De actie voor de Vrije Universiteit.

Naar aanleiding van Wat we onlangs schreven over het stilstaan van de actie voor de Vrije Universiteit, meldt Ds. T. J. Hagen, secretaris van het provinciaal Comité in Groningen, ons, dat deze actie in Groningen weer met kracht hervat is. Men heeft in de maand Februari een propaganda-vergadering gehouden, waar besloten werd om deze maand weer te maken tot een , , Vrije-Universiteits-maand" en het gevolg daarvan is geweest, dat op de vergadering, die 8 Maart in de stad Groningen werd gehouden, kon meegedeeld worden, dat men in de provincie weer ƒ250 aan jaarlijksche bijdragen was vooruitgegaan. Ook uit andere provincies van ons land komen dergelijke berichten tot ons. Eerst, na hc-. uitbreken van den oorlog, was men moedeloos geworden en had er 't bijltje maar bij neergelegd, wachtend op betere tijden. Maar nadat de ergste paniek voorbij was, en 't bleek, dat in menige provincie de financieele toestand er toch heusch niet zoo slecht voorstond, was men weer met moed aan den arbeid gegaan. Zeker zullen er zijn, die, hoe gaarne ze ook steunen zouden, thans niet bij machte zijn dat te doen, en al moeite zullen hebben om hetgeen ze beloofd hadden, te betalen. Maar daartegenover staan toch heel wat anderen, die juist in deze dagen bijzonder goed verdiend hebben en daarom ook zeer goed wat bijdragen kunnen.

Maar ook afgezien daarvan is het volkomen juist, wat het Provinciaal Comité van Groningen schreef, dat er alle reden voor voortzetting dezer actie is, omdat de Vrije Universiteit thans even goed als in gewone tijden behoefte heeft aan steun. Zelfs thans nog meer, omd»t de oorlogstoestand ook voor de Vrije Universiteit nadeelige gevolgen heeft gehad. Vooreerst, doordat verschillende van haar leerlingen onder de wapenen zijn geroepen en daardoor het bedrag der collegegeldeti niet onbelangrijk is verminderd. Dan, doordat de Rcgcering, om te bezuinigen op de uitgaven, geen nieuwe beurzen voor de Vrije Universiteit heeft beschikbaar gesteld', terwijl er onder OLUBmtyvrnstmmmmmmÊMsmÊm dQ%c omstandigheden nog veel minder s sprake van kan wezen om voor de Vrije A Universiteit een subsidie van het Rijk te verkrijgen. En daarbij komt, dat de uitgaven der Vrije Universiteit binnen enkele jaren nog belangrijk zullen stijgen, daar enkele oudste hoogleeraren reeds de leeftijdsgrens naderen, waarop ze emeritaat kunnen nemen, en dan natuurlijk nieuwe hooglecraren in hun plaats benoemd zullen moeten worden. Stel daar nu tegenover, dat de Vrije Universiteit thans reeds met een jaarlijksch tekort worstelt van ƒ 17000, en ieder zal toestemmen, dat zonder een krachtige actie in het land om de inkomsten te versterken, het voortbestaan onzer Hoogeschool in zeer ernstig gevaar zou komen. Kon nu gezegd worden, dat de offervaardigheid van ons Gereformeerde volk voor onze Hoogeschool reeds haar uiterste spankracht bereikt had, zoo zouden we aan de toekomst onzer IJoogeschool moeten wanhopen. Niet alleen zou er niet aan uitbreiding kunnen gedacht worden, maar de Vrije Universiteit zou reeds na enkele jaren aan geldgebrek moeten bezwijken.

Maar van zulk een-niet-meer-kunnen-geven kan toch geen sprake wezen.

Wat men dusver gaf, was toch eigenlijk niet veel meer dan een aalmoes. Aan jaarlijksche contributies over heel het land nog niet eens ƒ25.000, en dat om een Hoogeschool in stand te houden, die thans reeds twaalf professoren bezit! Neem nu alleen de groep onzer Gereformeerden, die tot de Gereformeerde Kerk behooren en wier aantal Volgens de jongste volkstelling op een half millioen wordt geschat, dan geeft dit per hoofd nog geen vijf cent. En zelfs al rekent men er bij de collecten, die voor de Theologische faculteit worden gehouden, en die ƒ16.000 per jaar bedragen, dan komt men nog niet hooger dan acht cent per hoofd.

Wel niemand zal met het oog op deze cijfers durven beweren, dat het veld reeds schoon is afgelezen en nergens zelfs een halmpje meer te ontdekken zou wezen, daf nog kon worden afgemaaid. Eer kan omgekeerd gezegd, dat dusver de sikkel nog maar in de eerste schoven is gezet en dat de eigenlijke oogst nog pas beginnen moet. Wat een doeltreffende actie vermag, heeft nog pas de gemeente van Amsterdam bewezen, waar men na een enkele circulaire reeds een verhooging der jaarlijksche bedragen van ƒ 8000 kreeg. Dit toont, dat er, zelfs in deze oorlogstijden, heusch wel geld los te krijgen is, mits men harer ons volk maar duidelijk weet te maken, dat er behoefte bestaat. En juist dat heeft bij de actie voor de Vrije Universiteit dusver te ve.el ontbroken. Ons volk meende, dat de Vrije Universiteit er wel komen kon. Geld vragen voor haar, was eigenlijk weelde. Vooral na het legaat-van Cocvordcn Adriani was de schatkist immers ruim voorzien. Zoo dommelde men in en liet violen zorgen.

Daarom verblijden we er ons in, dat de wakkere broeders, die in het vorige jaar de taak op zich namen, om de propaganda met frissche kracht te ondernemen, na een oogenblik den moed verloren te hebben, weer met nieuwe bezieling .aan het werk zijn getogen. Alleen houde men daarbij wel in het oog, dat men met het winnen van een enkelen contribuant er heusch niet is. Het doel mag niet minder wezen, dan om de bestaande lijst van contribuanten minstens te verdubbelen. Het bedrag der contributiën, dat nu ƒ 25.000 bedraagt, moet op ƒ 50.000 worden gebracht. Want het tekort moet niet alleen gedekt, maar er moet ook gezorgd worden, dat niet over enkele jaren de nood weer aan den man komt, wanneer de uitgaven vermeerderen. En zulk een vermeerdering der contributie kan best. Per hoofd in plaats van vijftien cent, is toch waarlijk geen te groot offer. Zie het maar aan de Zending, waarvoor ons volk met lust en liefde meer dan een ton per jaar offert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen