Sabbathsquaestie.

Gelijk we wel verwachtten, heeft hetgeen we onlangs schreven over het reizen onzer militairen op Zondag ons tal van ingezonden stukken bezorgd, waarin verschillende Christelijke militairen verklaren het met onze opvatting niet eens te zijn.

Al deze stukken plaatsen kunnen we natuuriijk niet, omdat ons blad daarvoor geen plaatsruimte genoeg biedt, T^Iaar wel willen we kort aangeven, waarom de aangevoerde argumenten tegen dit reizen op Zondag ons niet afdoende toeschijnen.

Het hoofdargument, dat men aanvoert, is dat God de Heere iii het vierde gebod ons uitdrukkelijk verbiedt op den Sabbath eenig werk te doen, en dat elk Christen gehouden is dit gebod te volbrengen, ook al zou hij daardoor verstoken worden van het genot een dag in zijn gezin door te brengen, ja al zou hij daardoor zelfs de bediening des Woords moeten missen. Want gehoorzaamheid, zegt men, is beter dan offeranden, en qjiize Christelijke mili-"'l.'"^^.^.^\ auortircngen mdV'hërfézen '"vaii stichtelijke lectuur en zelfs een zegen zijn voor hun omgeving door op dien dag te evangeli.seeren onder hun kameraden.

Dit argument zou zeker afdoende wezen, wanneer Gods Woord metterdaad ons leerde, dat het doen van eiken arbeid op Zondag steedse!) onderelkeomstandigheidzonde was, want al is het reisrn op zich zelf natuurlijk geen (k)en van eenig zverk, het reizen in een publiek vervoermiddel is niet wel mogelijk, zonder dat anderen arbeid verrichten, en gebruil; maken van den Zondagsarbeid van anderen is evenmin geoorloofd als het zelf arbeiden. Alleen vergeten degenen die zich op het Sabbathsgebod beroe-pen, dat de Christelijlce Kerk steeds op grond van Gods Woord heeft geleerd, dat het verbod om eenig-werk-te doen op Zondag-niet absoluut is. Christus zelf, die geen enkel gebod ontbonden heeft, maar juist de diepere beteekenis van elk gebod ons heeft ontvouwd, heeft in meer dan een geval de onjuiste opvatting der Pharizeeën, alsof elke arbeid op den Sabbath verboden was, afgewezen. Met name blijkt uit het woord van Christus, dat drieërlei arbeid op den Sabbath wel geoorloofd was: arbeid van noodzakelijkheid, arbeid van barmhartigheid en arbeid in den, dienst des Heeren. Met een eenvoudig beroep op het verbod door God ons gegeven om op den Sabbath eenig werk te doen, kan men dit vraagstuk dus niet oplossen ; de vraag is juist, of dit reizen op Zondag al dan nietonder een van de genoemde drie categoriën valt. Daarom wezen we er op, dat Christus, toen zijn discipelen op den Sabbath aren plukten, die stuk wreven en de korrels opaten omdat zij honger hadden, hoewel de Pharizeeën dit als„een Sabbath-schending beschouwden, dit arbeiden op den Sabbath niet veroordeeld maar juist verontschuldigd heeft. Indien nu reeds de behoefte van het lichaam dezen arbeid op, den Sabbath verontschuldigde, hoeveel te meer dan niet, zoo; vroegen we, de behoefte der ziel aan geestelijk voedsel. Op dit argument aan de Schrift ontleend, wachten we nog altoos rustig een antwoord. Want of men al opmerkt, dat onze militairen zich in de kazerne met geestelijke lectuur kunnen bezig houden en zoodoende toch op Zondag geestelijk voedsel kunnen ontvangen, zoodat er hiervan een ab.solute noodzakelijkheid, geen sprake is, die het arbeiden op Zondag verontschuldigt, zoo vergeet men tweeërlei. Vooreerst dat er in het aangehaalde'geval ook bij Jezus' discipelen van geen absolute noodzakelijkheid prake was; ze hadden met het stillen van un honger zeer goed kunnen wachten, otdat ze na hun Wandeling weer thuis aren gekomen, waar het brood gereed ag, l': en Pharizeer zou dit stellig hebben edaan, En in de Iwr-ede plaats "is geesteijke leciiiiir nooit em vergoeding voorhet emis van df liethenincf des Wnords en an li!-( ilooiijrci)f'j.ii v.m er-u iustigen niuLitr jn liet figea Christelijk gezin. Is h a d o e het absoluut onmogelijk den Zondag naar huis te gaan, dan kan het surrogaat van stichtelijke lectuur worden te baat genomen. Maar van zulk een onmogelijkheid is geen sprake, wanf gelegenheid om te reizen is er. En de vraag is juist, of onder zulke omstandigheden het gebruik maken van die reisgelegenheid niet geoorloofd is.

Het tweede argument dat men aanvoert, is, dat wanneer alle Christelijke militairen op Zondag beslist weigeren te reizen, de militaire overheid daardoor te eerder bewogen zal worden, om het verlof tot Maandag uit te strekken. Juist de gemakkelijkheid, waarmede Christelijke militairen zich aan de bevelen der Overheid onderwerpen, maakt, zegt men, dat deOverheidmet dit gebod Gods geen rekening houdt.

Dit argument heeft zeker meer beteekenis' en indien het metterdaad vaststond, dat de militaire overheid zonder noodzakelijkheid weigerde het verlof tot Maandag uit te strekken, dan zou er veel voor pleiten, dat onzJe Christelijke militairen, mits ze dit dan ook eensgezind over heel het land deden, weigerden van zoodanig verlof gebruik te maken. Intusschen is bekend genoeg, hoe van meer dan eene zijde met de Regeering onderhandeld is, of het niet mogelijk is de verloven tot Maandag te verlengen, zoodat het zeker niet aan pogingen ontbroken heeft om aan de bezwaren tegen dit reizen op Zondag uiting te ge\en. Maar de Regeering heeft daarop zoo besHst mogelijk geantwoord, dat dit om mihtaire redenen niet kon. Een weigeren om van dit verlof gebruik te maken wanneer het op Zondag eindigt, zou dus niet baten, zelfs al kwam het van al onze Christen militairen. En al is het natuurlijk onze plicht om bij de Overheid met ernst te wijzen op de bezwaren aan dit Zondags reizen verbonden, wanneer de Overheid stellig verklaart, dat het niet anderS' kan, dan heeft men zich hierbij neer te leggen en draagt de Overheid hiervoor de verantvYOordelijkheid. Zij alleen toch beschikt over de noodige' gegevens om te kunnen beoordeelen, wat thans mogelijk is "of niet.

Het laatste argument is, dat wanneer men de beslissing over het reizen op Zondag aan ieders conscientie overlaat, men daarmede vrij spel aait ieders subjectief inzicht gunt en de conscientie in plaats van liet gebod Gods zou komen te staan.

Ons antwoord hierop is, dat zeker nooit ons subjectief gevoel de plaats mag innemen van Gods gebod, maar dat Gods gebod veeleer de regel moet wezen voor onze conscientie, Indien .het dan ook juist was, dat hier een klaar en duidelijk gebod voor ons lag, zou het a! of niet reizen op Zondag zeker niet aan ieders conscientie mogen v/orden overgelaten. Maar zulk een uitdffikkelijk gebod Gods is er in dit geval niet. Het gaat hier dan ook niet om het gebod Gods, maar om de toepassing van dit gebod Gods op een bepaald geval, of wil men om de vraag, of de uilzonderingen, die Gods Woord zelf op bepaalde geval van toepassing zijn. Dat nu is een vraag, die elk Christen voor zich zelf persoonlijk heeft te beantwoorden, en waarbij de een niet over de conscientie van den ander heerschen mag. Die vrijheid der conscientie heeft de Apostel zelf ons geleerd, waar hij in den brief aan de Romeinen zegt: Wie zijt gij, die eens anderen huisknecht oordeelt? Hij staat of valt zijn eigen heer. De een acht wel den eenen dag boven den anderen, maar de andere acht alle tiagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd".

Natuuriijk zou er over dit vraagstuk-veel meer te zeggen zijn, maar we meenen dat deze enkele opmerkingen wel voldoende zullen zijn, om onzen inzenders aan te toonen, waar de fout van hun betoog ligt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen