Vereenigingsleven.

Evenals de vorige week, moeten we ook ditmaal weer stilstaan bij een tweetal onderwerpen, die op onze Oost Indische Koloniën betrekking hebben.

Reeds sedert eenige weken ligt namelijk ~ dit allereerst — op een bespreking te wachten het twaalfde jaarverslag van de VEREEN. DR. SCHEURER'S HOSPITAAL, hetwelk loopt van 1 Sept. '07 tot 31 Aug. '08, maar tot ons leedwezea wat laat werd toege zouden.

Evenwel is de belangrijkheid van den arbeid dezer sympathieke vereeniging tè groot, dan dat we hem onbesproken zouden willen voorbijgaan, hoewel, overigens, wellicht niemand dit euvel 20U duiden, waar nog onlangs een uitvoerige besprekmg gewijd werd aan den lichtbeelden avond, die door de Haagsche afdeeling dezer vereeniging werd georganiseerd en waarbij Dr. Scheurer zelf als spreker optrad.

Slaat men het genoemde jaarverslag op, dan treft onmiddellijk de volgende, van dankbaarheid getuigende, zinsnede het oog:

„Wie meeleefde met het Petronella-Hospitaal, heeft zich met ons er over verheugd dat, na een tijd van moeite en zorg, in het laatste jaar de Heere een tijd van rustig en geregeld voortarbeiden heeft geschonken. Bij het telkens verwisselen van de werkkrachten, die gezamenlijk het werk gemakkelijk zouden kunnen volbrengen, krijgen de overblijvenden een zware taak; maar daarom kan met des te meer vreugde gemeld worden, dat voor het oogenblik de ledige plaatsen weer zijn aangevuld.”

Ieder voelt licht, dat juist voor een medische instelling als deze, rustig en geregeld voortar beiden een eerste vereischte is. Maar hoe goed de bedoelingen ook zijn in dit opzicht, kan niemand voorkomen, dat er telkens in den dienst van de zending slachtoffers vallen, die of door den dood worden weggenomen, of met een geschokte gezondheid naar het vaderland terugkeeren. In dat lot deelt ook de medische «ending. Ea juist tengevolge daarvan heeft er telkens een zoo ongewenschfe wisseling van werkkrachten plaats, hetwelk te meer te be treuren is, wanneer het werk steeds toeneemt.

En dat deed het in het afgeloopen jaar weer, naar het verslag meldt. Nieuw werden opgenomen:1449 zieken; dat is 100 meer dan het vorige jaar. Waar het hospitaal niet grooter werd, bewijst dit eenvoudig, dat de aandrang om opgenomen te worden, zeer groot was, zoodat men dikwijls minder ernstige zieken moest omslaan om voor zwaardere plaats te maken. Ook waren er veel sterfgevallen, nl. 104, van ineest geheel uitgeputte, verwaarloosde stumpers, die ten slotte in het hospitaal terecht kwamen om daar weldra te sterven. Liet men hier alleen aet verstand aan het woord, dat zegt: ch, wat nebben we aan zulke zieken? het baat toch niets en voor de evangelisatie geeft het ook mets, —dan moe.n men zs niet opnemen. Maar terecht meent men ginds, dat het hart ook een woordje moet meespreken, en doet dan maar wat de hand vindt, zonder veel te redeneeren. Helpt het voor die zieken al niet veel, de Javaan \ het algemeen zal toch moeten zeggen, dat wij barmhartigheid bewijzen eu niet alleen „jacht op zielijes maken”.

Het aantal verpleegdagen was 47786, en het' gemiddeld aantal lijders per dag 131; wat befeesent, dat er doorloopend ± 150 menschen op de zalen waren, die uit de hospitaalkeuken aten. Veel zieken, vooral vrouwen en kinderen, willen toch alleen dan in het hospitaal zijn, «s ze een bloedverwant bij zich mogen hebben, die hen gezelschap houdt.

Er werden verricht 51 groote en 97 kleine operaties, benevens 107 operaties aan oogec en oogleden. Op de polikliniek kwamen 5334 üjc ers, die voor het eerst ingeschreven werden; en net gemiddeld aantal bezoekers bedroeg 72 per dag. Verloskundige hulp werd verleend in °4 gevallen, grootendeels abnormale, moeilijke rt '*f? aarIoosde. Het blijkt dus wel, dat men, "*ok zij de goede hand onzes Gods, GoHs. niet tiif> f loHio ledig «n den weg behoefde te staan. Toch bewijst m rt°* 'olstrekt niet, dat de millio«nen Javanen uie streek gaarne van de aangeboden hulp SB gebruik maken. Wel üij er op |ewezeQ, dat, als de Javaan van hospitalen gebruik maakt, het de Zendingabospitalen zijn.

Het is goed in dit verband er uog weer eens op te wijzen, waartoe eigenlijk* de medische zending dient, daar er zoo licht hieromtrent misvattingen ontstaan. We halen daarom hier aan wat Dr. Pruys ervan zegt:

Hij schrijft toch aldus:

„Zoo beschouw ik voor ditmaal ons Petro nella-Hospitaal in zijn beteekenis als onderdeel en vooruitgeschoven post van het leger, dat den strijd aanbindt onder de banier van het Krui? , Ware het Jav. volk genegen om de prediking des Evangelies te hooren, dan hadden wij hier geen reden van bestaan, en eenmaal zal de tijd komer, dat het herboren volk zegt: wij danken u voor uwe voorloopige en zeer welkome hulp, doch nu hebben wij van u geleerd, dat we zelf onze zieken moeten verzorgen of laten behandelen.

„Het is dan ook niet onze taak, om het geheele volk van midden-Java van dokters en verpleegsters te voorzien en ze zoo geheel afhankelijk te maken van Staats-en kerkhulp.

„Wij moeten slechts laten zien, hoe het Christenvolk doet met zijn zieken, en hen door deze vruchten begeerig zien te maken naarden boom...”

Ook van de resultaten der medische zending geldt het zeker, dat God meestal langzaam zijn werk doorzet, en gewis veelal niet vlug naar onzen zin. Maar toch is de vruchtbaarheid van den arbeid in dezen tak der zending méér zichtbaar dan die van den moeitevollen arbeid, dien de zending zoo vaak te arbeiden heeft, zooals dat op Roon moest, waar een geheel zendingsleven vruchteloos besteed scheen, en de vruchten zich eerst beginnen te vertoonen nu een jeugdiger arbeider de taak van zijn voorganger op den reeds verlaten post weer heeft opgenomen.

Onze medische zending op Java geeft gelukkig vele en goede vruchten te zien, waarvan men met dankbaarheid iemand als Dr. Scheurer, die mede de hitte des daags heeft verdragen, hoort vertellen.

De geschiedenis der zending is, als die van allen arbeid in Gods Koninkrijk, er een van strijd en van zegen. Echter is het ook een ge schiedenis, die zegen brengt aan wie de moeite neemt, van haar kennis te nemen.

We verheugen er ons daarom over, dat het Zendingstijdschrift

DE MACEDONIER,

dat een zoo langen winterslaap heeft doorgemaakt, weer ontwaakt is.

De compleete eerste jaargang van de nieuwe serie ligt thans voor ons. Het is geen dor en droog stuk lectuur, dat de redactie — bestaande nit Ds. H. Dijkstra te Smilde, Ds. D. Bakker te Djokja en Ds, D, K, Wielenga te Pajeti —-biedt.

Integendeel worden allerlei belangrijke onderwerpen ia tal van lezenswaardige artikelen behandeld, terwijl Ds. Dijkstra in de telkens weerkeerende rubriek „Uit mijn Camera" voor zijn lezers vertolkt, wat hij in de Zendingsbladen gelezen en in zijn geest opgenomen heeft. Hij vertelt daarin wel voornamelijk van oaze Oost en West, maar ook van China, Japan, Voor-Indië of Afrika, al naaidat er uit eenig terrein van den zendingsarbeid een beeld in zijn camera valt.

Een rubriek „Een en ander" en een andere: „Voor onze Jongelieden" dragen het hare er toe bij, om dit tijdschrift voor een uitgebreiden kring aantrekkelijk en belangrijk te maken.

We hopen van harte, dat de redactie met haar Macedoniër er toe zal bijdragen om bij velen de liefde en de offervaardigheid voor de schoone zaak der zending aanmerkelijk te verlevendigen, opdat Nederland, hoe eer hoe beter, van de plaats achteraf, die het in de rij der voor de zending offerende volken inneemt, meer naar voren gestooten worde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen