„Vereening mijn hart.”

Leer mij, Heere, uwen weg, ik zal in uwe waarheid wandelen ; vereenig mijn hart tot de vreeze uws naams. Psalm 86: II.

Er ligt een ongemeen sterke kracbtsopenbaring in kracht die geconcentreerd is. „Dit geconcentreerd, " is een ijroord, aan onze taal vreemd, en waarvoor wij eeii even sterk sprekend woord missen. Letterlijk beteekent het: „Op één middenpunt sa3.mgetrokken."

In zin komt het overeen met ons „eendracht maakt macht, " en' het blijft zijn beeld vinden in den pijlbundel. Elke pijl op zich zelf licht met uw hand te knakken en te breken, maar de zeven pijlen saam üjn u als bundel te sterk.

„Verdeel en heersch" is daarom de sleutel der geheimnis, voor wie een sterk geconcentreerden tegenstand breken wil, en omgekeerd danken de socialisten hun invloed heel de wereld door aan niets zoozeer, als aan hun leuze: „Proletariërs van heel de wereld, vereenigt u l”

Vreemd alleen is het, dat de Christenhei 1 gedurig optreedt, alsof haar omgekeerd ware toegezegd, dat in verdeeldheid haar sterkte zou zijn. Liefde is saambinding, en geen Christentempel is er, of de liefde wordt er als de rijkste geloofsuiting gepredikt. Aan liefdadigheid en ofierwilligheid schort het dan ook niet. Ds macht en de zegen der liefde schittert allerwegen. Alleen maar, de Christenheid past het in

liefde soamYeibonden zijn, niei op zich zelve toe. Telkens deelt en scheurt ze zich. Secte stelt zich naast secte. Groep dient zich naast groep aan. In een land als Amerika is het aantal van Christengroepen tot het half honderd genaderd. En elke groep heeft haar eigen leus, strijdt oader eigen Kruisbanier, dringt de ééne dit, de andere dat stuk van de waarheid op den voorgrond.En ter wille van dat ééne stuk der waarheid, vindt men er groepen, die andere Christelijke groepen vaak nog bitterder dan de vijanden van het Kruis bestrijden.

Dat scheuren en onderling zich splitsen en verdeden, gaat o, zoo licht I Maar komen er nu kalmer tijden, en waagt ge dan een poging om wat gescheurd was, weer te helen, dan blijkt, helaas, dat het weer-saambrengen van wat uiteenging een schier hopeloos werk is. Reeds bijna duizend jaren liggen de Oostersche Kerk en de Westersche Kerken uiteen. Straks vijf eeuwen staan Protestanten en Roomschen tegenover elkander. En sinds is er geen groep of secte opgekomen, of ze zet, kwijnend of bloeiend, aldoor haar leven voort, zonder van toenadering te willen weten.

Van de Ireniek heeft de godgeleerdheid een afzonderlijke wetenschap gemaakt. „Ireniek" is vredekunde, en haar doel, het weer samenbrengen van wat uiteenspleet. Maar wat treffende verhandelingen hierover ook het licht zagen, vrucht er van werd schier nooit gezien. En als onze Koning ons als last op onzen pelgrimsweg had meegegeven, niet het gebod om elkaar lief te hebben en één te zijn, maar om zooveel doenlijk te splitsen en uiteen te splijten, de historie der Kerk kon niet beter aan zijn last voldaan hebben, dan ze vx deed.

In het hoogepriesterlijk gebed is het: opdat ze allen één zijn, de diepste en meest roerende smeeking, en het antwoord der historie op die bede is splijtzucht zonder einde.

Waaruit komt die splijtzucht nu anders op, da"n uit ds gedeeldheid en verdeeldheid van ons menschelijk hart?

In het Vaderhuis daarboven is geen gedeeldheid denkbaar, niet omdat onze God elke gedeeldheid onderdrukken zou, maar omdat ze uit het geheiligde hart niet meer kan opkomen.

Daarbozen zal het harmonie onder de gezaligden ziju, omdat het harmonie zal zijn in ons menschelijk hart. Er zal in ons hart niets meer woelen, niets meer scheef trekken, niets meer elkaar willen verdringen, maar alles wat uit het hart opkomt, in het hart trekt en uit het hart werkt, zal zich uiten in heilig accoord en in ongestoorde harmonie.

En omdat dit nu op aarde nog niet zoo is, daarom loopt de psalmist zoo ernstig zijn God aan, of het Hem believen mocht in ziji} hart meer harmonie te scheppen, meer eenheid te brengen en alle tonen meer in accoord te verbinden, als hij bidt: „Vereenig mijn hart tot de vieeze van uw Naam."

Wie zóó bidt, voelt dat zijn hart verdeeld ligt. Bekect, dat er allerlei uit zijn hart opwoelt, dat hem nu eens her-en dan weer derwaarts slingert. Ziet in, dat de ééne trek in zijn hart den anderen trek in zijn hart bestrijdt. En belijdt nu, dat' die krachten, gaven en tochten die in zijn hart werken, ook de goede gaven die zijn God hem schonk, in plaats van in elkaar te sluiten, elkander weerkeerig te sterken, en tot eenheid van verhoogde uiting te leiden, integendeel tegen elkaar inwoelen, de één de ander in den weg staan, en verzwakken, en dat daardoor de kracht van zijn leven gedurig verspeeld wordt, en tot niets nut.

Wie zoo bidt, is door bittere ervaring tot de erkentenis gekomen, dat anderer vermaan hem tendeze geen genezing aanbrengt, en dat eigen inspanning het kwaad niet te boven komt, en daarom zoekt hij de harmonie in zijn eigen hart niet buiten zijn God, maar bij zijn God alleen.

Hij dorst, hij hongert naar innerlijke harmonie. Hij voelt 't, dat alleen zijn God hem die hoogere eenheid van zijn wezen schenken kan, en daarom klimt telkens weer de bede op: „o. Mijn God, vereenig gij mijn hart tot de vreeze van uw Naam."

Ons hart is een wonder samenstel van allerlei vatbaarheden om indrukken, aandoeningen en gewaarwordingen te ontvangen, en om tegelijk allerlei krachten, werkingen, driften en tochten uit onze neigingen te laten opkomen. Het is een klavier met registers van allerlei geheel onderscheiden tonen.

Is nu in u de hoogere geest van uw ik rein en rijk ontwikkeld, dan bespeelt ge dit wondere klavier met meesterhand, en er komt, in rijke harmonie van alle zielskrachten, een schoon geheel in uw doen en laten, in uw worstelen en strijden, in uw loven en lieven uic.

Wie zielkundig in het hart van onzen Heiland inleeft, gevoelt zich gedurig verrukt door de volmaakt zuivere harmonie, die uit zijn aldus vereenigd en nooit gedeeld hart u toespreekt. Altoos een, altoos dezelfde. Altoos met zijn geheele hart, in alles wat hij spreekt of doet of lijdt. En juist daarom van hem uitgaande die wondere macht, die allesoverwinnende kracht, die hoogheid van wil, die aangrijpende volheid van levensuiting, die de schare aan zijn lippen kluistert, eiken tegenstand breekt, en zelfs in zijn sterven aan het Kruis nog triomfeert over zijn vijanden.

Aan dit volmaakte beeld van uw Heiland, die in alles één en daarom in alles machtig is, voelt ge uw eigen zwakheid, omdat uw hart innerlijk gedurig uiteengescheurd, gedeeld en tegen zichzelf worstelende is.

Ge ziet wel onderscheid. Ge merkt-wel dat bij sommigen de wilskracht sterker doorzet, de eenheid van doel scherper in het oog wordt gehouden, en dat er daardoor uit zulk een leven meer komt. Maar toch zelfs bij de besten stuit ge telkens en telkens weer op wanklanken en disharmonie, op gedeelde en tegen elkander in woelende werkingen van het hart. En juist daarin voelt ge steeds dieper de vernieling der zonde, die het arme mebschenhart heeft doen schilferen, scheuren en breken, en nu uit dit gebroken en gedeelde menschenhait, gedurig weer gedeeldheid, en daardoor krachteloosheid, in ons menschelijk bestaan laat opkomen.

Daal in uw eigen hart maar af, en beluister den toon die er uit wil opstijgen, en ge zult 't eiken dag opnieuw te betreuren hebben, hoe ge met uw eigen hart uzelven in den weg staat, en daardoor gedurig weer afbreekt wat ge gebouwd hadt.

Diepe zelfkennis alleen kan het u helder maken, welke in uw hart die tegenstrijdige factoren zijn, die uw geestelijken groei ten onder houden en uw geestelijke levenskracht verlammen.

En moet dan uw hart gestemd worden, zooals men een instrument stemt, dat in wanorde geraakte, dan zult ge telkens opnieuw ervaren, hoe er maar één middel is, om de eenheid van uw hart weer tot een kracht te maken, en da ééne middel is, dat al de gaven, krachten, ne.. gingen en factoren van uw hart zich richte op • het ééne doel, om den Heer e uwen God te vreezen.

Niet een vrome trek in uw hart naast een wereldschen trek. Niet een trek der liefde «aaj'/ een bittere neiging. Niet een zoeken van uw God naast een zoeken van u-zelf.

Zoo is het in het gedeelde hart.

En wat u van noode is, is juist, dat uw hart, dat alles in uw hart, vereenigd worde; en dit nu komt van Boven, en de Geest werkt het in u, zoo maar de ééne diepe zucht om in de vreeze des Heeren te wandelen, aan alle andere neigingen van uw hart het zwijgen oplegt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen