125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 298

de kwestie-wiersinga

Berkouwer verweerde zich met de opmerking dat deze thematiek geen zaak was van de faculteit alleen, maar ook van Kampen en in feite van alle predikanten. Hoeveel vrijheid is er eigenlijk ten opzichte van de belijdenis? Kuitert meende dat Wentsel niet begreep wat er op de faculteit leefde en vroeg zich daarom af of het zin had slechts één middag met elkaar in gesprek te gaan. Was er niet veel meer tijd nodig? In dit verband verwees hij naar kerkbode-artikelen van Wentsel over de dissertatie van Sutarno, die recentelijk bij Kuitert was gepromoveerd, en naar een artikel van deputaat ds. L. H. Kwast over de dissertatie van Wiersinga. In beide publicaties werd behalve de promovendus ook de faculteit aangesproken.10 Maar, zo vroeg Kuitert zich af: ‘Moeten deputaten niet publiek de faculteit de hand boven het hoofd houden?’ Deputaat Steendam was het daar mee eens en merkte naar aanleiding van genoemde publicaties op dat de publieke tribunes werden betrokken voordat het tot een gesprek was gekomen. Hij achtte dit niet juist en wees op de afspraken die daarover eerder waren gemaakt. Uit dit alles blijkt dat het een moeizaam en emotioneel gesprek is geweest. Dit valt te meer op omdat de vorige gesprekken in een (redelijk) goede sfeer waren verlopen. De opstelling van Wentsel en, in mindere mate, van Kwast op de bovengenoemde vergadering werd hun niet alleen door de faculteit kwalijk genomen. Ook in de kring van deputaten leefden grote bezwaren.11 Als gevolg van hun beider optreden was het eigenlijke thema, de vrijheid van de theologie, niet aan bod gekomen. Het was meer over de functie van deputaten gegaan. Alleen collega-deputaat dr. B. Rietveld nam het voor hen op. Hij had het gevoel in de gesprekken met de faculteit voor een falanx te komen te staan. De leden van de faculteit hielden elkaar de hand boven het hoofd. Bovendien, zo meende hij, was de situatie als gevolg van de dissertatie van Wiersinga ook ‘objectief gespannen’. Met andere woorden: er was na het vaststellen van de agenda wel het een en ander gebeurd. Maar Zielhuis, Bos en Van Teylingen uitten forse kritiek op de beide mededeputaten. Behalve over de gevolgde procedure was er ook verschil van inzicht over de taak van de faculteit. Wentsel legde opnieuw uit dat hij niet kon begrijpen dat Berkouwer deze dissertatie had laten passeren.12 Daarbij ging het hem niet zozeer om de kwaliteit als wel om de inhoud. Toch overtuigde dit de meerderheid van de vergadering niet. Voor Van Teylingen stond vast dat de verantwoordelijkheid voor de inhoud van dissertaties bij

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 297

297

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen