De God des Vredes.

Welke liefelijke gedachten wekt deze samenvoeging in ons op: de God des Vredes.

Vrede — is het geen hemelwoord op deze lage, woelige aarde van onrust en stri.jd?

Als vredevorst is aangekondigd Hij, naar Wien de wensch aller volken uitging.

Van vrede hebben de engelen in Efrata's velden gezongen met machtige koren.

Vrede ademde de verschijning van Hem, die deze aarde bezocht met zijn: Vrede laat ik u, mijnen vrede geef ik u.

Vrede met God wordt gekend door wie gerechtvaardigd is uit het geloof.

En vrede zal het deel zijn van Gods verlosten op de vernieuwde aarde als het nieuwe Jeruzalem in heerlijkheid zal stralen en men de zwaarden zal slaan tot spaden en de spiesen tot sikkelen en de wolf zal verkeeren met het lam en de luipaard nederliggen zal l)ij den geitebok.

Onze God is d e God des vredes.

De Heere is vrede.

Jezus, Gods Zoon, geeft vrede.

En het nieuwe Jeruzalem brengt den vrede op aarde.

Zoo is de Heere ons de God des vredes, die allen wanklank in het lied der schepping zal oplossen.

Hij zal de oorlogen doen ophouden tot aan het einde der aarde.

Vrede, harmonie is Gods Wezen.

Harmonie is Gods Werken.

Harmonie is het einde van Gods Rjajaid: , de heerlijkheid Gods.

Enkele malen komt in de apostolische litteratuur die uitdrukking voor: de God des Vredes.

En dan bijna altijd aan het einde van een brief en als aanspraak tot God in een iDede, waarin de apostel , j? ; ijn begeerte voor zijn lezers samenvat.

En daarin blijkt dan vooral deze wensch op den voorgrond te komen, dat de gemeente in heiligmaking moge voortvaren tot de volmaaktheid.

De God des Vredes zelf heilige u geheel en al. (Thess. 5:23).

De God des Vredes volmake u in alle goed werk. (Hebr. 13:20 en 21).

Broeders, . ... wordt volmaakt... en de God des vredes zal met u zijn. (2 Cor. 13:11).

Er is in de gemeente en in ieder van Gods kinderen een tegenstelling, een strijd, een disharmonie.

Haar staat en haar toestand verschillen onderling zeer.

In Christus is Gods kerk heilig.

Naar haar wandel is zij geheel bezoedeld en bevlekt.

Haar belijdenis is zoo rijk en heerlijk.

Haar leven stelt zoo telkens weer teleur.

Dat is een misstand.

We weten het wel, dat het niet anders kan.

Maar daarom mogen we het niet aanvaarden als een noodlot, dat op ons ligt en waairaan geen ontworstelen is.

De apostelen hebben altijd weer hun broeders en zusters opgewekt om hun belijdenis ook te beleven.

En zij hebben daartoe smeekend het oog gericht op Hem, die alleen dezen strijd kan opheffen.

Van den God des vredes hebben zij het afgebeden, dat deze heilige vrede en die goddelijke harmonie van het werken Gods zich weerspiegele in het leven der gemeente.

Laat dan de volmaaktheid van den God des vredes ons ideaal blijven!

Er wordt tegenwoordig onder de bekoring van een eenzijdige ontwapening met vrede gedweept op een wijze, die met de werkelijkheden van zonde en oordeel niet rekent.

Maar al erkennen we, dat de bereiking van ons vredesideaal eerst in een zeer verre toekomst ligt. we staan vaSt iii'-het geloofsvertrouwen, dat het eenmaal werkelijkheid worden zal.

Biddend roepen we naar den hemel tot den God des vredes, dat Hij ons dat ideaal eeds in dit leven nader brenge.

In Zijn kracht strijden we tegen alle tweeheid. ZOO' in ons als rond ons.

En den vollen vrede verwachten we van den God des vredes in den dag van Christus.

Want, de God des vredes zal dan den Sataa onder onze voeten verpletteren. (Rom. 16:20).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen