125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 231

een veranderend klimaat

230

aan de literaire faculteit M. J. Mulder, ‘de Schrift, zoals deze was overgeleverd, zonder franje, maar in het kader van haar “Umwelt” uit te leggen en aan de lezers aan te reiken’.62 Daarbij vermocht hij niet in te zien dat een tekst juist door zijn context wel eens beter tot zijn recht zou kunnen komen, ook als die context niet spoorde met de traditionele gereformeerde schriftbeschouwing. De historiciteit van het verhaalde markeerde voor hem een grens waar hij niet overheen wilde gaan. Hij had geen behoefte die grens ‘op te eisen’. Die was er. Anders dan zijn leermeester voelde hij zich echter niet gedrongen systematisch op de zogenaamde bronnenhypothese in te gaan, het was hem om een goed verstaan van de tekst als zodanig te doen. Daarbij werd hij gedreven door een diepe liefde voor Christus. Deze opende hem de bijbel. Bij dit alles was Gispen ruimhartiger dan Aalders. Hij hield vast aan zijn eigen overtuiging, van huis uit meegekregen, maar bood zijn leerlingen alle ruimte hun eigen weg te zoeken. Typerend was de loyale wijze waarop Mulder, die radicaal andere opvattingen had, door hem werd bejegend. Dat hij desondanks moeite had met de veranderingen zoals deze in de jaren zestig vorm kregen, is daarmee niet in strijd.63 Hij kenmerkte zich daarbij door een ‘diepgewortelde vroomheid, opmerkelijke rechtvaardigheid, onvermoeibare werkkracht, maar ook weldadige liberaliteit en gevoel voor de relativiteit van al hetgeen de mens onder de zon doet’.64 Alle theologische studenten hebben met hem te maken gehad, zijn persoonlijkheid maakte hem tot een geliefd docent. Daarbij sprong vooral zijn humor in het oog. Velen herinneren zich meer dan één anekdote.65 Ridderbos was in 1939 bij Aalders gepromoveerd op een studie over de Psalmen. Ook later hield hij zich daarmee vaak bezig.66 Het was een terrein waarop hij zich min of meer frank en vrij kon bewegen omdat allerlei historische kwesties in dit onderzoek geen rol speelden of een ander gewicht hadden. Toch was er sprake van een koerswijziging ten opzichte van zijn voorganger. In toon en stijl allereerst. Hij was minder apologetisch dan Aalders en had minder rigide standpunten. Zijn vader J. Ridderbos, de oudtestamenticus van Kampen, had ooit ten aanzien van de historische vragen opgemerkt: ‘Wat Gerhard Aalders probeert te bewijzen, kan ik niet geloven’.67 En in feite was dit ook wat zoon Nico in geschrifte liet zien: hij verschilde op het punt van de historiciteit nogal eens met Aalders. Maar van meer dan een ontluikende

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 230

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen