Vooralsnog zonder titel - pagina 94

VERENIGINGEN

ingestapt en in slaap gevallen. Pas in Heerlen werd hij wakker. Hij wist dat hij een hoop gezeik zou krijgen weer terug in Amsterdam, maar ondertussen had hij toch heel wat uurtjes slaap meegepakt. En slaap is erg kostbaar in de groentijd! Anekdote na anekdote stapelt zich op, terwijl de soep wordt koudgeluld. Willems vertelt hoe hij z'n fleur (uitnodiging die je krijgt van een dispuut om daar lid van te worden) had verworven: 'Het was al wat later op de dag toen ik bij ons dispuut langs moest komen. Men was al aardig lam, dat was duidelijk.Toen mij weer de clichévraag werd gesteld om iets onverwachts te doen, pakte ik een ouderejaars naast me, Van Vredenhoven geloof ik, vol op z'n bek. Hij kon er niet om lachen, maar de rest van het dispuut gelukkig wel. De fleur was binnen.' 'ja, dat zijn toch wel de mooiste dagen van het jaar, die fleurrondes', nam Groeneveld het woord over. 'Zelf voelde ik de dispuutsband dan altijd het sterkst. Het had ook iets onwerkelijks, om met 1 9 0 0 man vanaf elf uur 's ochtends op de toko te staan en er 1 0 . 0 0 0 liter bier doorheen te jagen. En al die foeten lekker gek maken...' Tijdens een moment van overpeinzing realiseert Roosendael zich hoe weinig er eigenlijk verandert binnen het corps. Oké, de groentijd is wat korter geworden en aan wat meer regels gebonden. Je ziet nu wel eens mensen met gymschoenen op de sociëteit. En het bekleden van functies, zoals de Senaat (bestuur van de vereniging) of de Commissie, wordt tegenwoordig gerelateerd aan studieprestaties. En men blijft wat korter lid, vanwege de toegenomen studiedruk. Maar Roosendael is vooral zelf veranderd en alles wat meer gaan relativeren. Het diner zit er op. Er is goed gegeten, goed geluld en goed gedronken. Roosendael zit achterin een taxi, op weg naar huis, met hetzelfde tevreden gevoel als toen hij z 'n huidige vrouw als galadate had geregeld. Hij prijst zichzelf weer eens gelukkig dat hij lid is geworden. Roosendael moet er niet aan denken dat hij niet bij het ASC was gegaan. Dat hij zo'n duffe vu-knor (term voor iemand die geen lid is van het corps) was gebleven. Nooit al die ervaringen had opgedaan die hij nu heeft meegemaakt: vissen, jagen, een vlottenrace in de grachten terwijl je met visafval wordt bekogeld, gala's, skiën met het dispuut, noem maar op. Dat hij zichzelf nooit zo was tegengekomen als in de groentijd. Dat hij nooit de etiquette had geleerd die geldt bij een diner of bij kleding. Dat hij nooit voor een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen