Van moderne zijde

Van moderne zijde wordt het wel eens zoo voorgesteld, alsof uit pure liberaliteit de moderne Kerkeraden wel orthodoxe predikanten beroepen, om „elck wat wils" te geven, maar dat de orthodoxie, waar ze de macht in handen heeft, haar bekrompenheid toont, door de modernen stelselmatig uit te sluiten.

Nu maakt het principieel verschil in Kerkbeschouv, ring zeker, dat de modernen in dit opzicht vrijgeviger kunnen zijn dan de orthodoxen, al moet niet vergeten worden, dat toen de modernen de macht in handen hadden, van die liberaliteit al zeer weinig te bespeuren viel.

Eigenaardig is echter, dat een inzender in' de Hervorming, die gewilligheid van sommige moderne Kerkeraden, om orthodoxe predikanten te beroepen, volstrekt niet prijzenswaardig vindt, maar daarin veeleer een teeken ziet van „seniele aftakeling."

Ik lees b.v. van'vrijzinnige (? ) kerkeraadsleden, die zoo heel gemakkelijk — voor het heil der ge; ï: eente — zooals het heet —• er toe komen de orthodoxie binnen te halen. Iets wat onze tegenstanders zeer mooi en eerbiedwaardig vinden, zoolang het maar niet gebeurt in omgekeerde richting, want: dan is 't natuurlijk begiüselverzaking. Ik kan 't alleen als gevolg van seniele aftakeling begrijpen, dat wij zelf de beginselverzaking niet gevoelen als vrijsinnigen, waar zij de macht in de handen hebben, hun eigen richting den nekslag geven.'t Zou daarom goed zija als overal werd toegezien, opdat zulke overgemoedeiijke eieffienten — of zijn het misschien menschen zonder veel gemoedsleven, dat kaa ook! — bijtijds uit de bestuurscolleges werden verwijderd. Zoo bemerk ik ook af en tos dat er gemeenten — sinds jaren vrijzinnig — zich eensklaps willig onder de orthodoxie begeven, zonder dat één uit hun midden een poging doet om althans een organisatie der trouw gebleven vrijzinnigen tot stand te brengen.

Reeds om deze uitlating is dit schrijven opmerkelijk.

Maar niet minder, omdat de schrijver meent, dat er meer teekenen zijn, die op een „seniele aftakeling" van het modernisme wijzen, al vindt hij daarnaast ook neg sporen „van zelfbewust optreden, kloek en krachtig ontplooien van onze eigen banier."

We zouden onzerzijds niet gaarne zoo'n krasse uitdrukking gebruikt hebben. Maar nu deze inzender haar zelf gebruikt, nemen we er acte van..

Ze bevestigt, wat we reeds meermalen opmerkten, dat het modernisme, na nog geen halve eeuw oud te zijn, reeds verouderd is geworden.

Het modernisme lijdt aan seniele aftakeling !

Paradoxer kaa het wei niet.

En toch zal niemand, die met de strooming der geesten vertrouwd is, den inzender ongelijk geven.

Het modernisme is al even verouderd, als voorheen de Groninger school en nog vroeger het supranaturalisme.

In de „hoogste kringen der wetenschap" is het modernisme een reeds lang overwonnen standpunt. In de literatuur stond het zijn eereplaats reeds lang af. En bij het volk wordt het nauwelijks meer genoemd.

Maar de Christelijke belijdenis, die reeds gestorven en begraven werd gewaand, staat nog in het middea van het volksleven met onvergankelijke kracht.

Wat uit God is, sterft niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen