GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Buitenland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Engeland. De Duitse he B ij beier i-tiek verworpen.

Eén ding althans kan men in den verschrikkelijken oorlog als een winst boeken, namehjk de fkeer dien men in Engeland is gaan gevoelen van de Bijbelcritiek, die van uit Duitschland op Engelschen bodem overgebracht, aldaar een schare volgers gevonden heeft. In Engelsche bladen wordt velerlei critiek uitgeoefend op Duitschland en Duitsche methoden, die in deze dagen in toepassing worden gebracht, maar meest heeft men daarbij het oog gevestigd op de door Duitschland gevolgde politiek. Maar in een artikel .in de Nineteenth Century vestigt de h heer H. B. Simpson de aandacht op het uit­ g gangspunt van de rationalistische theologen en t Bijbeluitleggers van Duitschland. l.-it uitgangs­ v punt is de «tendenz", waardoor men veronder­ w stelt dat. de schrijvers van de HeiUge Schriften h een sterke voorkeur gehad hebben - voor de een w of andere theorie. Daa, rom wordt het vierde Evangelie voor onhistorisch verklaard, omdat o de schrijver verondersteld wordt met een be­ t paalde tendenz geschreven te hebben, waardoor d hij niet te boek stelde wat historisch gebeurd • was, maar wat tot uitdrukking van zijn denk­ b beelden dienstig geoordeeld werd.

Die Tendenz-critiek wordt op rekening van den Teutonischen geest geschreven, terwijl betreurd wordt, dat in Engeland veelbelovende jongelieden de een na den ander zich gevangen geven voor de aanvallen van deze óngeloovige dwaasheid. Vele dingen zullen veranderd zijn wanneer de oorlog tot het verleden behoort, maar een verandering ten goede zal daarin bestaan, dat men wedergekeerd is tot de eenvoui w h k h H digheid des geloofs in Christus en daardoor tot de eenvoudigheid waardoor men de Heilige Schrift als het Woord Gods aanvaardt. Zoo hoopt men in orthodox Engelsche kringen. Maar wij hopen, dat de Engelsche Christenen bij het beschuldigen van Duitsche Theologen niet zullen vergeten de hand in eigen' boezem te steken. Het heeft in Engeland nooit ontbroken aan mannen die tegen de z.g. nieuwere Schriftcritiek hebben geprotesteerd. Wij noemen slechts een man als Spurgeon. Waarom hebben de Engelsche Kerken de waarschuwingen in den wind geslagen? Waarom een schrijver als Jan Maclaren zoo gevierd, die toch de Duitsche denkbeelden omtrent den Bijbel ingezogen had ? Waarom niet de andere Engelsche Godgeleerden gevolgd, die allen welbewust het leerstuk van de Kerk omtrent de Heilige Schrift hebben gehandhaafd.

Polen. De Mariaviten.

In het thans door Duitsche troepen bezette Polen is sedert 20 jaren een godsdienstige beweging op te merken, waaraan wel aandacht te schenken is. In de Roomsche kerk stonden mannen en vrouwen op, die zich «Mariaviten" noemden, en die dezelfde positie innamen tegenover de Poolsche Roomsche kerk als de Gemeinschafts-Ueden in Duitschland tegenover de Evangehsche. Zij wilden oorspronkeüjk geen afzonderlijke kerk stichten, maar zijn er ten slotte toch toe overgegaan.

Van de 12 miUioen inwoners van het voormalige Russische Polen behooren drie-vierden tot de Roomsche kerk. Zou het aan de Russische overheersching te wijten zijn, dat de Roomsche kerk in Polen niet veel heeft bijgedragen tot het verheffen van het Poolsche leven? In elk geval heeft dé Russische hand zwaar op het Poolsche volk gedrukt, en ook de Roomsche kerk leed daaronder.

In Plozk aan de Weichsel richtte in 1887 een 2S-jarig vroom meisje van goede afkomst, Felicia Koslowska, met vier geHjkgezinde zusters een godsdienstige vereeniging op. Een vurige religieuse geest bezielde haar, gelijk onder de Slaven meer wordt waargenomen. Zij vond geen bevrediging in wereldsche genoegens en ook gevoelde zij geen roeping tot vervulling van gewone aardsche plichten. Maar ook trok haar het gewone kloosterleven niet aan. Zonder zich van de kerk van Rome los te maken, zocht zij mystieke, innige vroomheid. Zoo bewandelde zij aar eigen weg. Gelijk in de middeneeuwen ranciscus van Assisi zijn arm leven tegen de pracht der wereldkerk, zijn vrije persoonlijke overgave tot het dieiien van de geringsten, tegen de oude en moede geworden organisatie der kloosters stelde, om het ideaal dat Christus hem voorgesteld had, te bereiken, zoo kon zijn moderne volgster zich evenmin in een gewoon onnenklooster vinden. Zij wilde den regel van de heilige Klara, de stichtster van den vrouwelijken tak der Franciscaner-orde, volgen, maar dacht er niet aan den sluier in een Klarissenklooster aan te nemen. Iets nieuws zou geboren orden, voorshands in kleinen kring. De volgsters van Felicia Koslowska leefden gemeenschappelijk in vrijwillige armoede en verdienden aar brood door borduurwerk. De kring der zusters breidde zich uit en haar leden gaven zich aan het dienen van kerkelijke inrichtingen en het verrichten van socialen arbeid, waarvoor de Poolsche fabriekssteden een ruim arbeidsveld bieden. Het aankweeken van vroomheid werd daarbij niet vergeten. De „abdis" Maria Francisca (deze naam werd door Felicia aangenomen) doorleefde in den geest het hjden, het sterven, en de opstanding van Christus; haar ziel huwde zich aan die van den Verlosser. Dit geestelijk doorleven, voor welke de ceremoniën der Roomsche kerk als hulpmiddelen moesten dienen, van den staat van vernedering en van dien der verhooging van den Heiland, beschouwden de zusters als het wczenUjke van de Christehjke religie. Daardoor kregen zij kracht tot overwinning van den eigen wil en tot zelfopofferende liefde. Felicia kreeg ook bijzondere openbaringen, „boodschappen" ge-' noemd, die leidden tot het nemen van besluiten in zake den arbeid der liefde.

Van Roomsche zijde het men haar niet ongemoeid. Men beweerde, dat de volgers en volgsters van Maria Francisca een eeredienst maakten; dat men haar naam in de litaniën anriep en haar naast, zelfs boven Maria, de moeder des Heeren, stelden. Maar één ding was zeker, de stichtster van het Mariavitisme kreeg ingevingen die haar tot bepaalde onderemingen brachten.

Op grond van zulk een ingeving bracht zij n 1893 een Priestervereeniging tot stand, die olgens Franciscaansche grondregels arbeidend, eer op het arme volk zou kunnen inwerken, dan de zusters vermochten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 10 oktober 1915

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland

Bekijk de hele uitgave van zondag 10 oktober 1915

De Heraut | 4 Pagina's