Vereenigingsleden.

„VACANTIE BUITEN".

Als in het voorjaar, reeds lang vóór de zomervacanties beginnen, het weer mooi is, worden haast in alle kringen voor de komende maanden plannen gemaakt. Ieder voor zich rekent uit, waarheen hij zal gaan, hoe lang hij uit zal kunnen blijven, hoever zijn reizen zich zullen unnen uitstrekken, wat hij allemaal zal kunnen gaan zien en wat dies meer zij.

Maar er zijn ook heel wat menschen, wien een vacaniie wacht, of wien geen geld ter beschikking staat om de vacantiedagen elders oor te brengen. Ten aanzien van demlken voelt men onwillekeurig een zeker medelijden prijzen, vooral als men bedenkt, dat er onder e in dit opzicht misdeelden zooveel kinderen ijn, die zoo gaarne ook eens iets nieuws zouden ien gelijk hun kameraadjes; zooveel kinderen ok uit de meer of minder groote steden, die aar niet zooveel frisscbe lucht kunnen inademen ls voor hun wankele gezondheid aoodig zou zijn, en die het zoo dringend noodig zouden ebben, eens naar het platteland te kunnen aan, om daar in het gezonde buitenleven op rachten te komen.

Gelukkig, dat er zich vereenigingen gevormd ebben, die zich bet lot dezer iaatsten hebben angetrokken. Zulke vereenigingen kunnen, mits ij bij hun arbeid met groote soberheid ie werk aan, veel goeds en nuttigs verrichten tot behoud an een goede hoeveelheid volkskracht.

Verblijdend is het intusschen, dat men van hristelijke zijde dezen socialen arbeid niet heeft vergelaten aan het niet Christelijk deel der natie, aar ook zelf de banden uit de mouw heeft estoken, ten einde kinderen uit Christelijke ezinnen eenige weken in een jaar onder hristelijke leiding van het buitenleven te doen enieten.

Van Christelijke zijde heeft men namelijk esticht de vereeniging „Vacantie buiten", die ich dezen arbeid ten doel stelt. Velen achtten aar overbodig, met het oog op de reeds estaande vacantiekoionies, maar men zag over et hoofd, dat de genoemde vereeniging iets nders bedoelt dan de vacanliekolonies willen.

Daar zijn — zoo heet het in het verslag over 1909 — zoovele kinderen, die niet ziek zijn, ie geen geregelde geneeskundige verpleging behoeven, maar wier bleeke gelaatskleur toch egt, dat zij iets missen. En dat „i e t s" is risscbe lucht, de heerlijke, longen-versterkende n wangen-biuinende buitenlucht. Ea nu is bet oel van „Vacantie Buiten", gelegenheden te zoeken, waar zulke bleekneuzige, smalwaugige tadskinderen eenige weken kunnen genieten van hetgeen zij zoozeer behoeven. Om nu het ind niet te rukken uit het Christelijke gezinseven, waaraan het gewend is, tracht „Vacantie uiten" christelijke gezinnen te vinden in de ezonde streken van ons land, waar deze kindeen gastvrij ontvangen worden.

Dacht menigeen, dat dit niet gaan zou, het eit, dat in 1909 reeds 90 gezinnen zich bereid erklaarden, een kind up te nemen, zegt, daf e arbeid der vereeniging zelfs groote levensatbaarheid heeft, gelijk anderzijds de omstanigheid, dat in 1909 32 jongens en 74 meisjes itgezonden konden worden, getuigt, hoezeer de hristenouders in de stad vertrouwen stellen in e vereeniging.

Nu is het uit den aard der zaak gemakkelijk, e Christeogeziimen op het platteland, die aartoe gelegenheid hebben, aan te sporen, hun uis voor een of meer stadskindertj as open te tellen, maar menigeen, die op zichzelf daaregen geen bezwaar zou hebben, aarzelt het te oen, omdat hij niet weet, wat voor kinderen em dan in huis zullen worden gestuurd. Het s dan ook niet overbodig, het een en ander te vermelden, dat kan medewerken om ook dé ontvangende ouders vertrouwen te doen stellen in de vereeniging.

Allereerst zij dan meegedeeld, dat de vereeniging geen kind uitzendt, dat niet vooraf geneeskundig is onderzocht en waarvan het niet medisch vaststaat, dat zijn verblijf in het gezin buiten uit gezondheidskundig oogpunt geen schade kan stichten. Maar daarbij laat de vereeniging het niet blijven, want zij wijst de kinderen met beslistheid af, als de inlichtingen omtrent hun gedrag niet in alle opzichten aan de gestelde eischen voldeden. Gehoorzaamheid en goed gedrag — zoo lezen we in het boven geciteerde verslag — waren onze eischen in de eerste plaats. Zij, die zoo gastvrij hunne buizen openstelden, mochten niet kunnen klagen over ongehoorzaamheid en ongemanierdheid hunner jeugdige gasten, en van 103 van de 106 uitgezondenen vermeldde het rapport, dat bij ons inkwam, dat het gedrag was geweest: „voldoende", „goed", zeer goed" of "uitmuntend". Slechts van I jongen en 2 meisjes kwam een minder goed rapport in. Was dit laatste zoowel voor de ontvangende families als voor het bestuur minder aangenaam, toch geeft dit kleine getal (nog geen 3 pCt. van het aantal uitgezondenen) geen reden om niet met volle vrijmoedigheid ook voor den aanstaanden zomer de gastvrijheid der Christenen in de gezonde streken van ons land in te roepen.

„Tegenover deze drie teleutstellingpn staan zoovele heerlijke ervaringen; zoovele bemoedigende voorbeelden van liefde en genegenheid tusschen de gezinnen en hunne jeugdige gasten. Van meer dan één familie vernamen wij, dat het haar speet, dat de 3 a 4 weken reeds om waren, en meer dan één kind kwam thuis met een aardige herinnering of 'n foto, waarop het stond in den familiekring als lid van het gezin. Zie, dit bemoedigt en dit geeft het bestuur nieuwen lust, om op den weg voort te gaan en den arbeid voor 1910 weder op te nemen."

Op grond van een en ander behoeft men zich dus op het platteland niet bevreesd te maken, dat men lastige kinderen of zieke kindeten in huis krijgt, zoodat met gerustheid gevraagd kan worden, dat zij, die gelegenheid hebben een of meer kinderen optenemen, zich met het oog op de naderende zomervacantie met opgave van hun adres als anderszins wenden tot den len Secretaris, den heer G. Muys, ie Hugo de Grootstraat 8, Amsterdam.

Gevraagd wordt opname voor 3 a 4 weken, maar wil men, met goedvinden van de ouders Ên het bestuur, de kinderen langer houden, dan is dit natuurlijk des te beter. Feit is, dat in 1939 ruim 20 pCt. der kinderen langer dan 4 weken buiten mocht blijven, en bijna 50 pCt. langer dan 3 weken. Wat ook wel als bewijs mag dienen, dat de opnemende gezinnen van de kinderen geen hinder of overlast hebben ondervonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen