1923 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 14

6

eindelijk nog deze opmerking, ten aanzien van de nu behandelde groep geldt vanzelf ook en dat kan eerder kenmerk zijn, dat de een er meer toe rekent dan de ander. Naarmate men meer weet van de wetten der natuur, den gang van het leven, naar die mate vallen er schijnwonderen weg. Toch weer niet zoo, dat te verwachten is het eindelijk verdwijnen van zulke wonderen. Wij zullen nooit boven de natuur komen, ze zal ons steeds voor raadselen blijven stellen. Oneindig is immer het aantal mogelijkheden, waarop verschillende krachten kunnen samenwerken of elkander tegenwerken. Dat zal nooit onder wet of regel zijn te brengen. Bezwaar zou ik er tegen hebben het wonder geheel uit de natuur te verbannen, en alles, wat ons wonderlijk schijnt, te schuiven op rekening öf van nog onbekende krachten öf van nog nooit gekende en nooit volledig te berekenen samenwerking van krachten, m.a.w. aan te nemen, dat er in de natuur slechts schijnbare wonderen zijn. Ik meen, dat we daarmede te kort zouden doen aan de Almacht Gods, dat we in strijd zouden komen met het karakter van Zijn Voorzieniglieid, in strijd met de Schrift, waarin het doen van wonderen in het bijzonder voor den Heere blijft voorbehouden. Willen we daaraan volle recht laten wedervaren, dan moet volgehouden, dat steeds mogelijk zal blijven de daad Gods, waarin Hij handelt zonder te rekenen met alle door Hem in de natuur gelegde krachten en alle naar kansberekening mogelijke combinaties. ' Daarmede is eigenlijk de tweede groep, de groep der eigenlijke wonderen al aangeduid. Aangeduid, want als eerst gezegd, omschrijving achten we onmogelijk. Evenzeer kwam reeds uit, dat voor ons de voorname grond, waarin we het bestaan van zulke wonderen aannemen, is gelegen in de Heilige Schrift, die tot Gods eer van Hem jubelt, dat Hij de God is. Die alleen wonderen doet. Eer we daarop nader ingaan, dient echter in verband met het zoo juist behandelde een vraag te worden overwogen. God doet wonderen, toegegeven, maar waarop rust de meening, dat het hier niet slechts gaat, om wat weliswaar voor ons wonder lijkt, maar feitelijk toch op den naam van wonder geen aanspraak maken mag, omdat in den grond der zaak daarin niet anders is, dan de werking van voor ons nog niet duidelijke krachten der natuur. Of ook anders, gaat het aan te zeggen, dat hier metterdaad in de wereld buiten ons iets bzijonders geschiedt, is het toch niet als reeds werd gezegd, dat het verschijnsel op zichzelf zoo vreemd niet is, maar dat het door den tijd, waarin het gebeurt, door den indruk, dien het op ons maakt, de gevolgen die het voor ons heeft, voor ons tot wonder wordt. Nog anders gezegd, het wonderlijke zit niet in het feit zelf, maar in de bijkomende omstandigheden. Wij hopen in wat volgen gaat, te doen uitkomen, dat het niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen