Vereenigingsleven.

OUDE EN NIEUWE WERELD.

In een tweetal artikelen wezen we er allereerst op, dat er helaas nog te velen zijn, die de waarde en da beteekenis van het vereenigingsleven niet inzien, althans niet in die mate, dat zij bereid worden gevonden, behalve hun geld ook hun gaven en talenten in dienst van dat vereenigingsleven te stellen; voor zoover dat met een goede opvatting van de plichten, die het gezinsleven en de maatschappelijke, dagelijksche arbeid opleggen, vereenigbaar is.

Daarnaast wezen we erop, dat men, door zich aldus persoonlijk aan dien tak van Christelijke werkzaamheid te onttrekken, de eerste voorwaarde voor het slagen van dien vereenigingsarbeid onvervuld laat, maar daarenboven zich zelf berooft van een grooten zegen, dien die arbeid, mits goed — d. w. z. echt Christelijk — opgevat en uitgevoerd, te bieden haeft.

Maar al werd zoo de waarde van de geldelijke gave ondergeschikt gemaakt aan de beteekenis van het zich zelf gevcn, aan het meeleven en mee-aibeiden, daarom is het nog allerminst de bedoeling geweest, het alzoo voortestellen, alsof het op het geven van geld niet zoo zeer aankomt, alsof dat nu maar een bijzaak van weinig beteekenis is.

Zeker zou dat zeer velen in het gevlij komen, want het getal van hen, wien het moeilijk valt, de koorden van de beurs ta vieren en die bereid zijn williglijk eruit te nemen da«gene, waaraan het vereenigingsleven zoozeer behoefte heeft, is ook in Christelrjken kiicg nog veel te groot.

We vestigden echter de aandacht er op, dat de beide kwalen, met wisselwerking op elkaar in •werkende, vaak gelijkiijdig voorkomen, zóó, dat jij, die zich persoonlijk aan den arbeid der vereenigingen onttrekken om zich er maar met een geldelijke bijdrage van af te maken, die geldelijke gave meestal zoo karig mogelijk toemeten en met een minimum contributie volstaan.

Er is, nog niet zoo lang geleden, in de bladen eens een siatistielij^ gepubliceerd, waarin aan ' het licht kwam, dat in ons land, vergeleken met andere landen, heel weinig voor de zending gegeven woidt.

Dit verschijnsel kan men ook op ander terrein van het vereenigingsleven waarnemen. Een zeer opvallend en voor ons land buitengewoon beschamend voorbeeld daarvan vindt men in een boekje, getiteld: „Ia de Oude en Nieuwe Wereld", uitgegeven door het Nederlandsch Jongelingsverbond.

Dit voorbeeld zij hier aangehaald, wijl er in ons land slechts een betrekkelijk kleine kring is, die voor velerlei arbeid bijdragen weet te leveren, zoodat hetgeen gegeven wordt zich coccenireert op een klein gedeelte des volks, dat daardoor onder den indiuk komt, als zou tiier te lande over 't algemeen veel gegeven worden, hoewel toch juist buiten dien niet omvangrijken kring zóó spaarzamelijk geofferd wordt, dat het totaal der gaven, omgeslagen over het geheele volk, een cijfer oplevert, dat ons bij vele andere volken ver doet achterstaan.

Met name geldt dit Amerika, dat niet alleen door zijn millionairs veel geeft, maar evenzeer door geheel andere kringen, die fioantieel geen buitengewone draagkracht bezitten.

Men kon dat zien aan de Young Mens Christian Association, die in de Nieuwe Wereld van zeer groote beteekenis is. Zij heeft, naar m het boven vermelde boekje wordt meegedeeld, haar werkzaamheid "uitgestrekt cp velerlei gebied, onder studenten en industrieëlen, kooplieden en handwerkers, militairen en spoorwegbeambten. Negers en Roodhuiden en verder onder alle jonge menschen, die zij bereiken kan.

Om eenig denkbeeld van hare beteekenis te geven, dienen hier slechis eea paar cijfeis aangaande de Y, M, C. A. te New-York. Deze iieefc twaalf groote gebouwen in verschillende wijken der stad, welke gebouwen vele milioenen guldens vertegenwoordigen, 't Voornaamste gebouw bestaat uit 12 verdiepingen, waarvan de jes onderste door den vereenigicgsarbeid in beslag worden genomen, terwijl in de zes bovenste ongeveer 400 johgelui hunne kamers hebben. Verder heeft de Vereeniging 87 bezoldigde secretarissen, die in dezen werkkring een ruim bestaan vinden, en voorts een aantal leeraren voor de verschillende cursussen en avondscholen, "

Diezelfde Y. M. C. A. nu heeft zich sedert eenigen tijd ook toegelegd op den arbeid onder de immigranten, waartoe zij een afzonderlijk Immigration Committee of the JSlorth American Association heeft gevormd, dat in een half jaar tijds reeds aan 957 jongemannen introductiekaarten verschafte voor Christelijke vereenigingen in 143 plaatsen, daarbij geen moeite sparende, om zoodoende te zorgen, dat de jongelieden in de plaatsen, waar zij vreemd aankwamen, niet in verkeerde handen zouden vallen, en op allerlei wijzen vooruitgeholpen worden en onder Ciiristelijken invloed blijven zouden.

Zeker staat het bovengenoemde cijfer niet in verhouding tot de massa's vreemdelingen, die in Amerika aankomen. Maar dat vindt hierin ï'n oorzaak, dat het natuurlijk zeer moeilijk is, de niet-Engelsch sprekende immigranten te beweiken; ook mede daardoor, dat velen, gewaarschuwd zijnde, zich liefst niet met onbekenden afgeven, maar bij voorkeur hun eigen weg zoeken.

Die ondervinding heeft de actieve Amerikanen doen inzien, dat het noodzakelijk is, aan den arbeid onder de m»z2'granten in Amerika te doen aansluiten een arbeid onder de i? «igranten in de Oude Wereld, Daarom stelde de Y.'M. C. A. zich in verbiadiug met den Wereldbond van Christelijke Jongeiiogsvereenigingen.

Dit had ten gevolge, dat het Bestuur van den Wereldbond, waarin 31 volken verlegen« woordigd zijn, zich de zaak aantrok en in zijn vergadering van Juni 1907 met algemeene stemmen haar tot een speciaal terrein van werkzaamheid voor dejongeüngsvereeaigiagen maakte. Zelfs maakten twee bestuursleden een studiereis naar Amerika, om te leeren, hoe de Amerikanen dezen arbeid aanvatten, en hoe zij zelfs in bepaalde „training-schools" jongelui ervoor opleiden.

Naar aanleiding van de resultaten dezer studiereis werd weldra ook in Europa de arbeid in dier voege begonnen, dat het DagelijkschBsstuur van den Bond zich in verbinding stelde met de betrokken stoomvaartmaatschappijen, op advies van een van welke o. a. een kaart gadrukt werd in 13 verschillende talen, die den emigranten op de stoombooten ter hand gesteld moet worden.

Die kaart luidt aldus:

Aan de emigranten, die naar Amerika gaan,

Als gij in New-York of op de plaats uwer bestemming aankomt, raden wij u aan u te vervoegen bij de Young Men's Christian Associations. Die vereenigingen zijn in 't algemeen bekend onder de initialen: Y. M. C. A.

Bij uw aankomst in New-York (EUis-eiknd) zult gij secretarissen van deze vereenigingen vinden met de vier initialen Y. M. C. A. op hun pet. Tot deze mannen moogt gij u met volkomen vertrouwen begeven.

De Yuong Men's Christian Associations zijn in elke Amerikaansche stad en zij willen gaarne alle jonge menschen van raad en hulp dienen, die zich bij haar vervoegen.

De jonge mannen hebben in deze Y. M. C. A. elegenheid logies en werk te vinden en kunnen aar met Chhristelijke jonge menschen saamomen.

HET BESTUUR V. D. WERELDBOND VAN CHRISTEL, JONGE MANNENVER.GENENE.

Doch uitreiken van kaarten of spreken met e jonge landverhuizers is niet het eenige wat en te doen heeft. Daar is meer. We zullen

korteliik aanstippen en saamvatlen, wat het Sluur van den Wereldbond voor de havensteden als zijn wensch uitgesproken heeft.

a. Een informatiebureau te vormen. JongeraaofieD, die naar de nieuwe wereld willen ver huizea, moeten zich bij hetzelve kunnen ver voegen om bijna alle mogelijke inlichtingen te

b. Men most zich in verbinding stellen met ijej V. in het land. Wanneer een Vereeniging verneemt, dat een jong man in de gemeente naar Amerika gaan zal, moet zij dit den bedoelden funciionaris mededeelen.

c. Men heeft zich bijzonder in contact te stellen met de groote industrieplaatsen, om hen, die hun geluk aan de overzijde beproeven willen, met de inudstrieafdeeling van het B. B. ie New York in aanraking te brengen.

d. Men zorgt voor de verspreiding van geschriften, die naar de behoeften der emigranten inlichtingen verschaffen omtrent den arbeid, grondgesteldheid, klimaat, Y. M. C. A. en voorts al v»at belanghebbenden nuttig wezen kan. Daartoe moet men ook de periodieke pers tot bondgenoot maken.

e. Men tracht zoo lang mogelijk in verbinding te 'blijven met de Christelijke jonge mannen, die naar Amerika gegaan zijn, om met broederlijke liefde op hen acht te nemen of te doen nemen, en ook om de latere „new comers" met hen in'aanraking te brengen.

Het ligt in den aard der ïaak, dat ook Nederland, met name Rotterdam met zijn druk vervoer van emigranten, voor dezen arbeid in aanmerking kwam. Daarom stelde het bestuur van den Wereldbond zich met het Nederlandsch Jongelingsverbond in contact, om zijn mede werking te verkrijgen.

Het spreekt van zelf, dat het N. J. V. de sroote beteekenis van den emigranten-arbeid wel besefte, en dat het bestuur ervan dadelijk bereid was, zijn aandacht aan de zaak te vlijden.

Maar weet ge, wat de Algemeene Secretaris van het N. J. V. in het meergenoemde boekje schrijft?

Men leze en herleze het:

„Wij zijn hier in Nederland^ waar 'f werk onder jonge mannen weinig steun vindt. Voorloopig zal dus dit werk in Rotterdam moeten verricht worden door een of meer personen, die benevens liefde en bekwaamheid, daarvoor eenige uren beschikbaar hebben.”

Is het niet diep beschamend?

De Amerikanen, kloek, doortastend, rechtop het doel afgaand en zich reusachtige opcflfenngèn getroostend, omreizen zee en land om de noodige hulp te verkrijgen, waarvan ze zelfs nog een deel betalen willen. Want de Y M. C. A. van Amerika wil de helft betalen van het salaris van een vast aangesteld persoon, die te Rot lerdam werkt, en wil dien persoon bovendien op haar kosten een studiereis door Amerika laten maken. Maar als ze dan ia ons land met zulk een aanbod komt, dan krijgt ze ten antwoord, dat het finantieel voor ons toch nog te bezwarend is!

Wat moet men in Amerika en elders wel van ons denken?

Wat anders dan dat men in Nederland niet de minste notitie neemt van de duizenden emigranten (in 1907 waren het er 59024!), die via Rotterdam naar Amerika trekken?

Zeiden we te veel, dat Nederland ook hier weer blijk geeft in offervaardigheid voor een groot christelijk belang bij andere landen, met name bij Amerika, zeer verre achter te staan?

Zoo werken dan thans in Rotterdam een paar jonge mannen, die eenige uren beschikbaar hebben, in dezen atbeidskring. Iemand, die zich geheel aan dien arbeid zou kunnea geven, is er wel gevonden, maar... er is geen geld!

Of het dan zooveel kost?

Och, als men hier te veel eergevoel heeft, om de helft van het benoodigde van Amerika aan te nemen, dan moet er / 1500 's jaars zijn.

Zou Nederland dat bedrag voor dit doel niet beschikbaar kunnen stellen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen