Uit de Pers.

Hoe warme waardeering het Petronella-hospi taal nog steeds in Indië vindt, blijkt uit het volgende verslag, dat de redacteur van het Batav. Nieuwsblad van zijn bezoek aan Djocja gaf:

Het Petronella-hospitaal dat den aangenaam sten indruk maakt, zooals wij het mochten zien, rondgeleid en ingelicht door mejuffrouw Kuyper, is een huis van goede gaven, waar veel leed wordt verzacht en de beste gaaf, de gezondheid, naar kracht en vermogen van geneesheer en verpleegsters, wordt teruggeschonken. Met hoeveel toewijding, bevroeden zeker' slechts weinigen van de velen die de buurt, Toegoe, ver voorbij den witten paal, alleen kennen van hun jaarlijksch bezoek aan de renbaan, een vroolijke troep, zwierend .langs het Petronella-hospitaal naar en van de wedren nen. Daarbinnen alles gewijd aan den zieken inlander, neen, aan de verspreiding van het woord Gods naar de opvatting der christelijk ge reformeerde kerk, want, noemden wij zooeven ge zondheid de grootste gaaf, in de oogen dergenen wier arbeid het Petronella-hospitaal tot een zegen maakt, is zij slechts een bijkomend iets en de opening der harten voor de blijde boodschap des nieuwen verbonds het hoogste.

Begonnen wij er ook hier reeds aan gewend te raken dat meisjes van goeden en hoogen huize zieken verplegen, de geringste zieken niet uitgesloten, toch is het geen alledaagsch schouwspel de dochter van een eersten minister kranke inlanders te zien bijstaan, de allerminsten in den lande, om der wille van het geloof, in de hoop, door het lichaam te genezen, de ziel te winnen. Ónze lezers weten hoe naast mejuffrouw Kuyper daaraan haar beste krachten wijdt mejuffrouw Rutgers, dochter van den Amsterdamschen hoogleeraar. In Neder land hadden zij beiden reeds het Scheurerfonds gesticht en toen kwam de roeping om, den wensch van Dr. Scheurer volgend, zelf de hand aan het werk der zending, der medische zending te slaan. In het laatst van November 1900 aangekomen, is de ijver voor de taak welke zij zich hebben opgelegd, nog toegenomen. Haar arbeid is nu zoo geregeld, dat zij beurt om beurt de helft van den voor haar rekening komenden arbeid verrichten; alle drie maanden ruilen zij van bezigheden, welke bestaan in het toezicht op de werkzaamheden in het hospitaal, hulp bij operatie's en kliniek, de zorg voor provisiekamer en linnenkast, het beheer, der gelden voor het hospitaal noodig en hulp bij de buitenpraqtijk van den geneesheer (vijfde'jaar verslag) Bij dit alles hebben de beide dames zich met het beste gevolg op de studie van het Javaansch toegelegd, een studie reeds in Nederland aangevangen; hoewel sommige der inlandsche hel pers Hollandsch verstaan, wordt alles met hen in het Javaansch behandeld ; de onderwijzer in het Javaansch van de kweekschool, die haar les geeft, roemt haar vorderingen zeer; het is wèl het geloof dat bergen verzet en licht maakt een taak, welke anderen te zwaar zou zijn.

De zusters Rutgers en ^uyper waren opgeruimd en vonden het goed in Indië en roemden om strijd de inlanders, gezeggelijker en dankbaarder dan de verpleegden in Hollandsche ziekenhuizen, die meenen dat hun slechts geschiedt dat waarop zij recht hebben, want er wordt voor betaald — al betalen zij het dan ook niet zelf. Maar de inlander is redelijk en weet het te erkennen wanneer het goede tot hem komt op een oogenblik, waarin hij dat goede misschien het minst verwachtte en waarin het i-neest nut sticht. Het wordt hem zoo aangenaam en gezellig mogelijk gemaakt, al bestaat scheiding, want de lijders aan vieze beenwonden, wij behoeven de oorzaak niet te melden, en zulke zieken levert Djokja in menigte op, moeten naar het oude leprozenhuis, thans daartoe ingericht.

Overal echter treedt het denkbeeld der zending op den voorgrond. Geneeskundige hulp wordt verstrekt, maar onder zekere conditie. Niemand gaat heen zonder iets van het evangelie te hooren, n bij hen die langer in het Petronella-hospitaal ertoeven, laat men de gelegeuheid niet ongebruikt m de ziak nog wat verder te drijven. Het Petroella-hospitaal gedijde, omdat God het zoo wilde.

Hij heeft, zoo lezen wij in het vijfde jaarverslag, iet om Dr. Scheurer en niet om ons maar omdat ij op Midden-Ja va Zijn Koninkrijk wilde uitbreien, dit schoone hospitaal gebouwd en Ds. Zwaan n de beide hoofdverpleegsters derwaarts heenge onden, opdat allen saam zouden werken om den kker te wieden en te beploegen en te bezaaien en reeds schenkt Hij rijken wasdom.

Het laatste vindt natuurlijk in de oogen van e redactie geen genade.

De arbeid der toewijding, hier verricht, zou eel hooger staan in de schatting der wereld, anneer men bij de zieken maar geheel zweeg an het Evangelie der genade Gods.

Barmhartigheid voor het lichaam is te prijzen, aar barmhartigheid voor de ziel is in Indië ontrabande!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen