Ds. Landwehr

Ds. Landwehr komt in de Rotterdamsche Kerkbode op tegen de persoonlijke en weinig kiesche manier, waarop onlangs in een onzer Kerkbodes over het preeken der professoren geschreven werd.

Ook ons komt het voor, dat onze kerkelijke pers door het opnemen van zulke stukken zich zelve niet eert. Al wat naar een persoonlijken aanval zweemt, bedektelijk of openlijk, behoort in onze Christelgke pers' niet thuis. We zijn Ds. Landwehr dan ook dankbaar, dat hrj het persoonlgke in deze polemiek afkeurde.

Toch acht Ds. Landwehr, — en we willen gaarne van deze klacht notitie nemen — dat de Heraut tot dezen min vriendelijken vorm van critiek aanleiding had gegeven. Immers, toen deze quaestie door hem twee jiar geleden in broederlijken geest was ter sprake gebracht, hadden we gedachtenwisseling geweigerd en met zeker „machtsvertoon" er ons afgemaakt.

Gesteld zelfs dat dit juist was, dan zou alleen onze redactie hiervoor verantwoor delijk zijn, maar schijnt het toch hoogst onbillijk, dit op de professoren in het gemeen te willen verhalen.

Is het feit echter juist ?

Mogen we nog eenmaal, ter opscherping van het geheugen van onzen collega, hem de toedracht der feiten meedeelen?

Naar aanleiding van het besluit der Sydode, dat den. studenten verbood uit preeken te gaan, werd de vraag gesteld, of het niet goed was, dat de Synode ook een stokje stak voor het veelvuldig uit preeken gaan der professoren. Motief heette daarbij te zijn, dat dit voor hun studie even nadeelig was als voor de studenten.

Ons antwoord hierop was:

Ie. dat de Synode het uit preeken gaan der studenten verboden had niet met het oog op hun studie, maar omdat ze nog niet kerkelijk geëxamineerd waren; een motief dat natuurlijk voor de professoren in de theologie niet gold, omdat deze in de Bediening des Wóords waren gesteld ge weest en de bevoegdheid om te prediken hun niet was ontnomen.

2e. dat de Kerken er steeds prijs op hadden gesteld, dat de professoren preekten, en het vroeger zelfs regel was, dat in de Universiteitsteden een of meer professoren als predikant werden beroepen en geregeld eiken Zondag het Woord bedienden.

3e. dat de vraag, of dit preeken der professoren nadeelig was voor hun studie niet zoozeer tot de zorg der Kerken be hoorde, als wel tot die der Curatoren, die belast waren met het toezicht op het onderwijs der Hoogleeraren.

Dit laatste sloeg natuurlijk op de Hoogleeraren der Vrije Universiteit, die als zoodanig niet onder het opzicht der Synode, maar van de Curatoren hunner Hoogeschool staan. Voor de Hoogleeraren der Theologische School staat de zaak geheel anders; hier hebben de Kerken het volste recht om te bepalen, of en hoeveel malen de Hoogleeraren zullen preeken.

Schuilt in dit antwoord nu eenig „machtsvertoon" ?

Zoo ja, dan hebbe Ds. Landwehr de riendelijkheid het ons aan te tconen, en c zullen amende honorable doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen