Buitenland.

Duitichland. De kerkelijke Hamburg. Uit Halle a.S. strijd

In Hamburg is een scherpe strijd ontbrand. Om de jeugd niet geheel zonder onderwijs in de Christelijke leer te doen blijven, is het plan m geloovige kringen opgevat, vrije catechisatiën te organiseeren. Ongeveer veertig personen, meest onderwijzers en onderwijzeressen, verklaarden hunne krachten daaraan te nriUen geven, en dit trots de „ernstige woorden, " die het Hamburgsche schoolbestuur daarover hooren liet. De catechisatiën zullen eenmaal per week gehouden worden. Allen die hunne medewer-King aanboden, hebben voor honorarium bedankt.

De liberalen hadden raeds gehoopt, dat de overheid tot het geven van die catechisatiën geen verlof zou schenken; doch voor het geven van gratis lessen is geen toestemming van de besturen noodig.

De hoofd-predikanten van Hamburg hebben eene „verklaring" aan de Evangelisch-Luthersche gemeenten van Hamburg in het licht gezonden, waaruit blijkt, hoe deze .voorgangers het verstaan de gemeente des Heeren voor te lichten. Zij beginnen er aan te herinneren, hoe in de pers van den dag gesproken was van een verleugendë godsdienstleer, die de kerk in Babylonische ballingschap hield, en verklaren dan voorts, dat alle predikanten prediken en onderwijs geven volgens hunne overtuiging. Dat deze overtuiging niet dezelfde is, aoet verklaard worden uit de ontwikkeling der theologie. Zoolang de Hamburgsche predikanten theologisch ontwikkeld zullen zijn, zullen hunne overtuigingen verschillen. Deze verscheidenheid mag men niet voor woordbreuk houden, al zijn de leeraars gehouden de belijdenisschriften der Évangelisch-Lutheftche kerk te onderschrijven. Door een eerwaardige overlevering moeten de predikanten het Kon-Kordiënboek onderteekenen, maar zij zijn niet aan de letter daarvan gebonden. Wat dit onderteekenen beteekent, wordt verklaard in het bevestigingsformulier, waarin staat: „Gij hebt den plicht het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen, naar de grondstellingen onzer Evangelisch Luthersche kerk, gelijk die in de Augsburgsche confessie en ook in de overige belijdenisschriften als grondslag uitgedrukt zijn." Wij vertrouwen, dat onze ambtsbroeders aan de grondstellingen getrouw zijn. Het zou onverschilligheid zijn, als men de verschillende richtingen aan elkander gelijk achtte. Er kan slechts ééne waarheid zijn; bij het navorschen en voorstaan van die waarheid troost en waarschuwt ons het woord van Paulus: „Wij kunnen niets tegen de waarheid, maar voor de waarheid." De proefsteen dier waarheid is ons gegeven in het woord van Christus: „Aanhunne vruchten zult gij ze kennen." Laten de verschillende richtingen met elkander wedijveren in werken van geloof en liefde. Het oordeel over zijne knechten komt alleen den Heere toe.”

Het verwondert ons niet, dat het belijdend deel van de kerk van Hamburg door deze verklaring niet werd gerust gesteld. Het is toch een feit, dat een groot deel van de predikanten van Hamburg, de grondstukken der Ctiristelijke leer, als de vleeschwording des Woords, de opstanding van Christus, rechtvaardiging door het geloof, de schulddelgende kracht van Christus' dood, loochenen, en daarvan nooit een geheim gemaakt hebben. De verklaring van de hoofd predikanten is te zeer in strijd met de feiten, dan dat zij zou kunnen verhinderen, dat zij, die het Evangelie van Christus lief hebben, doorgaan om tegenover het „verlengend godsdienstonderwijs, Bijbelsch onderwijs te stellen. In Hamburg gaat men dus den weg van „Gemein schafts"vorming niet op. Later zal wel de vraag aan de orde kernen: Hoe zullen de volwassenen aan hun geestelijk brood komen. Wanneer men het den predikanten niet toevertrouwt om de jeugd te onderwijzen, dan is hun de prediking aan de gemeente ook niet toevertrouwd. Hierin kunnen de geloovigen toch op den duur niet berusten. Maar hoe dit ook zij, het blijkt, dat ook in Hamburg de Kerk des Heeren zich verweert tegen de openbaring van het ongeloof, dat zich in haar boezem openbaart.

Den 22sten September werd door de 29ste Rijnsche Provinciale Synode, die te Neuwied saamkwam, de wet op het bezetten van predi kantsplaatsen met 75 tegen 53 stemmen aangenomen. Tegen deze nieuwe regeling is veel geagiteerd, vooral door pastor Kolfhaus uit Elberfeld, omdat daardoor de rechten der gemeente werden besnoeid. Voortaan zullen de kerken niet zelve, telkens wanneer er een vacature ontstaat, een herder en leeraar beroepen, maar om den anderen keer is dit recht aan het kerkbestuur toevertrouwd.

Te Halle a, S. heeft het aannemen van de nieuwe regeling tot gevolg gehad, dat de kerkeraad en de vertegenwoordiging der ge meente den predikant, die door het kerkbestuur wordt aangewezen, heeft uitgenoodigd om zich omtrent het standpunt, dat hij inneemt, openlijk uit te spreken. Het kerkbestuur wees als opvolger van den gestorven leeraar Gerhard Goebel, pastor Hermann Josephson aan. Op verzoek van den kerkeraad en de vertegenwoordiging der gemeente, sprak dan de heer Josephson uit, dat hij van voornemen was, de organisatie der kerk volgens Gereformeerde presbyteriaansche grondregels te handhaven en de zelfstandigheid en vrijheid der kerk tegenover den Luiherschen kerkdijken kring— op den bodem der P. uissische landskerk en binnen de grenzen der Unie — te verdedigen; dat hij prediken zou naar den Heidelberger Catechismus en dat hij de sacra menten op Gereformeerde wijze zou bedienen (alles op den eenigen en onwrikbaren grondslag der Heilige Schrift als het voornaamste en ten slotte het eenige belijdenisschrift van de naar Gods Woord gereformeerde kerk); dat hij zich ook aan dè eenvoudige vormen bij de godsdienstoefeningen der gereformeerde kerk gebruikelijk, houden zou, en dat hij het zich als een plicht wilde rekenen, om niet alleen de eigenaardigheid der Domgemeente, maar die van alle Gereformeerde kerken der provincie Saksen te erkennen, belovende er nooit de hand toe te zullen leenen, haar daarvan te vervreemden.

Deze verklaring heeft een goeden indruk gemaakt. Wij merken daarbij op, dat men in Duitsch-Gereformeerde kringen Dr. Kuyper's „Revisie der revisie-legende" wel eens lezen mocht, om genezen te worden van het denkbeeld, alsof elk predikant individueel gerechtigd zou zijn de belijdenis der Gereformeerde kerk op sommige punten op zijde te zetten, op grond, dat zijn meening in overeenstemming is met de Heilige Schrift.

Turkije. Een krachtige opend.

Over de Jong-Turksche beweging schreef de predikant Aweteranian in het Septembernummer van het „Christelijk Oosten" het volgende:

„God heeft in onze dagen iets groots gedaan. De ijzeren deuren van Turkije, welke tot kiertoe voor de verkondiging van het Evangelie gesloten waren, staan nu open. Ik, die voor dertig jaar mijn vaderland verlaten heb, had niet gedacht, dat het in mijn leven mogelijk zijn zou, mijn vaderland terug te zien en daar van de liefde van Christus getuigenis af te leggen. Doch de Heere heeft alles mogelijk gemaakt. Ik kan nu daarheen en overal in Turkije reizen, om de goede boodschap schriftelijk en mondeling te verkondigen. In Turkije heescht vrijheid en gelijkheid als in andere landen, ook pers-en leervrijheid. Wanneer ik over die zaak nadenk, zoo bevind ik, dat zij niets anders beteekent dan een zegepraal van het Christelijk recht over den Islam, De kracht van den Islam bestaat in drie dingen: ten eerste geweld, ten tweede trots, ten derde fanatisme. Door de constitutie zijn die dingen gebroken. In Mahomedaansche wetboeken staat geschreven, dat het huis van een Christen niet van dezelfde hoogte mag zijn als dat van zijn Mohamedaanschen buurman. Wanneer een Christen zijn huis hooger wil maken, dan moet hij' wachten, totdat ook zijn Muzelmansche buur in de gelegenheid is, het zijne te verhoogen. Voor het gerecht mag een Christen niet met een Mahomedaan gelijk gesteld worden, en dergelijke bepalingen meer. De constitutie maakt aan dat alles een einde. Nu heeft de Christen dezelfde rechten en geniet hij dezelfde vrijheid als de Mahomedanen”.

De predikant heeft vooral goede verwachting van het verbreiden van Christelijke geschriften onder de Mahomedanen. Deze werden meestal, evenals de Jong-Turksche bladen, door de strenge censuur verboden; dit verbod is opgeheven. Mochten de blijde vooruitzichten die men in Turkije geopend ziet, op den duur verwezenlijkt worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen