Jaarboek 1933 - pagina 26

24

ons geheugen en al konden we verleden jaar onze vergadering zetten in het teeken van de gevierde feesten, de voortglijdende tijid herinnert ons er aan, dat wiji vooruit moeiten en verder. O^nae tijid, zoo vol klachten, schijnt er niet geschikt voor om een kraohtig „voorwaarts" te doen hooren. Maar niet hij heeft moed en geloof, die het voorwaarts durft doen hooren op het exercitie-'terrein waar de parade tot vreugde van de toeschouwers gehonden, geen amdeore moeilijkheden meebrengt, dan een bestoven groot tenue en wat dorstige keien. Moed toont de veldheer, idie midden in de moeilijkheden, als de vijiond van alle kanten loert, als het pad schier onbegiaanbaar is, als het krtiit en het lood dreigt op te laken, als nachtelijk dnister dreigt te komen, tooh durft geven het besliste co<mmando: „Voorwaarts". Het „zegt den kinderen Israals dat zij voorttrekken", werd gesproken in een moeilijk oogenblik toen voOTttrekken onmogelijk soheen. Dat ge hier zijt broeders en zusters, bewijist dat ge verder wüt. En dat ia dezen tijd van algemeenen druk onze vrouwen het kostelijk voorbeeld gegeven hebben van toewijiding en offervaardigheid, is al een bijzonder hoopvol teeken, dat ons Gereformeerde volk in zijn liefde en ijver voor onze Universiteit niet zal versagen. Maar al zijn we er van 'overtuigd, dat er onder ons volk een niet te dooven vuur brandt in de harten, wiaardoor het altijd weer zich wijlden moet aan de zaken van Gods koninkrijik, toch is het noodig dat we op een vergadering als -deze, ons bezinnen. Ons bezinnen, ook over de vraag wat onze Universiteit eenerzijds voicir de levensontwikkelioig van de Gereformeerd© gezindheid en anderzijds voor de oultuur-ontwikkeling van geheel ons volk beteekenen zal. En wanneer we dan zien op welke wijize in andere kringen de belangstelling voor het Hooger Onderwijis wiordt beleefd, dan merken we een opvallend, een voor onzen tüd typisch verschijnsel. In de eerste plaats vinden we deze nieuwere instelling tegenover het Hooiger Onderwijs tot uitdrukldng gebracht in de brochure van Prof. Kruyt, vyaarin hiji de verhouding tusschen Universiteiten en het leven bespreekt. En in de tweede plaats was het opmetrkelijk, wat door den Amsterdamschen eocdaal-democratischen Wethauder Boekman gezegd werd, op het feest der Amsterdamsche Universiteit. Klaagde Prof. Kruyt dat onze Umversiteiten veelszins te ver van het leven stonden en meende hiji, idat de airbeid aan onze Hooge Scholen dichter biji de behoeften van de praotijk moesten komen, de heer Boekman sprak over een democratiseering van de wetensohap, waarnaar onze tijd vraagt. Met nadruk willen we er op wij'zen, dat niet alleen Prof. Kruyt en niet 'alleen de kring van den heer Boekman dergelijke wenschen voor ons Hoogeor Onderwijis uit. Wü' beleven in lonizen tijid in lalle kringen des levens een reactie tegen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen