1925 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 66

66 de proefpersoon ook reageerde met s a m, in plaats van met een rijmwoord; de vaste associatieve band, zooals dit genoemd wordt, wint het van de vooropgezette bedoeling en wil, om te rijmen, die ten gevolge van de opdracht bij de proefpersoon aanwezig wordt geacht. Ook allerlei andere foutieve reacties kunnen er ontstaan; het woord kan herhaald of omgekeerd worden; de proefpersoon kan geheel blijven haperen, of vertoont een zeer lange reactietijd, als gevolg van 't nadenken of aarzeling, die hij te overwinnen heeft; er kan soms eenige malen achter elkaar met hetzelfde woord worden gereageerd, of met woorden, die beginnen met dezelfde letter, wat bekend is onder den naam: perseveratietendens. Nauwkeurig wordt hierbij ook de tijd geregistreerd, en de proefpersoon moet uitvoerig weergeven, wat er in zijn bewustzijn plaats grijpt voor, tijdens en na het verloop van elke reactie. De opdracht om te rijmen werd op andere dagen vervangen door de opdracht: omkeeren van de lettergreep; of ook: reproduceeren. Op deze wijze werd een groot materiaal aan reacties verkregen, die op verschillende manieren in tabellen werden gerangschikt, en een indruk gaven van de reacticwijzen en de wilsprocessen ten opzichte van de gevraagde opgaven. In hoeverre nu de uitkomsten van deze proeven ook beteekenis hebben voor het leeren kennen van den wilsinvloed in het dagejijksch leven, is nog moeilijk uiteen te zetten, „De verhoudingen in het gewone leven", zegt BOUMAN, „zijn te gecompliceerd, om ze met deze eenvoudige proeven op één lijn te stellen. De practische beteekenis moet dan ook niet in zulke vérstrekkende uitzichten gezocht worden." Bij de vergelijking van normale en geestelijk gestoorde proefpersonen worden door BOUMAN een groot aantal punten van verschil gevonden, waarvan ik hier de volgende vermeld; de normale proefpersonen geven meer reacties volgens de van buiten geleerde rijen, dan de abnormale; de reactietijden zijn bij de abnormale proefpersonen langer; de abnormale personen hebben veel meer de neiging, voor de reactiewoorden, woorden met beteekenis te zoeken; de mimische- en pantomimische uitdrukkingsbewegingen en uitroepen komen bij de normale proefpersonen meermalen voor, en in 't geheel niet bij de abnormale proefpersonen. Na deze beide groote gebieden van het associatie-onderzoek en het wilsonderzoek, wil ik U even herinneren aan verschillende experimenten, die in het bijzonder bij het psychiatrisch onderzoek van patiënten van belang zijn, en daarom ook telkens gebruikt worden. Ze zijn te vinden in elke handleiding voor psychiatrisch onderzoek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen