Uit de Pers.

Van een Dultsch werk KÜBELS, Christliche Bedenken iihcr modern-Christliches Wesen zond Dr. J. H. Gunning JHzn, een vertaling in het licht bij G. Los te Leiden.

Zij het ons vergund hieruit over te nemen wat de schrijver over het Methodisme zegt.

Het luidt aldus: Spoedig zal het Methodisme in de Evangelische Christenheid evenzoo, zij het ook zonder dat velen het weten, de heeischende macht geworden zijn, als het Jezuïtisme in de Roomsche Kerk. Van heeler harte wenschea wij, wat er goeds en gezegends in is, eerlijk te erkennen. Aan vele aanhangers van het Methodisme reiken wij gaarne de broederband, al moeten wij het Methodisme zelf ook in menig opzicht bestrijden. Ook dwalende broeders zijn toch broeders, en staan veel dichter bij ons hart dan dezulken, die«ïV«> -/57''5totonsbehooren, maarin de hoofdzaak, in het geloof, ons vreemd geworden zijn.

De «zegen van het Methodisme komt ons voor hierin gelegen te zijn, dat zijne mededinging onze kerken en onze leeraars op een nauwelijks ooit geziene manier, gedwongen heeft de slaperigheid, die zoovelen hunner bevaagen had, af te schudden, en de handen weer uit de mouwen te steken. Allen eerbied voor eiken ijver voor het goede, en het heil onzer medemenschen; en dat zulk een ijver tegenwoordig gezien wordt, danken wij voor een groot deel aan het Methodisme. Maar.... nu heeft zijn concurrentie het helaas in menig opzicht reeds zoover gebracht, dat ook van onsen kant naar methodistisch patroon, en op methodistische wijze gewerkt wordt. En dat houd ik op menig terrein van werkzaamheid voor een der bedenlcelijkste teekenen van het moderne Christendom.

Alles wordt vermeerderd! .Welk een massa werkzaamheden, verrichtingen, godsdienstoefeningen, vergaderingen van allerlei soort, voor jong en oud! De gelegenheden tot zoogenaamde «stichting" zijn wel driemaal talrijker dan voorheen, 't Is mogelijk dat men vroeger van 't goede te weinig had, tegenwoordig heeft men er op menige plaats zonder twijfel te iiéel van. Dood gepreek: worden —• ach, men weet thans maar al te goed wat dat is, en zichzelf dood preeken, ot ten minste zichzelf geheel en al leeg-en uitpreeken, daarvan weten de verstandige leeraars óók mee te spreken. Niet allen zijn genieën als Luther, die bijkans eiken dag kon preeken of met de pen arbeiden, en toch zou men 't haast gaan gelooven. als men op die (vaak gedwongen en afgeperste) werkzaamheid van velen let.

Maar niet alleen wordt het aantal dezer stichtelijke samenkomsten methodistisch vermenigvuldigd, ook het onderscheid van soorten vermeerdert. Hoe eenvoud waren onze voorouders in hunne godsdienstoefeningen! Bijbellezen en prediking of catechisrausonderwijzing, met gebed en gezang — ziedaar alles! Men meende dat eene eerlijke, eenvoudige, zuivere prediking des Evangelies voldoende was. Wie gelooft dat nü nog ? Men moet iets buitengewoons tot stand brengen, e daartoe behooren ook - vanziM iuitengewone middele liefst zoo afwisselend en pikant mogelijk: kinderkerk, zondagscholen met allerlei feesten, gebeds-en zangdiensten, opwekkingen met schuldbelijdenissen en hallelujahgeroep, christelijke kransjes en genoegens van allerlei aard, christelijke thee-avondjes en partijtjes, christelijke tooneelvertooningen, christelijke muziekfeesten, christelijke vereenigingen — ja, misschien komen wij nog tot christelijke bals, christelijke thédansants, en wat al niet?

Methodistisch wordt ook meer en meer de manier van werken, zelfs in samenkomsten, die door mannen der Kerk geleid, of ten minste bezocht en met sympathie beoordeeld worden. Het groote doel is: indruk te maken, en wel een snellen, overweldigenden, door het gevoel overheerschten indruk op zoovelen mogelijlc, zoodat men op spoedige en groote resultaten wijzen kan: besluiten genomen, vereenigingen gesticht, afzweringsformules. onderteekeningen, trouwbeloften aan dit of dat vaandel, enz. enz. Hoevele mannen, hoevele christelijke bladen, hebben nog moed en kracht, tegen de onbehoorlijkheid te waarschuwen, dat vaak de heerlijkste en ernstigste zaken als in een ommezien, door oogenblikkelijke opwekkingen in vergaderingen of feestelijke bijeenkomsten worden afgedaan ?

De zenuwachtigheid van onzen tijd is een zijner meest troostelooze krankheden. Maar de christelijke zenuwachtigheiJ is de allerergste soort van zenuwziekten, en ach, zij heerscht zoo algemeen in het moderne Christendom! Op het gevoel en den smaak, ja op de zinnelijkheid wordt zoo gewerkt, dikwijls zou men zelfs aan betoovering en geestelijke hypnose gaan denken. Wat geven tegenwoordig velen om rustige en nuchtere onderwijzing! Wat hecht men in menig geval nog aan een vrije wilsdaad van den enkele, geboren uit eene eigene, misschien na bitteren twijfel verkregen, overtuiging'! Hoe schat men tegenwoordig gewetensbezwaren, zedelijke aarzeling, angstig, ernstige overleggingen. Het - aonderzoekt alle dingen" zal spoedig, naar wij vreezen, geheel tevergeefs in den Bijbel staan; datgene althans wat tegenwoordig als «christelijk" optreedt, zal men weldra niet eerst meer eens mogen onderzotken, eer men er aan meedoet. Alles-gaat thans naar oogenblikkelijke indrukken, en indrukken kan men, gelijk ieder weet, spoedig genoeg te weeg brengen, vooral waar jonge lieden, en niet het minst van het vrouwelijk geslacht, in eene vergadering den toon aangeven. Hoe spoedig is men medegesleept, en hoe zelden staat er in zulke opgewonden samenkomsten eens een man op, die het waagt en vermag een dam op te werpen tegen dien bruisenden stroom!

Zeer weinig weten onze modern christelijke drijvers van de vrijheid eens menschen. Als een bakerkindje wordt door" hen hun medemensch behandeld, beperkt, verzorgd en vertroeteld; al zijne behoeften, ook die welke hij volstrekt niet heeft, worden hem medegedeeld, voor hem opgewekt, hem wordt wijsgemaakt dit hij ze heeft, en dan zijn ze al bevredigd eer hij het weet, en is de honger gestild, dien hij niet eens had! Wat zijn er niet een vri willige armverzorgers, en vooral verzorgsters, die zich aan de armen opdringen en opdwingen, en dan wanneer eens een enkele van zijn recht gebruik maakt, en deze opgedrongen helpers de deur wijst, ach en wee over dien goddeloozen en verstokten zondaar roepen 1 En nog veel meer is bij dit modern christelijke zielen' verzorgers het geval. De Heerezegtt «geef, zoo iemand u iets vraagt." Hoevelen geven, óók geestelijke gaven, iiwgevraagd, ja terwijl men begeert er van verschoond te blijven?

Weet men dan niets meer daarvan, dat de geboorte des nieuwen menschen, evengoed als het kind in den moederschoot, een proces is dat zijnen tijd hebben moet ? Niets meer daarvan, dat zonder nuchtere, klare kennis en zonder een heilig, welbewust, ernstig besluit geen gezond geesteUjk leven tot stand kan komen? Kan men dan niet meer wachten, en aan het werk van Gods Geest en Woord iets toevertrouwen? Wil men waariijk, gelijk men dat de menschen doet, nu ook den grooten, heiligen God dwingen! Heeft men Markus 4 : 28 geheel en al vergeten? Wil men de vrucht, het volle koren dan reeds hebben nog eer het zaad in de aarde, in het binnenste wezen van den mensch is gevallen, wortel verkregen, en zijn stillen, ernstigen arbeid begonnen heeft?

Gewis daar zijn ook in onzen tijd heel wat loome, doodige menschen, die ook wel eens christelijk door elkaar geschud mogen worden. En daar zijn ook wel geestelijk zóó verwaarloosde, zóó voor al wat geestelijk is afgestorven massa's, dat het gebruik van massieve middelen om ze eens «aan te pakken", gerechtvaardigd kan heeten. Maar — men verwissele toch niet met de zaak zelve wat eens een enkele maal een voorbereide den dienst kan doen! Men make toch niet tot regel, wat als uitzondering geoorloofd wezen kan ! En nooi ga men verder dan de grenzen door God in Zijn Woord gesteld! Nooit vergete men ook de hoofdzaak: de eigenlijke crisis, de groote verandering in een menschenhart, de innerlijke keuze vóór God en den Heere Jezus, kan geen kunstmatig en met geweld te weeg gebrachte zijn. Heeft Jezus Christus ooit op methodistische wijze, of naar de manieren van het Heilsleger gearbeid?

Ook buiten deze schets is er in dit schoone geschrift zooveel waars en gezonds, dat gehee strookt met wat ook de Heraut beoogt, da we Dr. Gunning niet dankbaar genoeg kunnen zijn voor zijn uitnemende vertaling.

Wel toch komen er ook enkele uitdrukkingen m voor, die ons stooten, maar over het algemeen, wenschen we ten zeerste dat dit geschrift ook m onze kringen veel gelezen worde.

Het kan ten zegen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen