Betrekkelijk of volstrekt - pagina 36

komst van een Amerikaans onderzoek zijn geweest *®), het is dwaasheid voor Nederland iets dergelijks te beweren. InsgeHjks is verkeerd zich de gevangenisbevolking als een groep enkel beklagenswaardige lieden voor te stellen. Er dreigt soms een wat te verschonende manier van spreken over hen, die in hun „Auslegung der Welt" gefaald hebben ®^). Dit wordt niet in hardheid vastgesteld. Om met de grote deskundige Paterson op het gebied van het gevangeniswezen het bestaan van totaal onverbeterlijke figuren aan te nemen, gaat ver ^^). Tussen het een dader ongeneeslijk ziek en onherstelbaar crimineel te verklaren, ligt een grote afstand. Iemand kan zelfs de doodstraf principieel verdedigen en tegelijk weigeren de zedelijke hopeloosheid van ter dood veroordeelden te aanvaarden. De voorgeschiedenis van menig gedetineerde is onzegbaar triest, maar doet nog niet vertwijfelen aan herstel. Het door zijn ouders murw geslagen kleine bedwateraartje wordt later een bruut, het als goedkope werkkracht gebruikte meisje gaat „het leven in" en wordt bovendien zakkenrolster. Of wij gerechtigd zijn van onverbeterHjk te spreken? . . . ik plaats een vraagteken. Dat er in misdadigers slechtheid gevonden wordt — het lijkt mij onloochenbaar. Niet alleen in misdadigers. De misdaad heeft dit tegen dat zij gemakkelijk herkenbare zonde is. Levenslange haat is verbergbaar. Een kleine gelddiefstal beëindigt de loopbaan van meer dan één jonge man, die beslist een behoorlijke inborst had. Toch waarschuw ik tegen een in gevoelsromantiek verdoezelen van de scheidslijnen. Er is verschil tussen hen die wel en niet met de strafrechter in aanraking kwamen, al geldt voor ieder persoonlijk het: wat hield mij buiten de muren. Een gevangenis onderscheidt zich niet enkel in regime van een tehuis voor op zichzelf staande mannen of vrouwen, die aan strenge regels werden gebonden. Ook onder de delinquenten is er veelsoortigheid. De politieke misdadiger is dikwijls geen commune misdadiger. De kruimeldief is geen moordenaar. Het maakt verschil of iemand een voetzoeker dan wel een tijdbom in de dienst-

**) G. Th. Kempe, Misdaad en wangedrag, Amsterdam 1947, 27, vermeldt dit door Murcheson geboekte studie-resultaat. ^'') G. Th. Kempe, Schuldig zijn, Nijmegen 1950, 18. Ook wanneer wat beeldend de bedreven daad beschreven wordt als „a not yet anticipation of the Heavenly Kingdom" en de rede is van „Ciiminal and Saint", als „an eternal couple" — zo II. Bianchi, Position and Subject Matter of Criminology, dissertatie Vrije Universiteit, Amsterdam 1956, 196—197, is er enig gevaar van nodeloze verfraaiing. Dezelfde auteur omschrijft echter de misdaad als „aversion from God" (194), en erkent dat wie met misdadigers omgaat „undergoes the painful experience that so many of them do not see the complete senselessness and essential inadmissibility of their deeds" (203). ®*) Paterson on Crime. Introduction by S. K. Ruck, London 1951, 14.

34

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen