1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 114

;o6 gaat er van uit, dat de vi^armte wordt voortgeplant door straling. Convecties,troomen kunnen er ook wel bestaan, maar hun beteekenis is heel gering in vergelijking met het warmtetransport door straling. Eddington stelde toen de beroemde vergelijking voor het stralingsevenwicht op, waaraan zijn naam verbonden is. Hij toonde aan, dat dit evenwicht ook berekend kan worden, wanneer men een onderstelling invoert over het gemiddeld molecülairgewicht van de stermaterie. In het kader van deze onderzoekingen toonde Eddington aan, dal de lichtkracht van een reuzenster in hoofdzaak afhing van haar mas,sa en snel toenam met haar massa. Later vond hij, dat de door hem ontdekte relatie tusschen lichtkracht en massa niet alleen gold voor reuzensterren, maar evenzeer voor de sterren van de hoofdreeks van het Hertzsprung-Russel diagram. Zooals men weet is dit een grafische voorstelling, die voor een groot aantal bekende sterren het verband tusschen lichtkracht en spectraaltype aangeeft. Men onderscheidt de hoofdreeks, langs de diagonaal van het diagram, en de bijreeks, waarop de reuzensterren zich bevinden. Uit zijn ontdekking leidde Eddington af, dat de beide takken van het diagram de verzameling vormen van de punten, waar evenwicht bestaat. Nu stelt men zich voor, dat de evolutie der sterren zal bestaan in een verplaatsing langs de takken van het diagram. Eddington wees er op, dat deze evolutie gepaard gaat met een verlies van massa, die omgezet wordt in energie Hij beschouwde deze overgang als de voornaamste energiebron der sterren. Een meening, die veel bijval vond. Men moet daarbij echter wel in aanmerking nemen, dat van kernprocessen als energiebron destijds nog heel weinig bekend was. De witte dwergen voldeden niet aan de massa-lichtkracht-relatie. Ten gevolge van hun groote dichtheid waren de afwijkingen van de wetten van een ideaal gas te groot. Eddington voerde berekeningen uit over deze witte dwergen en kwam daarbij tot de revolutionaire conclusie, dat een soortelijk gewicht van 60.000 voor den begeleider van Sirius niet absurd is, maar geaccepteerd moet wolden. Tevens wees hij er op, dat er volgens de relativiteitstheorie, indien deze dichtheid juist is, bij de spectraallijnen een verschuiving moest optreden, die correspondeert met een snelheid van 20 K.M. per sec. Deze lijnverschuiving werd kort daarna door Adams op het Mount Wilson Observatory ook inderdaad gevonden. In 1925 behandelde Eddington ook het punt-bron-model van een ster. Als extreem geval gaf hij de discussie van een ster, waarbij de energiebron zich in één enkel punt in het middelpunt bevond. Hij toonde aan, dat de te verwachten helderheid van een ster des te kleiner is, naarmate de energiebron meer naar het middelpunt geconcentreerd is. Al deze onderzoekingen werden samengevat in het belangrijke boek The Internal Constitution of the Stars, dat in 1926 verscheen. Ondanks de vele onderzoekingen, die kort daarna ver-

•^^^j,/MkiM:^i.:

:.,.i-.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen