1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 76

68 tot algeheele versplintering. Van een eenheid in de veelheid was gesn sprake meer. Men verliet de Universiteit met een groote wetenschappelijke interesse, met kennis van allerhande zaken, met den drang om in alles objectief te zijn en voor alle klachten van den zieken mensch een stoffelijke afwijking te vinden De wetenschap had het zoo verlokkelijk voorgesteld : „Gij behoeft (en ik haal hier de spottende woorden van Krehl uit zijn Pathologische Physiologie aan): gij behoeft om zieken te genezen in 't geheel geen geneesheer te zijn met zijn liefde, zijn zorg, zijn inspanning, zijn leed. Leer, hoe de ziekteprocessen in het lichaam verloopen of beklop slechts de longen of laat ze doorlichten, onderzoek het sputum op tuberkel- en het bloed op typhusbacillen. Dan hebt gij alles gedaan, wat Uw plicht was, want ge kunt daardoor een diagnose stellen en dan den zieke een serum voor zijn genezing te geven. Hij wordt dan gezond en gaat zijn weg. Ge windt U niet op, ontvangt Uw geld en behandelt andere menschen." De invloed van het natuurwetenschappelijk denken in de geneeskunde heb ik daarom zoo scherp geschetst, om daardoor des te beter de scherpe tegenstelling te doen uitkomen, die ondervonden werd, zoodra men botste op de eischen van de algemeene practijk. De ziekenhuissfeer verschilde zoo hemelsbreed met die van het maatschappelijk leven. Waar waren al die ernstige en al die interessante ziekten, die in de kliniek voor het grijpen warsn en waaraan men uren besteed had om een mooie diagnose te stellen? Een groote categorie van menschen met wie men in aanraking kwam, had in geneeskundig-wetenschappelijk opzicht al heel weinig opvallends. Bij anderen was met den besten wil van de wereld geen anatomische afwijking te bespeuren en was het onmogelijk een goed omschreven diagnose te geven. Een derde groep wilde niets weten van het moderne onderzoek; het gaan in observatie vonden ze óf te duur óf te pijnlijk De man. dien men verdacht van een maagzweer, hield zijn proefdieet niet en men vond een positieve benzidine-reactie, terwijl achtera! gerechte twijfel aan de op deze reactie gestelde diagnose rees; de lijder aan diabetes bracht de gcheele tolerantiebepaling in de war, doordat hij het met de hoeveelheid van de hem voorgeschreven koolhydraten niet al te nauw nam. Tenslotte maakte het ongeregelde en drukke leven het den medicus vaak onmogelijk zijn technische bekwaamheden in practijk te brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen