Recensiën.

Excelsior, geïllustreerd Tijdschrift voor hd Nederlandsche Volk, onder redactie van A. ƒ• Hoogenbirk en J, A. Wormser.

Excelsior verdient nog steeds, evenals bij vroegere bespreking in De Heraut is geschied, met eere genoemd te worden.

Om zijn gezonde Schriftbespreking, zijn boei" ende verhalen, zijn uitstapjes op letterkundig gebied, maar het meest om wat de heer Wormser in woord en beeld er in geeft van de gebeurtenissen in Zuid-Afrika, kan het als lectuur voor onze jongelieden met warmte aanbevolen worden.

Wat ik wel zou wenschen? Dat het historisch element er wat meer in op den voorgrond trad; dat er zich meer bezieling in uitsprak voor heV Calvinisme, dat de kracht van ons volken van zijn worsteling in ons glorietijdperk is geweest. Gevoegelijk kon dan de aanprijzing van wat niet-Nederlandsch, wat Engelsch is, achterwege blijven.

Zoo b.v. een stukje in het nummer van 7 J*' nuari 1900, getiteld: Het getuigeniseemv vrouw•-Daar lees ik o. a. in: „Als gij mij vraagt naar rhijn kerkgenootschap, antwoord ik: Ik ben eene Episcopaalsche, maar ik heb met zeer veel genot twintig jaar met de Presbyterianen godsdienst gehouden, en zou hetzelfde kunnen doea met de Methodisten, Baptisten, Kwakers enz. Mijne overtuiging en neiging hellen sterk over naar het „inwendige licht, " zooals de Kwakers-

dat noemen, dat licht grooter zelfs dan het •Woord. Het licht, dat verlicht een iegelijk mensch komende in de wereld.....”

Excelsior wil nu dit alles wel niet beamen, maar toch „menige beroemdheid kan van deze vrome, beroemde vrouw veel leeren M. i. moeten zulke kleur-en belijdenislooze menschen nimmer als voorbeelden ter leering of navolging aan onze jongelui worden voorgesteld. Geef hun liever onze stoere oud-HoUandsche Calvinisten te zien. Dat zal meer karaktervormend werken en hun in den strijd, waartoe zij later geroepen ztiUen worden, beter te stade komen.

Blikken in den Bijbel.

Een honderdtal Korte Toespraken, door Dr. J. Hofmeyr, lioogleeraar in de Godgeleerdheid. Nijmegen, P. J. Milborn.

De Kaapsche hoogleeraar heeft dit geschrift als oud-student opgedragen aan de thtologische studenten der Utrechtsche hoogeschool. Zeer vele onderdeden uit de Christelijke leer, met betrekking tot het wezen en de deugden Gods, den mensch, den Middelaar Jezus Christus, de verzoening met God, de verkiezing, de verwerpmg enz. komen hier ter sprake en telkens wil de schrijver zich voor zijne inzichten gronden op de Heilige Schrift.

Men vindt er vele schoone gedachten in; echter kunnen zij, al stonden er dan ook verscheidene van in „het Gereformeerde Maandblad", m. i. geen Gereformeerde Schriftbeschouwingen genoemd worden.

Om iets te noemen. Op blz. 442, waar Prof. Hofmeyr handelt over het wezen Gods, schrijft hij: „Én als gij nu aan de Schrift vraagt, u Gods wezen te beschrijven; u te zeggen wat zij als het wezen van God heeft aanschouwd; dan antwoordt zij u, bewonderend en aanbiddend, DAT GOD DE LIEFDE IS. ..., De oneindige liefde is haar het wezen van Gods wezen De Uefde is de eenig mogelijke uitdrukking van zijn wezen. Al zijne bijzondere eigenschappen zijn in zijne liefde gegrond; neen, zij zijn daarvan de ontplooiing.”

Ik zou willen vragen, zegt de Heilige Schrift niet evenzoo, dat God een licht, het leven, en ook een verterend vuur is? i Joh. i : 5 en 5 : 20; Hebr. 12 : 29. Met welk recht beweert men nu, dat de ééne plaats wèl en de andere niet Gods wezen beschrijft?

M. i. doet Prof. Hofmeyr hier datgene, waar Gereformeerde theologen altoos, en terecht, voor gewaarschuwd hebben; namelijk, ééne der deugden Gods verheffen boven de andere, zoodat die ééne het hart en het middelpunt van het goddelijk wezen is en de andere slechts ontplooiingen van die ééne deugd zouden zijn.

Naar ik meen, een zeer bedenkelijke en onware voorstelling. De liefde is niet in meerdere mate eene beschrijving van Gods wezen als elke andere zijner deugden. Alle eigenschappen zijn zijn wezen in gelijken zin.

En natuurlijk laat zulk een beschouwing van het wezen Gods niet na, haar invloed ook in de andere deelen der Christelijke leer te oefenen, zooals dan ook op meer dan één punt in deze toespraken wel blijkt. Ofschoon ik derhalve het vele goede in dit werk gaarne erken; inzonderheid schrijvers hooge achting voor de Heilige Schrift ten zeerste waardeer; zou ik dit geschrift niet in elk opzicht durven aanbevelen.

Maandblad, gewijd aan de beoefening der Letterkunde. Officieel orgaan der Commissie voor Letterkunde. Uitgave van het Nederlandsch Jongelingsverbond. Hoofdredacteur de heer J. C. de Moor te Amsterdam.

Met klimmende belangstelling en waardeering doorbladerde ik den eersten jaargang van dit maandblad.

Men beoogt er een treffelijk doel mede. En dat is: „de aandacht onzer jongelingen te vestigen op schoone gedichten en prozawerken, 't schoone daarin van tijd tot tijd aan te wijzen, op te wekken tot beoefening onzer Nederlandsche taal, iets bij te dragen tot veredeUng van den letterkundigen smaak en bevorderlijk te zijn aan eene betere wijze van voordragen.”

Blijkbaar is de redactie aan bekwame handen toevertrouwd; aan jonge mannen, wienhet aan kennis der Nederlandsche taal en een goeden smaak op letterkundig gebied niet ontbreekt.

Hebbe het Maandblad ook in zijn tweeden jaargang, waarin de heer de Moor o. a. „Gelouterd" van Guido Filius zal bespreken, veel voorspoed en zij het, na den uitgesproken wensch van de jaarvergaderingen te Leeuwarden en te Groningen, een trait d'union tusschen het Nederlandsch en Gereformeerd Jongelingsverbond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen