Uit de Pers.

In de Wachter kivam een uitmuntende castigatie voor tegen onze Vrouwenkleeding, gelijk die meer en meer verloopt. Te droever, omdat dit kwaad vooral uit Engeland komt, waar vroeger die schandelijke kleeding zoo scherp gekastijd werd.

We lezen in de Wachter.

In zijn Isten brief aan Timotheus — Hst. 2 vers 9 — schrijft Paulus met het oog op de vrouwen: „Desgelijks ook dat de vrouwen in een eerbaar gewaad met schaamte en matigheid zicbzelven versieren."

Dat zulk een herinnering noodig is in een pastoraal schrijven aan een Dienaar des Evangelies, is wel een bewijs, dat reeds in den apostolischen tijd de matigheid en de eerbaarheid met het oog op de kleeding te wenschen overliet, en dat er gevaar bestond, dat deze misstand ook onder de belijders des Heeren ingang zou vinden. Is al wat geschreven staat, tot onze leering geschreven, vooral wat Paulus schrijft over het eerbaar gewaad, is van actueel belang, inzonderheid voor onzen tijd. Meer dan ooit is er oorzaak tot klacht over 't verschijnen in niet eerbaar gewaad, over onwelvoegelijke kleeding. Die klacht was in Paulus' dagen zelfs niet nieuw.

Immers bij de profeten reeds klaagt de Heere over dezen misstand bij het volk des Verbonds, wel als bewijs van diep geestelijk verval onder Israël.

Naarmate bij Israël het godsdienstig, het geestelijk peil daalde, zien we een toenemen van weelde en zinnelijkheid, een opgaan in de dingen, die het vleesch en deszelfs begeerlijkheden streelen, en die er op aangelegd zijn om bij anderen de zinnen te prikkelen, het schaamtegevoel te verdooven. Treurig, diep treurig is het beeld, datjesaja voor oogen stelt van het Verbondsvolk, toen de oordeelen Gods vaardig werden over hen. Jesaja, de boetgezant des Heeren, die de oordeelen Gods het weerstrevig volk aankondigt, getuigt in den Naam Zijns Zenders van Israël — H. 2 vers 16 — , Voorts zegt de Heere: Daarom dat de dochteren van Zion zich verheffen en gaan met uitgestrekten halze, en lonken met de oogen, al gaande en trippelende daarhenen treden, en alsof hare voeten gebonden waren; enz.»

Als Jesaja in onzen tijd leefde, zou hij, aan hetgeen hij reeds voor meer dan 25 eeuwen geleden e­ geschreven heeft, schier geen enkel woord behoeven te veranderen, als hij den hedendaagschen

toestand weergaf. Ook thans kan men ze zien gaan met uitgestrek­ ten hals, met aan hals en borst diep uitgesneden kleedij, met korte rokken, die aan een ballet-danseres doet denken; en dan dat trippelen op schoeisel, dat wel een loopen op stelten gelijkt, zoodat het schijnt, als of de voeten gebonden zijn. Vooral de kleeding van vele vrouwen geeft in onze dagen reden tot ergernis aan hen, die voor Gods Woord beven en dat Woord erkennen als 't richtsnoer van geloof en leven, en dat men het met de eerbaarheid en het schaamtegevoel zoo nauw niet neemt als Gods Woord aangeeft. Dat men liever voor den afgod, die mode heet, buigt en de grenzen der welvoegelijkheid en eerbaarheid doet verflauwen, dan door God, den Rechter van hemel en aarde, zich te laten gezeggen, Diens ongenoegen en toom trotseerende. Draagt de mensch kleeding om der zonde wil, om zijn verlaten van God, zoodat ze teekenen zijn zijner schande, om zijn naaktheid te bedekken, aan zijn schaamtegevoel uiting te geven, men zou mogen verwachten, dat juist op dit punt groote soberheid werd in acht genomen.

’t Is juist andersom. De kleederen, die een voortdurende aanklacht zijn tegen den mensch, tegen zijn verlaten van God, worden juist gebruikt om zijn hoogmoed te streelen, de zinnelijkheid te prikkelen en zijn diep verderf van wege de zonde in het helderste licht te stellen.

Dat men de genoemde dingen aantreft bij hen, die met God en Zijn Woord niet rekenen, bij wie de grenzen tusschen zedelijk en onzedelijk, eerbaar en oneerbaar reeds lang uitgewischt zijn, moge te betreuren zijn, het is echter te begrijpen. Maar dat er ook zijn, die Gods Woord erkennen als het richtsnoer ook voor het dagelijksch leven en de openbaring daarvan naar buiten, en in dit opzicht niet vrij uitgaan, mag als een treurig teeken des tij ds worden aangemezkt.

En toch, de gemeente des Heeren gaat in deze niet vrij uit. In haar midden worden, met betrekking tot het eerbaar gewaad, dingen gezien, die den toets van Gods Woord niet kunnen doorstaan. Hoe zou het anders te verklaren zijn, dat reeds van ambtelijke zijde waarschuwingen worden vernomen tegen het niet in eerbaar gewaad verschijnenen aan de plaats des gebeds, ja, zelfs aan den disch des Verbonds! Ja, het zijn nog uitzonderingen, doch reed» dat het feit niet kan worden ontkend, is een oorzake van droefheid en eischt waakzaamheid en getrouwheid van hen, aan wie het opzicht ovar de gemeente des Heeren is toevertrouwd.

Wij vernemen tegenwoordig van allerlei uiterlijke hervormingen in de Kerk. Die Mercurius in de Kerk heeft de laatste jaren al wat opgeld gedaan, terwijl men zijn pijlen heeft gescherpt, om hem doodelijk te treffen. En 't geeft soms den indruk dat, als plaatsenhuur en kerkzak maar verdwenen zijn, men de volmaaktheid heeft bereikt in het kerkelijk leven.

Nu zullen wij geen pleidooi voeren voor deze dingen, maar meenen toch te moeten waarschuwen, dat men hiernaar nu juist niet het geestelijk peil der gemeente beoordeele, 't Zou toch kunnen zijn, dat het woord van den Heere Jezus hierop van toepassing was, toen Hij sprak over 't reinigen van 't buitenste des drinkbekers en het witpleisteren van de graven, die hierdoor van binnen geen beter aanzien krijgen.

Met al die uitwendige hervormingen gaat toch voortdurend de klachte gepaard, dat de thermometer, graad van het geestelijk leven, eer daalt dan rijst, zoodat verdieping van het geestelijk leven hoog noodig is.

En al moge er bijwijlen overdrijving zijn in deze klachte, zoodat men, op één punt starende, geen oog heeft voor het goede, dat God ook in onze dagen in het midden der gemeente geeft te aanschouwen en te genieten, toch zal men niet van overdrijving kunnen beschuldigen wie zegt, dat, vooral in kleeding en anderszins, een gelijkvormigheid met de wereld zich hier en daar openbaart, die met Gods Woord in de hand niet kan worden verdedigd, en die schadelijk is voor het persoonlijk geestelijk leven, en een belemmering, dat er kracht uitgaat van de gemeente in de wereld, zooals toch van haar verwacht mag worden.

Te midden van veel droevigs op dit gebied is het een verblijdend teeken, dat er stemmen opgaan, en nog wel uit niet bepaald christelijke kringen, tegen onwelvoegelijke kleeding. Dezer dagen bevatte de Standaard het bericht, dat wij hier overschrijven:

jUit Parijs wordt gemeld, dat een vijf en twintig organisaties met meer dan 100.000 leden een campagne begonnen zijn tegen de moderne kleeding der vrouwen. De bond voor sociale rechten der vrouwen heeft een schrijven gericht tot alle vooraanstaande kleermakers en magazijnen, waarin zij voor boycot gewaarschuwd worden, als zij kleederen verkoopen, die te laag zijn uitgesneden en te korte rokken.

Door den bond is een resolutie aangenomen waarin gezegd wordt:

Overwegende dat een immoreele samenspanning plaats heeft tegen de beschaving en de nationale zedigheid, besloten deze organisaties eenstemmig hun leden uit te noodigen, eiken steun te weigeren aan winkeliers, die onwelvoegelijke kleeding, of kleeding, gevaarlijk voor de gezondheid en de zedelijkheid verkoopen, of welk magazijn ook dat dergelijke kleeding te koop aanbiedt".

Flink zoo! 't Is verblijdend, Jat juist uit Parijs, dat den toon aangeeft voor de tegenwoordig zedebedervende mode, zulk een tijding komt. Men pakt daar de koe bij de horens; laat het niet bij zuchten en klagen, maar voegt de daad bij het woord. Uit Parijs, door Da Costa reeds genoemd < rhet verbeestlijkt Sodom van weleer", komt dit keer werkelijk iets goeds, dat onze navolging waard is.

Wie begint hier op daadwerkelijke wijze den strijd aan te binden tegen de lichaam verwoestende en zielverdervende mode der onwelvoegelijke kleeding? Al neemt het getal bonden op bedenkelijke wijze toe, een bond als bovengenoemd, zal ons volk in elk opzicht ten goede komen op maatschappelijk, zedelijk en godsdienstig gebied.

Aan zulk een kloek en ernstig woord, dat ook de Waat heidsvriend overnam, zij mede in de Heraut een plaats der eere gegeven.

Reeds meermalen mochten we wijzen op het bioscoopgevaar. Ook andere, vooral rechtsche bladen, laten zich in dit opzicht niet onbetuigd.

Het R.-K. Centrum schreef er deze dagen over: > Niet dat de bioscoop op zich-zelve en in zichzelve ondeugdelijk zou wezen, of er geen goede bioscopen zouden zijn.

Maar het behoeft wel niet meer gezegd te worden, dat de film in tallooze gevallen een gevaar en een middel van bederf geworden is.

Bedroevend snel kwam hier de ontaarding, te bedenkelijker, wijl veel meer dan de schouwburgen de bioscoop het opgroeiend geslacht en zelfs kinderen trekt.

Geen wonder, dat hier en daar maatregelen zijn genomen om den toegang tot die inrichtingen aan de jeugd te verbieden.

Het is noodzakelijk.

En wij hebben hierbij niet slechts het oog op vertooningen, die allerminst voor kinderoogen geschikt zijn, maar ook op de dwaze en verderfelijke prikkeling der verbeelding door allerlei tooneelen

van moord en misdaad. De oude i> draken", welke vroeger op de planken vertoond werden, zinken in 't niet bij de opwindende tooneelen, welke thans zoovele fiims te aan­

schouwen geven. Men ziet het reeds aan de affiches en reclamebiljetten buiten.

Het gebruik van revolvers, dolken en andere moortuigen wordt er uit den treure toe op afgebeeld, en men begrijpt niet, dat de bezoekers niet walgen van smakeloos en misselijk gedoe.

Maar intusschien worden de verkeerde instincten geprikkend en de volle zalen vertrouwd gemaakt met allerlei ongiue praktijken.

Op de vertooning van stieren-en hanengevechten geeft men af. Ze zouden hier te lande niet worden geduld, en terecht. En men; heeft, evenzeer terecht, er voor gezorgd, dat het slachten van die dieren geen openbaar kijkspel meer kan zijn.

Maar wat dan te denken van het feit, dat in bioscopen dag aan dag moord en doodslag op menschen, of bedreiging met poging tot moord en doodslag, den volke wordt vertoond bij wijze van vermaak, en oud en jong uren lang met dergelijke films worden bezig gehouden en in ongezonde spanning gebracht? Is het wonder, dat de verwildering toeneemt en vooral onder Ixet opgroeiend geslacht de stijging der criminaliteit een onrustbarende lijn vertoont? "

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen