1920 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 26

18 gevonden wordt op een afstand van 7000 lichtjaren van de zon. Zijn betoog is echter weinig overtuigend. Al is het, dat een afstand van 7000 lichtjaren voor ons reeds onbegrijpelijk is, toch is er reden om aan te nemen, dal we op een 4 of 5 maal grooteren afstand van de grens van het heelal verwijderd zijn. Wat leeren nu al deze onderzoekingen over den vorm en de samenstelling van ons sterrenstelsel ? Men is het er over eens, dat ons heelal in de richting van den Melkweg veel verder uitgebreid is dan in de richting loodrecht daarop. Het heeft dus een sterk afgeplatten vorm. SCHWARZSCHILD, de geniale Duitsche astronoom, die ons helaas door den oorlog ontvallen is, gebruikt een beeld uit het dagelijksch leven om den vorm van het typisch sterrenstelsel duidelijk te maken. Hij vergelijkt den vorm van het systeem met de ruimte, die ingenomen wordt door twee soepborden, die met de randen op elkander zijn gelegd. Deze randen stellen dan den Melkweg voor en het lensvormig middengedeelte bevat de overige sterren. De kleinste middellijn van dit systeem bedraagt eenige duizenden lichtjaren en de grootste middellijn eenige tienduizenden lichtjaren. Deze ruimte bevat eenige duizenden millioenen sterren. De zon bevindt zich in het lensvormig middengedeelte, misschien niet zoo heel ver van het midden, maar althans in een deel der ruimte, waar de sterren bijzonder dicht gezaaid zijn. De gemiddelde afstand tusschen de sterren onderling is in onze omgeving 6 a 8 lichtjaren. In andere deelen der ruimte zal deze gemiddelde afstand in den regel grooter zijn. Verder weten we, dat onze zon een ster van middelmatige grootte is. Er zijn reuzensterren, die duizenden malen meer licht geven, maar er zijn ook hemellichten, die duizendmaal zwakker zijn. Deze millioenen sterren bewegen zich alle met snelheden, die varieeren van nul tot honderden kilometers per seconde. Verder behooren honderden sterrenhoopen en honderdduizenden nevels tot ons sterrenstelsel. Dit alles heeft men de laatste jaren ontdekt. We mogen aannemen, dat de vorm van het heelal thans in grove trekken bekend is. Het moet echter aan het wetenschappelijk onderzoek der eerstvolgende jaren worden overgelaten met meer nauwkeurigheid de relatieve en absolute afmetingen in het typisch wereldmodel vast te stellen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen