De Strijd om het Souvereiniteitsbegrip in de moderne Rechts- en Staatsleer - pagina 66

6o of andere autonome publiekrechtelijke corporaties delen zijn van het staatsverband. Niet het traditionele souvereiniteitsbegrip, maar de interne structuurprincipes, die aan deze verschillende verbanden ten grondslag liggen, geven de bevredigende verklaring van deze stand van zaken. Gaat men nu echter in universalistische lijn uit van de idee van een natuurlijke, d.i. ongeorganiseerde volkerengemeenschap, waarvan de staten natuurlijke leden zouden zijn, dan heeft men implicite een constructieve visie op de samenleving geïntroduceerd, die tot een principiële verflauwing van alle structurele grenzen voert. Waarom dan ook niet de staat tot een natuurlijke gemeenschap verklaard? Maar waar blijven dan de innerlijke geaardheidsverschillen tussen de samenlevingskringen? Men kan toch moeilijk ernst maken met de gedachte, dat de gepretendeerde natuurlijke volkerengemeenschap van gelijke innerlijke structuur en geaardheid zou zijn als een famihe, een gezin of een huwelijksband? De familiegemeenschap eindigt naar haar aard, waar de banden des bloeds niet meer kunnen spreken. Dat de mensheid uit énen bloede ontsproten is, is geen mogelijke grondslag voor een structuurtheorie der menselijke samenleving, die slechts de tijdelijke kringen der sociale werkelijkheid kan onderzoeken. Wel heeft iedere schriftuurlijke visie op de^amenleving uit te gaan van de religieuze wortelgemeenschap van het menselijk geslacht. Maar deze wortelgemeenschap is in de tijd niet te vinden. Hier heerst het principe der structuurverscheidenheid, dat door de universalistische visie in al haar varianten wordt uitgeschakeld. De universalistische idee van een natuurlijke statengemeenschap is een ideologische constructie zonder grondslag in de tijdelijke werkelijkheidsorde, evenzeer als de idee van een natuurlijke gemeenschap tussen de ondernemingen van eenzelfde bedrijfstak. Ook de juiste verhouding tussen volkenrecht en intern staatsrecht kan alleen worden gevat in het licht van het kosmologisch principe van de souvereiniteit in eigen kring, dat ook in de meest gecompKceerde structuurvervlechtingen binnen de werkelijkheid zijn onaantastbare gelding behoudt. Het staatsrecht is „enkaptisch" gebonden"^) in het volkenrecht gelijk omgekeerd het volkenrecht „enkaptisch" is gebonden in het interne staatsrecht, maar in deze wederkerige binding verliezen geen ^') De term „enkapsis" wordt in de Wijsbegeerte der Wetsidee gebruikt ter aanduiding van de vervlechting van principieel verschillende individualiteitsstructuren, die als zodanig niet in de verhouding van deel tot geheel kunnen staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen