Uit de Pers.

Dat de Gereformeerde broeders in de Hervormde Kerk allesbehalve tevreden zijn met den bestaanden toestand en soms schier met heimwee zien naar de organisatie on^er Gerelorraeerde kerken, toont de droeve klacht, die Ds. Eringa van Workum onlangs in de „Gereformeerde Kerk" schreef:

't Zou toch zoo noodig zijn in onze dagen, dat de Ned. Herv. Kerk haar invloed op elk levensterrein kon laten gelden; dat zij weer in de praktijk als belijdende Kerk kon optreden. Het trof ons dezer dagen, hoe de «gereformeerde kerken, ' door de Deputat«? n voor de Correspondentie met de Hooge Overheid, Hare Majesteit de Koningin gelukwenschten op Haar verjaardag, waarop een dankbetuiging van Hare Majesteit aan diezelfde «gereformeerde kerken" in Nederland volgde. Waarom kan ook hier de Herv. Kerk zich weer niet uitspreken; zich niet laten gelden? Zeker! de Synode zou iets dergelijks kunnen doen, ofschoon ze niet meer bijeen was op 31 Augustus, maar toch de i< ed. Herv. Kerk. spreekt zich als zoodanig in dezj al weer niet uit. 't Heeft haast den schijn, alsof men tenslotte, nolens volens, dat toch maar meer rekening moet houden met de «gereformeerde kerken."

Misschien zullen sommigen zeggen: »maar er wordt ook van Confessioneels zijde zoo zelden iets goeds van de Ned. Herv. Kerk gezegd; zij' raakt aldus in discrediet." Wij moeten dan ant ' woorden, dat het ons juist zoo innig leed doet, dat' de toestand van de Herv. Kerk van dien aard is, dat zij zich niet meer en niet beter kan laten gel den. Al dat wijzen op gebreken en misstanden moet dienen om liefde te wekken voor die kerk der Vaderen. Hare kwalen moeten blootgelegd en bekend worden, zal zij weer worden, wat zij moet zijn.

De zaak staat voor ons niet zoo, dat wij 't maar geduldig moeten aanzien, dat de Ned. Herv. Kerk bij de uitgetredene broeders de diep gesmade is; dat wij 't maar geduldig moeten dragen, dat zij naast zich de «gereformeerde kerken" ziet optreden me de pretentie, de voortzetting der aloude Gere formeerde Kerk van Nederland te zijn; dat wij 't maar geduldig moeten aanzien, dat de Ned. Herv. Kerk op den duur de concurrentie niet volhouden kan tegen de «gereformeerde kerken". Neen! 't is voor de Ned. Herv. kerk o. i. de levenskwestie of zij V erkelijk de openbaring van Christus' lichaam in Nederland zal blijven heeten of wel eenvalsche Kerk. In het eerste geval is het recht voor haar herstel te pleiten, opdat zij als Christus' Kerk niet alleen haar plaats in t volksleven blij ve handhaven, maar ook invloed moge uitoefenen als be ijdende Kerk te midden van ons volksleven. In het tweede geval zou al dat herstel zoeken en dat blijven vast houden aan de oude Vaderlandsche Kerk inderdaad strijdig zijn met het Woord en onze belijdenis, 't Is zoover reeds heen, dat men over deze vraag heen glijdt. Men schynt het meer en meer als het on vermijdelijke te aanvaarden, dat de Ned. Herv. Kerk en de «gereformeerde kerken" naast elkander staan. Toch is o.i. van tweeën maar één mogelijk : of de Ned. Herv. Kerk is de ware Kerk en dan is het standpunt der gerefo meerden buiten de Herv. Kerk door Gods Woord en Belijdenis geoordeeld, öf de Herv. Kerk heeft de kenteekenen der valsche Kerk (zie art. 29 Nederl. Gel) en dan is het standpunt de.-gereformeerden in die Kerk door Gods Woord en de Belijdenis geoordeeld.

Wij meenen met Gods Woord in de hand en op grond der Belijdenis niet tot het laatste te mogen besluiten, omdat wij ook het wezen niet met het welwezen der Kerk wenschen te verwarren.

Maar moesten dan ook niet allen, die deze Herv. Kerk nog achten de openbaring van het lichaam van Christus te zijn, er op uit zijn, om deze Kerk zoo mogelijk te bev.ijden van alle belemmeringen, om als belijdende Kerk op te treden? Moesten confessioneelen en niet confessioneelen 't hierin niet eens zijn, dat zij beide ook zooveel mogelijk er toe medewerkten, dat de Ned. Herv. kerk ook niet schijne te zijn een valsche Kerk voor 't oog van den oppervlakkigen beoordeelaar ?

Wij lazen in de «Nedl. Kerkbode" van 22 Aug een ingezonden stuk uit de hoofdstad des lands, waarin gewezen wordt op den achteruitgang van het kerkelijk leven in Amsterdam. Veel in dat stukske is wellicht wat eenzijdig en overdreven, maar gewis is er ook zeer veel waars in.

Maar o! dat zulke getuigenissen de oogen toch mochten openen Waarom zijn wij Hervord den zoo verbazend conservatief, dat er bij geen moge lijkheid eenige verandering in onze Kerkelijke inrichting kan komen, ofschoon de nooden der Kerk zich vermenigvuldigen en de klachtea overallerlei achteruitgang zich verdubbelen?

Waarom niet de preshyteriale kerkvorm terug erlangd en het voorbeeld der «gereformeerde ker ken" gevolgd, die tot de Dordtsche kerkorde terug keerden ? Deze naar de tijdsomstandigheden ge wijzigd zou aan de Herv. Kerk weer dat karakter geven, dat noodig is, om ook in de praktijk als belijdende Kerk te kunnen optreden.

Want ofschoon wij ons met het kerkelijk standpunt der uitgetredenen niet kunnen vereenigen en hun wijze van optreden ten opzichte van de Herv. Kerk niet gerechtigd achten, toch mogen wij daar om deze waarheid wèl erkennen, dat hun kerkelijke inrichting, hun kerkvorm de onze overtreft. Kon het Synodaal-besturen-systeem vervangen worden door den presbyterialen kerkvorm, zoo zou dat zeker onze Herv. Kerk en het kerkelijk leven ten goede komen. In het praktisch optreden, in het zich als Kerk laten gelden, zou de oude Herv. of Geref. Kerk zeker nog wel iets kunnen leeren van de jonge «gereformeerde kerken", of liever nog, zou er veel te leeren zijn uit haar eigen historie.

Voor dit welwillend oordeel over onze Gereformeerde Kerken en den invloed, die van haar uitgaat, zijn wij dankbaar. Juist omdat wij op dit punt van de broeders aan de overzijde niet verwend zijn, geeft deze toon ons hope, dat er in de toekomst een betere verstandhouding komen zal.

Indien een advies ons geoorloofd ware, dan zou het dit zijn, dat deze broederen toch niet alle heil versvachten mogen van een uitwendig herstel van den presbyterialen kerkvorm.

Het hart der Kerk klopt in de belijdenis, en zoolang die niet den grondslag vormt van het kerkelijk leven baat een preshyteriale keikregeering niets.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen