Vraag om bewijs.

In de Vrije Kerk komt Ds, Bos nogmaals terug op zijn bedenkingen, • en voegt daaraan iets toe, dat zóó niet kan blijven hggen.

Hij zegt daarin toch, dat Dr. Kuyper vóór de Vereeniging zekere belofte ten opzichte van de Theologische School zou hebben afgelegd, die hij terstond na de Vereeniging publiekelijk schond. Alsmede dat hij op de Synode van Dordrecht met zijn hand onderteekende, wat hij niet hield.

Om de grofheid der aanklacht, zullen we de eigen woorden van Ds. Bos hier afdrukken, opdat een ieder zie, dat we niet te veel zeggen.

Hij schrijft dan:

De Deputaten der Chr. Geref. verzekerden aan hunne Synode dat de Heere het hart van Dr. K. kennelijk had geneigd en dat Z.Hooggel. in den laatsten nacht der samenspreking, — een onvergetelijke nacht genoemd — uitdrukkelijk had gezegd, dat over die quaestie in de eerste jaren geen sprake meer zou zijn. Het hebben eener eigene inrichting, met behoud van haar eigenaardig karakter was dus toegegeven, en daarmee een voornaam punt van 'bezwaar tegen de vereeniging weggenomen.

In het vaste vertrouwen, dat wij Dr. Kuyper op zijn woord konden gdooven, heb ik toen vóór de vereeniging gestemd. Juichen en jubelen deed ik niet, want ik was niet zonder vrees. zooals ik ook in mijne toespraak op de gemeenschappelijke vergadering zei; doch het »geloof alleenlijk" stond mij voor den geest, en ik geloofde werkelijk dat God de harten had geneigd, ook in zake het groove punt van bezwaar.

Wie had toen durven veronderstellen, dat terstond na de vereeniging de oude quaestie weer zou opgerakeld worden ? En toch, reeds het volgend jaar kwam Dr. K. c. a. met het voorstel, om de Theol. School in de Vri|e Universiteit te incorporeeren of in te lijven! Dat gaf door heel het land een vreeselijken schok, en ook ik had niet gedacht, dat Dr. K. zóó weinig te vertrouwen was, dat hij den eenen dag zijn woord gaf, en het den anderen dag weer herriep.

En kort daarop:

De Gen. Synode te Dordrecht handhaafde dan ook het standpunt, bij de vereeniging ingenomen, en legde de 'Concept-acte ter zijde. Dr. K. teekende toen zelf met eigen hand het voorstel ter handhaving van de eigene inrichting. Nu althans, zoo oordeelden velen met mij, zou Dr. K. de quaestie, die reeds zoo dikwijls t!e gemoederen in beweging had gebracht, laten rusten.

Maar, jawel! In het eerste no. van de Heraut., na de Synode, kwam Dr. K. al weer met de oude quaestie te voorschijn, en dat wel op eene zóó beleedigende wijze, dat het mij altijd nog onverklaarbaar is, hoe de schrijver vrede in zijn hart heeft kunnen krijgen, zonder openbare herroeping.

Wij onzerzijds ontkennen nu op de meest pertinente wijze beide grove aanklachten. Met ons goed recht roepen we uit dien hoofde hiermede Ds. Bos op, om hetzij in de Vrije Kerk, hetzij in ons blad, beide aanklachten waar te maken, of zé te herroepen.

Wij noodigen hem alzoo uit, om letterlijk en stiptelijk mede te deelen, en zulks met afdoende bewijzen, wat Dr. Kuyper' vóór de Vereeniging beloofd, en daarna geschonden, en vi^at hij te Dordt met zijn naam onderteekend, en niet gehouden heeft.

Van het vellen van een oordeel onthouden we ons alsnog.

We zullen eerst de inlevering van juist geformuleerde aanklacht en van het bewijs dier klacht afwachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen