijna alle op Zondag voorkwamen.

Hieruit nu wordt de tegenstrijdigheid geboren, dat er op Zondag, ten gevolge van de Zondagsrust, meer dienst van het spoorwegpersoneel moet gevorderd, en dat omgekeerd de Zondagsrust den eisch met zich brengt, dat het spoorwegpersoneel op Zondag meer rust zal hebben.

Hierop nu bestaat slechts tweeërlei uitweg. Of de Engelsche methode, dat men eenvoudig minder treinen laat loopen, en de Zondagsreizigers dwingt om alleen 's morgens vroeg en 's avonds laat te reizen. Of wel dat men onze methode van meer treinen op Zondag volhoudt, maar dan ook meerder verschot van personeel hebbe.

Is er Zondags een versterking van 20 pCt. aan personeel noodig, dan moei elke maatschappij minstens 20 pCt. aan verschot hebben. Inschietende hulp, die slechts tijdelijk optreedt, is toch vooral bij drukke gelegenheden volstrekt onbruikbaar en lokt ongelukken uit.

Juist op Zondag is extra en goed geoefend personeel noodig.

Doch hieruit volgt dan ook, dat het spoorwegpersoneel geen Zondagsrust hebben kan, ook al houdt men er een overcompleet van 20 pCt. op na.

Wel kan men het personeel dan in de week een vrijen dag geven, maar niet op Zondag.

Hoe men het wende of keere, de zaak blijft dus kritiek staan, en men sluit op die wijs onze Christenbevolking ook weer van dezen heelen dienst uit.

En al willen wa nu, gedachtig aan Jezus' woord over den toren van Siloam, niet aanstonds van een oordeel Gods spreken, toch is de vraag niet te onpas, of wat meer religie ook voor het spoorwezen niet zeer dienstig zou zijn.

We bedoelen nu niet voor de kas der maatschappij, maar voor de levende have, voor het personeel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 8 november 1891

De Heraut | 4 Pagina's

Men dringt aan op Zondagsrust

Bekijk de hele uitgave van zondag 8 november 1891

De Heraut | 4 Pagina's