"Vrije Universiteit.

Amsterdam, 4 Oct. 1895.

Het getal der studenten, die dit jaar iti het Academisch Album zijn ingeschreven, is grooter dan gemeenlijk, en bedraagt 21.

De lijst wijst thans aan 14 Literatoren, 14 Juristen en 66 Theologen. Saam 91 studenten; natuurlijk ongerekend de 120 Gymnasiasten. Anders zou het cijfer 211 zijn.

Nu is hierbij zeer zeker in aanmerking te nemen, dat de verzwaring van het Admissie-examen enkele candidaten van het vorig jaar op dit jaar overschoof; maar ook zóó ligt iu dit cijfer toch een bemoedigend teeken voor de toekomst.

Indien de Vrije Universiteit er in slagen mag om jaar aan jaar al ware het slechts een dozijn mannen af te leveren, die bereid en bekwaam zijn, om ook op hooger intellectueel gebied de Calvinistische beginselen te vertolken en te verdedigen, zal spoedig de droeve toestand van vroeger, dat het volk door gebrek aan voorgangers weerloos stond, overwonnen zijn.

Verblijdend was in dit opzicht ook de promotie van Dr. Hania.

Niet, alsof een promotie op zichzelve een gebeurtenis van zooveel beteekenis zou zijn, noch ook, wijl de dissertatie over Wernerus Helmichius, die verdedigd werd, proeve van even grondig onderzoek als diepe studie gaf, maar overmits elk gepromoveerde in onzen kring de hoop verlevendigt, dat we ook op ïvetenschappelijk gebied een betere toekomst tegengaan.

Op de dissertatie zelve komen we later afzonderlijk terug; thans teekenen we ten opzichte van deze promotie hier alleen aan, dat ditmaal een der hoogleeraren van de Stedelijke Universiteit aan de oppositie deelnam, en zulks deed onder uitreiking van het meest vleiend getuigenis aan den Doctorandus.

Vroeger was zoo iets ondenkbaar, en nam men van onze promotiën ganschelijk geen notitie.

Thans schijnt men hierover heen te komen, en de overtuiging ook buiten onzen kring gewekt te zijn, dat de Vrije Universiteit wel terdege waarborg biedt voor het wetenschappelijk gehalte van haar studenten.

Op Seinpost zag men gelijk verschijnsel naar aanleiding van het referaat van Professor Fabius over Spinoza, toen eveneens een geleerde, die geheel buiten onzen kring stond, aan de bespreking deelnam.

Het optreden van Prof. Rogge bij de promotie van den heer Hania is hier het tweede verschijnsel van dien aard.

Mag dit zoo voortgaan, dan komt spoedig de tijd, dat we de periode van het ignoreeren te boven zijn.

De Vrije Universiteit is nog zeer jong. Bij de kleinheid van haar kracht past haar nog een zeer bescheiden optreden.

Maar aan zulke kleine verschijnselen merkt men dan toch, dat ze vooruitgaat, en ook naar anderer oordeel wint in beteekenis.

Het is daarom in zoo hooge mate verblijdend, dat het aan Amsterdams Gemeenteraad niet gelukt is, haar van één harer hoogleeraren te berooven.

Niet alsof op zichzelf het verlies van een hoogleeraar op academisch terrein een zoo ongewoon verschijnsel is. Denk maar aan h'; t eindeloos courantengeschrijf over Prof. 't Hoff aan de Stedelijke Universiteit.

Maar omdat hier een triomf behaald is voor het beginsel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen