Recensiën.

E. F. H. WOLF. Alphahetische lijst van On derwerpen en Denkbeelden, met aanwijzing van daarop toepasselijke en betrekkelijke Psalmverzen, wier eerste regel is uitgedrukt. 2de druk. Kampen. G. Zalsman. 1902.

Een verdienstelijk werkje, dat ten doel heeft, voor predikanten de taak te vergemakkelijken, om toepasselijke psalmverzen bij hun predikatie te zoeken.

Allerlei onderwerpen, die in de predicatie als thema kunnen dienst doen, worden genoemd en daarbij de psalmverzen aangegeven, die rechtstreeks of zijdelings met dit onderwerp in verband staan.

Mits goed gebruikt, kan deze Psalmlijst metterdaad dienstbaar zijn, om de eenheid tusschen psalmgezang en predikatie te bevorderen. Ook al spreekt het wel vanzelf, dat dit hulpmiddel nooit de plaats mag innemen van eigen gron dige bekendheid met den psalmbundel, om daaruit zelfstandig een keuze te doen.

Voorat gaat een kort historisch overzicht over de melodieën der psalmberijming, van den heer J. van der Baan. hoofdonderwijzer te Zaaraslag. De heer Van der Baan heeft blijkbaar geen kennis genomen van het uitnemende werk van O. Douen, Clement Marot et Ie Psautier Hugenot. Van daar, dat hetgeen hij omtrent het ontstaan der melodieën onzer psalmen meedeelt, grootendeels onjuist is.

Dr. H. M. VAN NES. De Nieuwe Mystiek. 2de druk. Rotterdam. J. M. Bredée. 1901.

Gaarne bevelen wij dit werk van den Rotterdamschen predikant aan, dat in den loop van een jaar een tweede druk beleven mag.

Wie meeleven wil met zijn tijd, dient ook op de hoogte te zijn met de nieuwere mystiek, het surrogaat dat thans als neoChristianismeaan de markt gebracht wordt, in theosophie en letterkunde opgang maakt en in den grond niet anders is dan een verkapt Boeddisme.

Dr. Van Nes beschrijft eerst de mystiek in het algemeen, om daarna een karakteristiek der nieuwe mystiek te geven. Vervolgens gaat hij na, hoe deze mystiek zich op piiilosophisch. religieus, literarisch en kunstgebied openbaart, terwijl ten slotte een critiek geleverd wordt, die aantoont, hoe deze mystiek geen toenadering, maar verwijdering van het Christendom is.

Het werk is vlot en boeiend geschreven.

MAX NORDAU, 'De Emancipatie der Joden. 's Gravenhage, W. P. van Stockum en Zoon 1901.

Max Nordau, zelf een Jood, heeft - deze brochure geschreven met het oog op de emancipatie der Joden in Duitschland. Hij bestrijdt de valsche emancipatiezucht der Joden, het pogen om in alles op gelijken voet met de Christenen te komen staan, waarbij dikwijls als prijs voor deze gelijkstelling de verloochening der Joodsche principes moet betaald worden.

Het ideaal van Max Nordau is wel gelijkstelling van de Joden op burgerlijk gebied, maar overigens een zich terugtrekken der Joden bin nen eigen kring, een zich onthouden van meedoen aan den politieken strijd, een ontwikkelen van Joodsche kunst, wetenschap enz. om aldus het eigenaardig Joodsche karaker zuiver te bewaren.

Wie een blik wil slaan in wat de edeler Joden onzer dagen drijft, zal deze brochure niet zonder belangstelling lezen, maar tevens er uit zien hoe het innerlijke geloof, eens de kracht van Israel's nationaal bestaan, hier schier geheel ontbreekt.

De vertaling laat hier en daar te wenschen over. „Jeugdherinneringen" is geen Hollandsch.

A. LITTOOY, De arbeid van „Filippus in betrekking tot het Genadeverbond. Boekdrukkerij „de Vecht", Breukelen.

De titel van dez^brochure geeft niet recht den inhoud weer. Ds. Littooy heeft op de 21ste algemeene vergadering van het Gereformeerd Tractaatgenootschap een referaat gehouden over de vraag, wat Filippus doen kan om het recht verstand van het Verbond der Genade in betrekking tot het kerkelijk leven te bevorderen. Hij heeft toen een breede beschouwing geleverd over de juiste opvatting van het Verbond der genade in verband met ons Doopsformulier, waarin de Gereformeerde beginselen kloek en duidelijk zijn uiteengezet. Aan het slot worden enkele practische wenken gegeven, hoe Filippus deze beginselen beter onder ons volk bekend kan maken. Filippus heeft wijs gedaan met dit referaat van Ds. Littooy in den druk verkrijgbaar te stellen. Het is een heldere, populaire uiteenzetting van het Verbond der Genade, die veel misverstand wegneemt en daarom ter verspreiding van harte door ons wordt aanbevolen.

Dr. L. A. VAN LANGERAAD, De tekst van de Liturgie der Nederlandschê Gereformeerde Kerken. Óp-en aanmerkingen naar aanleiding van Dr. H. H. Kuypers geschrift: De authentieke tekst der liturgische geschriften gehandhaafd tegen Prof. Dr. M. A. Gooszen, met een naschrifi van Dr. M, A. Gooszen. Leiden. Boekhandel en Drukkerij voorheen E. !• Brill 1901.

Dr. Van Langeraad, welbekend door zijn uitnemende historische studie over Guido de Brés, neemt het in deze brochure vóór Prof Gooszen en tegen Dr. H. H. Kuyper op. In een lijvige studie van .87 pagina's, tracht hij aan te toonen, dat de raviseurs door de Dordtsche Synode benoemd, geen authentieken tekst hebben vastgesteld, maar slechts enkele correcties gaven, die in dien tekst moesten worden aangebracht. Volgens Dr. Van Langeraad, is de officieele tekst vastgesteld door de Haagsche Synode van 1586, en door hem weergevonden in een oud handschrift. Tot dezen tekst moet men dus terugkeeren, om vasten grond onder de voeten te hebben.

Ongetwijfeld wordt in deze brochure veel geboden, wat tot juister beoordeeling vSin het vraagstuk van den authentieken tekst der liturgie van hoog belang is. Dr. Van Langeraad is een onvermoeid doorvorscher onzer kerkelijke archieven, en heeft ook nu weer menige belangrijke vondst gedaan.

Van belang is het, dat ook door Dr. Van Langeraad prijs wordt gegeven het door Prof. Gooszen ingenomen standpunt, dat de uitgave van 1737 de meest officieele tekst onzer liturgie zou zijn. Op dat punt, waar de strijd in hoofd zaak om ging, heeft de kloeke verdediger van Prof. G : oszen zijn leermeester niet kunnen redden. De vraag, of de door Dr. Van Langeraad gevonden tekst der liturgie, dan wel de door Prof. Rutgers ten grondslag gelegde uitgave van 16II de meest officieele is, heeft alleen dan practisch belang, " wanneer het blijkt, dat de beide teksten van elkaar afwijken. Dr. Van Langeraad had beter gedaan, met over (///punt meer licht te verspreiden. Blijkt 'net toch, dat beide teksten volkomen gelijkluidend.zijn, dan zou voortzetting van dezen strijd volkomen doelloos wezen. De strijdende partijen zouden het dan met elkander eens zijn over den M//WI!(/van den tekst der liturgie, maar alleen verschillen over de vraag, welke Synode, die van 'sHage in 1586 of die te Dordt in 1619, dezen tekst officieel had vastgesteld. Voor historische fijn proevers mag deze quaestie van belang zijn, voor ons kerkelijk leven is de hoofdvraag: Welke tekst als authentiek moet beschouwd worden:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen