1941 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 56

46 Pancovms roemt onze plant m zi]n Herbarium portatile (bl 6) als , gut die erlahmte *o) und erfrorne Gheder d a r m nu b a d e n "

*** Uit het bovenstaande is wel gebleken dat onze Agnmome zeen algemeen gebruikt is als remedie tegen wonden, zweren en inge~ wandsbezwaren N o g meer populair is ze echter geweest als medicament tegen aandoeningen van lever en milt D e namen Leberkraut en Liverwort spreken m dezen voor zichzelf en de enige zuiver N e d e r landse naam die ik voor de Agnmome ken is Leverkruid Dit zegt genoeg omtrent haar populairiteit onder ons volk H a a r gebruik m deze zm kunnen we de eeuwen door volgen van de oudheid af tot op de huidige dag toe Paulos van Aegina is voorzover ik heb kunnen n a g a a n m de middeleeuwen de eerste die de Agnmome als leverkruid naar voren brengt In het zevende boek van zi]n bekende medische werk (cap 3) schujft hl] dat Eupatorion reinigende kracht heeft en daardoor ook de verstopte buizen van de lever opent In de middeleeuwen en ook nog in later tijd, worden lever~ en miltziekten meestal m een adem genoemd daarom is 't merkwaardig, dat dit m betrekking tot de Agnmome als geneeskruid met het geval IS, voorzover mij bekend is w o r d t zi] m deze periode niet verdei genoemd als remedie tegen leveraandoemngen, terwijl herhaaldelijk van haar gebruik bij miltpijn en -ziekte gesproken wordt. Dit is m i te verklaren uit 't feit dat men m de middeleeuwen vooral Dioscorides en Plinius volgde die geen van beiden over de aanwending van de A g n m o m e bij leveraandoeningen spreken Laatstgenoemde schrijft van de Argemonia (bk 26 48) , Argemonia septem diebus in cibo sumta lienem consumere dicitur" (— men zegt, dat Agnmome gedurende zeven dagen m 't voedsel gebruikt, de milt geneest) 't Is echter nog de vraag, of Plmius met „Argemonia" werkelijk dezelfde plant bedoelt als het „Eupatorion ' van Dioscondes (onze Agnmome), maar op deze kwestie behoeven we hier niet verder m te gaan w a n t de latere schrijvers nemen dit wel als zeker aan immers de Romeinse arts Galenus 4i) spreekt van de ,,Argemone Hums radicem Graeci eupatorium dicunt" ( = D e wortel daarvan wordt door de Grieken Eupatorium genoemd) Hier wordt dus Ar^emone-wortel met Eupatorium vereenzelvigd En m oude uitga ven van Pseudo-Apuleius vinden w e bij 't hoofdstuk Argimoma een goed te herkennen afbeelding van onze A g n m o m e De kruidboekschrijvers uit de 15de en 16de eeuw sluiten zich m dezen bij Galenus aan Pseiido-Apuleius dan (Corp medic lat vol I V p 74) volgt Plinius m dezen getrouw m de opmerking ,,Ad splenis dolorem ( =

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen