Vooralsnog zonder titel - pagina 16

SUBCULTUREN

tie nooit een dergelijk creatuur voortgebracht heeft, want de griffioen heeft niet alleen vier poten, maar ook vleugels en dat lijkt me in overlevingsopzicht een buitengewoon praktische eigenschap. Mijn woordenboek omschrijft de griffioen als 'een mythologisch dier met het bovenlijf van een adelaar en het onderlijf van een leeuw, fel en wreed van aard, thans vooral nog bekend als heraldisch figuur'. Bovendien staat er dat griffioen een synoniem is voor 'grijpvogel'. Grijpvogel 16

vind ik eigenlijk een leuker woord, dus mocht de griffioen weer ter sprake komen, dan noem ik hem grijpvogel. Het leuke is dat grijpvogel ook 'schraapzuchtig persoon' kan betekenen. Het lijkt me een hele belevenis om iemand uit te maken voor grijpvogel. Dat had ik moeten doen toen ik op mijn vijftiende de Volkskrant bezorgde in de villabuurt en in de kerstvakantie bij alle abonnees aanbelde met een nieuwjaarskaartje van de Volkskrant. 'Wat? U geeft maar een gulden? Durft u wel, grijpvogel!', en daarna kwaad weglopen. Toen ik me onlangs wat uitgebreider in de grijpvogel verdiepte, vond ik een beest met vele gezichten. Net een kameleon. De grijpvogel staat bekend als mythische bewaker van onbekende schatten die iedere binnendringer doodt, maar ook als symbool voor Christus, omdat hij hemel en aarde in zijn lichaam verenigt. Misschien moet ik voortaan een hoofdletter gebruiken als ik over hem schrijf. Op zijn slechtste momenten kan de Grijpvogel zelfs de duivel verbeelden. Hoe dan ook, juist door die ambivalentie past de Grijpvogel goed bij de vu. Want de vu is christelijk, maar vereist geen geloof, en de v u is bijzonder, maar toch gewoon, en ouderwets en tegelijkertijd modern. Dat kun je irritant vinden, of laf en halfslachtig, maar het biedt schimmige personen zoals ik de ruimte om rond te neuzen. Want tegen de onopvallende en misschien kleurloze achtergrond van de grote massa, tekenen de extremen zich duidelijk af. Toen ik besloot om aan de vu te gaan studeren, was ik er nog nooit geweest. Ik was achttien en behoorlijk naïef en dacht na over mijn toekomst. Er waren op dat moment drie dingen die ik zeker wist: ten eerste dat ik een groots en meeslepend leven wilde leiden, ten tweede dat ik in Amsterdam wilde studeren en ten derde dat ik een vreemde fascinatie had voor alles wat met misdaad te maken had. Ik besloot daarom om Criminologie te gaan studeren en aan de v u kon dat als afstudeerrichting bij de Rechtenfaculteit. Tot dan toe was mijn leven niet bepaald groots en meeslepend geweest, maar ik voelde dat ik het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen