Taalbederf door de school van Kollewijn - pagina 45

37 zelfstandig vertegenwoordiger van die ontwikkelingstheorie: hij had telkens de taal van het eene individu beier, perfecter ges noemd dan die van een ander. „Alle taal is even goed!"'^' De berisping gold Otto Jespersen, die in 1891 bij zijn boek over Engelsche naamvallen een inleiding Fremskridt in Sproget had uitgegeven, die vier jaar later, uitgewerkt, als Progress in Lam guage een groote bekendheid tegemoet ging. Het boek was in het Deensch al bij de redactie van Taal en Letteren ter tafel ge* weest, maar Logeman had de bespreking, die tot een Nederland* sche bewerking van het boekje werd, door ziekte eerst in 1895 het licht kunnen doen zien. Het kan dus heel van het begin der beweging (1891) reeds invloed hebben uitgeoefend. ^^^ Te meer omdat Logeman ineens Jespersen's vurige adept werd, wat hij altijd bleef, en nog is. Zoo staat als 't ware bij de wieg van KoUe* wijn's vereeniging en KoUewijn's tijdschrift deze jonge Deensche geleerde, weldra hoogleeraar te Kopenhagen, en tot op heden een der bekendste mannen op het gebied der phonetiek, anglistiek en algemeene taalwetenschap. In Jespersen zie ik den grooten bezieler van de school van KoUe* wijn tot heden toe. Zijn hemzelf het meest dierbare idee — de theorie van Jespersen, die hij niet moede wordt in allerlei boeken en boekjes, in afwisselenden vorm, te herhalen en in te prenten — is ook de ééne alle actie beheerschende gedachte der vereenvou* digers, nu nog. Jespersen is groot, en Logeman was zijn profeet; maar het werd ras een legioen van profeten. Progress in Language! Dat was geen nieuwe stelling; zij gold, in het algemeen genomen, reeds als grondbeginsel in de vereeniging. Maar de wijze waarop hij ze concreet voorstelde, en aannemelijk trachtte te maken (want bewijzen is hier zeker het woord niet), was wèl nieuw. Hij begon niet met den oermensch, maar daar eindigde hij zijn taalkundig betoog. Hij begon in het heden: dat gaf solieder basis dan een van twintig oorsprongs^hypothesen; dat begreep ieder. Het analytische karakter der nieuwe Europeesche talen behoefde men niet te zien als een nadeel, het zou ook een voordeel kunnen zijn, vergeleken met den synthetischen bouw der taal bij de klas*

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen