Uit de Pers.

Het Zeeuwsche Kerkblad nam het uitnemende referaat op, dat Dr. A. Kuyper te Vlissingen op de diaconale conferentie te Souburg hield over de vraag, of het schoolgeld van de armen betaald moet worden uit de kas der aiaconie, dan wel uit die van het suppletiefonds. Dr, Kuyper zei er dit van:

Geroepen om te behandelen^ de vraag of het schoolgeld voor de armen moet betaald worden uit de kas der diaconie, dan wel uit die van het Suppletiefonds, wensch ik te wijzen: lO. op de gereformeerde opvatting van het diaconaat, 2". op de schriftuurlijke grenzen van hare bemoeienissen, 3? . op hetgeen daaruit voortvloeit inzake het schoolgeld der armen,

I. Het is goed voor ons, als gereformeerden, om in onderlinge samenkomst, de moeilijkheden aan het gewichtvoile werk der armenzorg yerbonden, te bespreken, ten einde die, zoo mogelijk, tol eene goede oplossing te brengen. Ik zeg met nadruk : »voor ons als gereformeerden". Want voor ons is het kerkelijk leven niet in te denken zonder diaconaat, hetwelk wij zóo gansch anders opvatten als de Roomsche en Luthersche Kerk,

Bij de Roomschen en Lutherschen is het diaconaat op zoodanige wijze ingeweven in het hiërarchisch geheel van het kerkelijk leven, dat men er een soort priesterschap van lagere orde van gemaakt heeft, om aan de hoogere geestelijkheid in haren arbeid van prediking en Bed.ening der H, Saramenten de helpende hand te bieden, In Qun opvatting van het diaconaat is geen plaats voor de armenzojg als zoodanig. Wij nemen echter goede nota van het feit, dat men van Luthersche iijde, in den laatsten tijd er mede begonnen is, eenige uitbreiding aan het diaconaat te geven, in verband met de verzorging der ellendigen. Men stelt diakenen aan voor de zoogenaamde »Inwendige Zending', en is er op bedacht, expresselijk, in geval van oorlog, personen aan te stellen, die op het sLgveld de gewonde soldaten hulp hebben te bieden, als veld diakenen.

Wij wijïen hierop, niet om deze geschillen breed uit ie werken, maar wel om er de aandacht op de vestigen, dat in de Christenheid over het wezen en de roeping van het diaconaat zeer verschillend wordt gedacht. Er is allerwege verscheidenheid van inzicht, en over en weer tegenspraak van elkanders conclusie. Te midden van die groote verscheidenheid der gedachten staan de Gereformeerde kerken met haar beslist oordeel — hoe men ook van Roomsche en Luthersche zijde de gereformeerde exegese van Hand. 6 : i—7 betwist, loochenende dat het daar om de instelling van het diaconaat gaat, bewerende, dat slechts een comité van bijstand werd opgericht voor een bijzonderen nood, welke nergens diaconie genoemd wordt en nimmer prijsgegeven opvatting, dat de diaconie niet is een aanhangsel van het leeraarsambt, niet is sociale philantrophie, maar wel kerkelijke verzorging van de armen.

Daarm ligt het wezen van het diaconaat, die gedachte bepaalt hare methode van arbeiden, en wijst het doel aan, waar de diaconie het oog op heeft te richten. Alleen bij de vervulling van dezen arbeid is de diaconie getiouw aan hare roeping, vervult zij haar plicht, en voloert zij de haar van Christus opgelegde taak.

De hiërarchische gedachte, dat de diaken »oog, oör, mond, hart en ziel van den bisschop behoort te zijn", veranderen wij als Gereformeerden in dezer voege: at de diaken soog, oor, hand en mond van den barmhartigen Hoogepriester heefi tè zijn", opdat in zijn hand, als in de hand des Heeren, het offer der liefde voor de armen worde neergelegd; opdat uit zijn hand, als uit de hand des Heeren, de gaven ontvangen worden, door hem of haar, die ze van noode heeft, tot vervulling van nooddruft en beboette. Daarom zegt ons Formulier, om de diakenen in hun ambt te bevestigen, zoo volkomen terecht, dat hun ambt in drieërlei gelegen is:10. in het verzamelen en bewaren in alle getrouwigheid en naarstigheid, van de aalmoezen en goederen, die den armen gegeven worden:20. in het vlijtig toe zien, dat tot fauip der armen vele goede middelen gevonden worden; 30. om de aslmoezen (gaven aan de armen) voorzlchtiglijk uit te deelen, waar het noodig is. Alle gereformeerde bespreking van het diakenambt groepeert zich altijd om deze gedachten.

Bij wijze van inleiding wees ik op het gereformeerd beginsel, opdat helder en klaar voor oogen sta, wat aangaande de roeping van het diaconaat te denken zij. Uit dit beginsel toch hebben wij af te leiden het antwoord op de vraag, op deze vergadering aan de orde gesteld, of het op den w g eener diaconie ligt, het schoolgeld voor kinderen van hulpbehoevende ouders, geheel of gedeeltelijk voor hare rekening te nemen.

Dat deze vraag opkwam, laat zich uitnemend verklaren, aangezien niet alle diaconiën gelijkelijk over deze zaak denken, welk verschil van gevoelen leidt tot verschil van praktijk in ons kerkelijk leven. Over het uitgangspunt is geen geschil, in het beginsel zijn allen één, nam. dat de diaconie is, kerkelijke ve.'zorging dsr armen. Maar de gevoelens gaan uiteen bij de vraag, of de verschaffing van schoolgeld aan ouders, die geheel niet, of niet geheel, betalen kunnen, beschouwd moet worden als behoorende tot de kerkelijke barmhartigheid.

De ondervind ng leert, dat op de eene plaats wel, op de andere plaats niet, uit de kas der dia conie gesuppleerd wordt voor ontbrekende schoolgelden, en dat dit al of niet suppleeren zijn oorzaak geenszins vindt in het al of niet aanwezig zijn van geld in de kas der diaconie, maar zeer bepaaldelijk in een uiteenloopende gedachte, of het al dan niet geoorloofd en plichtmatig is, zulks te doen.

Het slot geven we een volgend maal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen