Steentjes in de maag.

(Ingezonden).

»Met kleine lapjes leert een hond leer eten, " zegt een spreekwoord, dat zeker niet letterlijk opgevat moet worden. Steenen zal men een hond minder gemakkelijk leeren verorberen, al kan hij er uit boosheid soms in bijten. Steenen zijn ten eenemale onverteerbaar. Toch zijn er dieren, die bij 't opnemen van voedsel soms een steentje mee naar biu' nen slikken. De dieren, die ik op 't oog heb, zijn de kippen.

Missehien is de groote haast, waarmee ze de gestrooide graankorrels oppikken, oorzaak, dat ze in plaats van zulk een korreltje, het daarnaast liggend steentje in den snavel nemen. Althans v^êk^ spiermaag van de kip komen meestal steentjes voor.

En kip heeft een kliermaag en een spiermaag, en dat is voor haar noodig, niet omdat ze zooveel eet; maar omdat ze geen kauwwerktuigen heeft. De graankorrels gaan regelrecht de keel of den slokdarm in, (Smaak zal ze dus niet veel in 't eten hebben, zoomin in graan als in gruis). Deze slokdarm is in 't midden heel wijd.

Dat is de krop, dikwijls ten onrechte borst genoemd, die zich sterk kan uitzetten, en waarin het opgepikte graan een weinig geweekt wordt. Daarna gaat het door den voortgezetten slokdarm in de kliermaag, waar het onder den invloed van verschillende sappen veranderd wordt, en dan eerst komt het met steentjes en al iti de spiermaag. De korrels zijn nu wel week; doch heel. Ze zullen spoedig gebroken worden. De spiermaag is inwendig bekleed met een hoornachtig, geplooid vlies, en hare wanden wrijven tegen elkaar als een rasp, waardoor de graankorrels fijn gewreven worden. De steentjes hebben het fijnwrijven bevorderd.

Vervult alzoo de spiermaag bij de kippen den dienst, dien de kaken bij de menschen en de zoogdieren verrichten, dan zou men deze steenjes een kunstgebit kunnen noemen, 't Mag dus geen kwaad, dat de kippen zich eens vergissen bij 't eten en een steentje voor een graankorrel aanzien. Kinderen, moeten beter toezien en kalmer zijn bij den maaltijd.

Bovendien moet door ons het kostelijk voorschrift betracht worden: »Hetzij gij eet, hetzij gij drinkt, of iets anders doet, doet het al ter eere Gods!"

Een schoon opscbrift.

In Zwitserland ligt een dorp dat Meiringen heet. Op 't oogenblik zoudt ge er niet veel aan hebben er naar toe te gaan, want twee maanden geleden ontstond er een schriklijke brand. Toen het vuur pas uitbrak, woedde er een stormwind, die in de bergen meer voorkomt en de Foehn i) heet. De wind wakkerde de vlammen zoo aan, dat haast geen huis staan bleef. Twaalf jaren geleden was hetzelfde dorp ook bijna geheel door 't vuur verwoest.

Bijna geen huis bleef staan, zei ik. Toch zoudt ge, als ge er ooit komt, een kunnen zien, dat nog staat. Het is bewaard gebleven bij den brand van 1879 ^° 0°^ i** ^^ vernieling dit jaar niet verwoest. Ja, het slaat er al sinds 1775, schoon 't geheel van hout is, en wordt zomers door 't groen overdekt. Wie het huis vinden wil, kan dit makkelijk, want het draagt dit schoone opschrift;

«Ofschoon wij hier aan 't bouwen gaan. Het zal maar voor een tijd bestaan, Maar hij die Jezus mint altijd, Die zal bestaan in eeuwigheid."

Dit is eenvoudig en waar tevens. De man die 't schreef, heeft zeker 'niet geweten hoe de Heere ook zijn huis bewaren zou en 't is wel opmerkelijk dat juist dit huis staande bleef, hoe vergankelijk ook, terwijl zoo vele andere den vorigen keer of nu werden vernield.

AAN VRAGERS.

Een lezer maakt de opmerking, dat men soms zegt »een riem onder 't hart binden" en vraagt of dit nu wel goed is.

Natuurlijk is een riem »binden" zeer begrijpelijk, wat in de andere uitdrukking »steken" niet is. Dat men van »binden" ging spreken bewijst juist, hoc men voelde dat »steken'' toch niet ging. Maar toch ontstond die zegswijs eerst toen men de oude uitdrukking, wijl ze niet meer begrepen werd, had omgezet. De eene fout haalde de andere. Wil nu iemand zeggen »een riem onder 't hart binden" in de beteekenis van »zich aangorden", moed grijpen om iets te doen, of dien moed inboezemen, dan kan dat er wel mee door. Maar mij dunkt, we hebben de oude schoone zegswijs, en waarom die niet gebruikt?

HOOGENBIRK,

i) Spreek uit: Feun.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen