Onze legerpredikanten.

Niet ten onrechte . heeft Ds. Mtedema in de Groninger Kerkbode de vraag aan de orde gesteld, of nu het instituut van de legerpredikanten wel een blijvend karakter zal krijgen, het wenschelijk is, dat de legerpredikant of aalmoezenier daarbij zal optreden in de uniform van het leger, een rang en titel zal ontvangen, die aan het kader van het leger is ontleend en daarmede als 't ware geheel in het officiercorps zal worden ingelijfd.

Op zich zelf stemmen we toe, dat dit zeker niet gewenscht is. Gelijk Ds. Miedema terecht er op wijst, wordt door dezen majoorstitel en majoorsuniform, die de veldprediker krijgt, toch onwillekeurig een afstand tusschen hem en de soldaten in 't leven geroepen, waardoor zoo licht zijn taak schade lijdt. Een soldaat in ons leger voelt nog altoo.s zich den > mindere" van een officier. Ook de verplichte eerbewijzen, aan een officier te brengen, werken dit in de hand. En van een hartelijk saamleven tusschen officieren en soldaten is in ons leger — de uitzonderingen daargelaten — geen sprake. Het Duitsche systeem zit er veel te veel bij ons leger in. Een predikant, die als officier optreedt, graaft daardoor van zelf een klove tusschen hem en den. soldaat. Hij blijft de „meerdere".

En niet minder ernstig is het bezwaar, dat juist door dezen titel en uniformrok de voorstelling gewekt wordt, alsof de predi-. kant in dienst van het legerkommando optrad en daaraan zij a roeping ontleende. En die indruk is zeker geheel verkeerd. Een predikant ontvangt zijn roeping niet van een generaal of wien ook, maar van Christus en behoort daarom in het leger duidelijk te doen uitkomen, zoowel in zijn titel als in zijn gewaad, dat hij niet tot het leger behoort en niet namens het legerbestuur opïreedt, maar door de Kerk wordt gezonden en dienaar van Christus is.

Nu is het zeker niet gemakkelijk, hoe deze zaak zal te regelen zijn. In ons leger was men dusverre zeer conservatief. Wie daarin optrad, moest in het kader worden opgenomen. En ook wilde de Regeering blijkbaar aan de predikanten tegenover de officieren en manschappen een zekere positie verschaffen, die hun recht gaf op achting en eerbied. Maar al waardeert men dit laatste motief, de zaak is zeker niet goed geregeld. En nu de veldpredikersdienst zal bestendigd worden, behoort er ook aan deze verkeerde regeling een einde te worden gemaakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen