„Gelouterd”, door Guido Filius. Standaard-Serie no. 4. W. ten Have, Amsterdam.

BOEKBESPREKING.

In dit boeik eer ik bovemal de durf eni de daad.

Deize zoon van Giiido de Brés, Sikkel, voelde zich. aiangegrepen dooof het feit, dat het Calvinistisch volksdeel vian zijn tijd litteraoisch. zoa arm was: bet had niet eens een roman..

Toen is hij niet steeai en been gpan klagen, week in week uit.

Maar, ge kent er echt SikkeJ uit, hij heeft zichzelf aan het werk gezet.

Zoo was Sikkel.

Van holle kritiek moest hij niets hebben'.

Ze moesten niet tot hem kunnen zeggen: waarom blijft igij zfilf daar met de handen in den zak staan?

En zijn proeve is geslaagd.

Niet, dat er fijn litterair werk uit is gegroeid.

Niet, dat wiji de overzijde „Gelouterd" kunnen; aanbieden als eea meesterwerk van Calvinistische belletrie.

Maar 't is toch ook geen onbeinlullig verhaaltje geworden.

Er zit wat in.

En) onder oojze lectuur — wel te onderscheiden van litteratuur — g; eef ik zijni boek gaarne eeni eereplaats.

Ge hebt hier ©eni heel anderen Sikkel dan in zijn preeken en zijn gewone pers-artikelen.

Hadt gij daar wel eens ü af te vragen: Wat bedoelt hij nu eigenlijk, hier staat ge versteld, dat diezelfde man zich zoo eenvoudig en helder uitdrukken kon.

„Gelouterd" is het'mooiste nummer, dat totnogfioe in de „Standaard-Serie" is verschenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen