1909-1910 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 36

28 het vasteland naar het zuiden ging, nauw verwante dieren elkaar op eigenaardige manier vervingen, terwijl hij eindelijk op de Galapagosoilanden getroffen werd door de verschillen, die deze eilanden onderling in hunne soorten vertoonden. Dergelijke feiten waren, meende hij, slechts te verklaren, als men eene langzame verandering der soorten aannam. Zeer opvallend was voor Darwin ook steeds de doelmatige inrichting der organismen voor hunne leefwijze, die hij zich niet kon verklaren uit den invloed der omgeving of den wil der organismen zelf. Zonder het aangeven van eene voldoende verklaring dezer doelmatigheid scheen het hem vrij nutteloos de veranderlijkheid der soorten indirect aan te toonen. Daarom wijdde Darwin thans al zijn aandacht aan het varieeren van planten en dieren in de cultuur of in de vrije natuur, waarbij hij van geene enkele theorie uitigng. Hij merkte al spoedig, dat het den mensch door selectie gelukte tal van nuttige rassen van planten en dieren te kweeken. Voorloopig kon hij zich geen gedachte vormen, hoe men zich in de natuur eene dergelijke wijziging moest denken, totdat in October 1838 „I happened to read for amusement „Maithus on Population" and being well prepared to appreciate the struggle for existence which everywhere goes on from long-continued observation of the habits of animals and plants, it at once struck me that undert hese circumstances[favourable variations would tend to be preserved, and unfavourable ones to be destroyed. The result of this would be the formation of new species. Here then I had at last got a theory by which to work." Na lang nadenken over deze zaken en veel onderzoek, was Darwin volkomen overtuigd van de veranderlijkeid der soorten en van den invloed doJ „natural selection" op het ontstaan van nieuwe soorten en van de groote beteekenis der adaptie. In 1859 kon hij als zijne overtuiging zeggen, dat, hoewel er nog veel duister was, hij niet twijfelde, of het gevoelen van de meeste natuui'onderzoekers, dat voorheen ook door hem zelf werd gehuldigd, n.l. dat elke soort onafhankelijk van de andere is geschapen, zou blijken een dwaalbegrip te zijn. Met tal van voorbeelden, ontleend aan het fokken van dieren of kweeken van planten, en aan in 't wild levende organismen tracht hij zijne lezers te overtuigen van de veranderlijkheid der soorten. Aan den strijd om het bestaan in de levende natuur zal niemand twijfelen, die het des-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen