De liefhebberijcomedie.

Nog altoos gaat in onze kerkelijke pers de klopjacht voort op de studenten der Vrije Universiteit, die bij het achtste lustrum van het Corps een tooneelstuk hebben opgevoerd. Een dezer redacteuren beging zelfs de vrij onkiesche aardigheid van te beweren, dat de studenten, die Dr. A. Kuyper ten grave hadden gebracht, nu ook bezig waren de Vrije Universiteit te begraven. Waarbij hij blijkbaar vergat, dat juist Dr. A. Kuyper telkens er op gewezen heeft èn in de Heraut én in de Standaard, dat het opvoeren van stukken door studenten nooit door onze Gereformeerde vaderen veroordeeld was en Calvijn te Geneve daaraan zelfs zijn goedkeuring had gehecht.

Nu hebben we, wat onze studenten in dit opzicht verkeerd hebben gedaan, openlijk afgekeurd. Zulk een opvoering mag nooit een publiek karakter dragen en de keuze van het op te voeren stuk moet van zedelijken ernst getuigen. Zelfs voegen we er thans aan toe, dat we het ten zeerste betreuren, dat de studenten, die dit stuk hadden ingestudeerd, enkele avonden na het lustrumfeest ditzelfde stuk nogmaals, zij het dan ook op uitdrukkelijk verzoek van iPatrimoniimc, hebben opgevoerd. Waar het opvoeren van dit stuk in breederen kring aanstoot had gegeven, werd zóó deze ergernis noodeloos vermeerderd.

Indien dan ook op deze punten de critiek zich had gericht, zouden we haar van harte onderschreven hebben. Maar we kunnen dit niet doen, wanneer het opvoeren van een stuk in besloten kring door studenten als een op zichzelf zondige en verkeerde daad veroordeeld wordt. We weten zeer wel, dat bij ons Gereformeerde volk over 't algemeen een diepe afkeer gevonden wordt van al wat naar tooneelvoorstcllingen ook maar zweemt. Sommigen trekken dat zoover, dat ze zelfs het houden van toespraken op Jongelingsvereenigingen afkeuren. Maar hoeveel eerbied we ook voor deze puriteinsche opvatting hebben, men heeft het ook te dragen, dat niet allen in onzen kring deze absolute veroordeeling deelen. Daarom elkaar over en weer te verketteren, gaat niet aan.

En te zonderlinger doet deze klopjacht op de studenten der Vrije Universiteit aan, waar het een bekend feit is, dat ook de studenten aan de Theologische School in zulk een liefhebberijcomedie geen het minste kwaad zien. Bij het laatste lustrum van het studentencorps aan de Theologische School werd een stuk van Frederik van Eeden opgevoerd : De student thuis, dat in zedelijke waarde zeker niet boven het thans zoo beruchte Tante Charley staat. Niet alleen de studenten woonden die opvoering bij, maar ook de hoogleeraren der Theologische School. Van eenige critiek die hierop gevallen is, vernamen we niet. De Bazuin, die mede doet aan de veroordeeling van de studenten der Vrije Universiteit en onze houding slap noemde, zweeg toen. Meent de redacteur, dat het opvoeren van zulk een liefhebberijcomedie zonde is, dan zou het zeker in de eerste plaats roeping zijn geweest dit kwaad in eigen kring aan te tasten.

We schrijven dit niet om ons achter het voorbeeld der Kamper studenten te verschuilen. Maar wel om de vraag te stellen, of deze scherpe aanval op de studenten der Vrije Universiteit niet een meten met twee maten is. Acht men het opvoeren van zulk een tooneelstuk verkeerd, dan veroordeele men dit overal waar het plaats vindt, maar make er geen stok van om er de Vrije Universiteit mee te slaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen