De „Mattheus-passion’-uitvoering door de Nederlandsche Bacbvereeniging op Goeden Vrijdag te Naarden.

I Ook dit jaar heeft de Nederlandsclie Bachvereeaiiging door haar uitvoering in Naarden weer honderden op zoo schoone wijze het lijdens-evangelie gebracht in den heerlijken, diep devoten vorm, dien Bach er aan heeft gegeven in zijn prachtige muziek.

De plaats voor de uitvoering is zoo juist gekozen. Wanneer men de wallen van het oude Naarden is bumengegaan, treft dadelijk het oude karakter van de straten van het stadje. Dan de eenvoudige, maar zeer ruime kerk, met haar hooge gewelven, het met hout beschoten dak, waarop vervagende schilderingen, terwijl de hooge ramen een eenigszins getemperd licht in de ruimte binnenlaten, waardoor de stemming wordt vermeerderd.

Voor de tweede maal bracht de Nederlandsche Bachvereeniging een onverkorte uitvoering van de Mattheusrpassion.

Men kan niet anders dan hulde brengen aan de vereeniging, dat ze er naar streeft, om alle coupures te coupeeren. Wie zou genoegen nemen met een uitvoering van Wagner's werken met weglating van enkele gedeelten? Waar zou een opera-directeur het wagen, een opera van een der groote meesters te geven met weglating van een gedeelte van tekst en muziek? Laten wij als Protestanten dan steunen het streven, om een werk als dit van den ons meest geestverwanten grooten toondichter volledig te geven. Ik wil dan ook deze gelegenheid gebruiken om ieder met aandrang aan te raden, zoo mogelijk een Mattheus-passion-uitvoering van de Nederlandsche Bachvereeniging bij te wonen. Niet altijd is het mogelijk een onverkorte uitvoering te geven. Toen voor honderd jaar Mendelssohn bet waagde, het vergeten werk weer uit te voeren, heeft hij belangrijke coupures aangebracht, en het zelfs gewaagd, allerlei veranderingen in de muziek aan te brengen. De meeste aria's werden geschrapt, of hij liet brokstukken ervan staan, bijvoorbeeld de inleidende orkestmuziek, terwijl de rest was weggevallen. Bijna alle stukken van de partituur kregen instrumentale toevoegsels, de stemmen der blazers werden ten deele een octaaf verhoogd of verlaagd, daar hij meende, dat ze niet goed klonken op de manier zooals Bach het had aangegeven. Instrumenten door Bach voorgeschreven voor de begeleiding liet hij weg of verving hij door andere. De koralen liet hij a capella zingen, terwijl toch Bach nauwkeurig de orkestbegeleiding heeft aangegeven. Toch kunnen we Mendelssohn geen verwijt maken van het op deze wijze doen uitvoeren van Bach's werk. Mendelssohn heeft ernaar gestreefd om het .groote publiek te winnen voor deze muziek en gelukkig is hij erin geslaagd groote geestdrift te verwekken, zoodat tal van uitvoeringen gevolgd zijn. Het karakter van Bach's muziek, de stijl zijner muziekwerken was in Mendelssohn's tijd onbekend, maar door de vele uitvoeringen en de uitstekende werken, vooral in den laatsten tijd verschenen, over Bach's muziek' en de manier, waarop ze moet worden voorgedragen is het publiek langzamerhand zoover gekomen, dat het een weergave van het heele werk weet te waardeeren. De Bachvereeniging mocht dan ook de uitvoering geven voor een even volle kerk a^ls anders, wanneer ze alleen 's middags een gedeelte van de Mattheus-passion uitvoerde.

Kosten noch moeite waren gespaard om te zorgen voor een juiste weergave. Niet minder dan zeven solisten werkten mede. De sj)praan Annie Quistrop zong op buitengewoon mooie wijze haar soli, de alt Eva Liebenberg beschikt evenzeer over een schitterende techniek (ik denk O'.a. aan den inzet van de Aria: „Ach, nun ist mein Jesus hin" en aan de Aria: „Sehet, Jesus hat die Hand, uns zti fassen, ausgespannt"), maar haar geluid lijkt mij minder geschikt voor het vertolken van 'de soli "der Mattheus-passion. Willem ülbricht verzorgde op zeei lofwaardige wijze de Evangelist-gedeelten, terwijl op even verdienstelijke wijze de andere tenorsoli werden gezongen door John Armstrong. Minder gelukkig was de keuze van de bassolisfen. De aria's werden zeer goed verzorgd door Willem Ravelli, maar de zoo belangrijke Christuspartij, die toch het hoogtepunt moet zijn, werd niet met die warmte en overgave gezongen 'door Thom Denijs, als wa het wel géhoord hebben van Max Kloos, ook de kleine partijen door Jaap 'Stroomenbergh gegeven, (het moet gezegd, het is geen gemakkelijke taak) voldeden niet altijd. Natuurlijk had de Bachvereeniging gezorgd, dat de instrumentatie was zooals Bach die aangeeft. Schitterend was dan ook de weergave van de sopraan-aria: „Aus Liebe will mein Heiland sterben", met de begeleiding van fluit en twee Oboi da caccia, en' prachtig de bas-aria (bij onvolledige uitvoering van het werk bijna altijd weggelaten): „Komm, süsses KJreuz', so will ich, sagen", met de viola da gamba begeleiding. Zeer mooi klonk ook 'de vioolpartij bij de alt-aria: „Können Tranen meiner Wangen nichts erlangen, O, so nehmt mein Herz hinein!"

De begeleiding werd goed verzorgd door bet Utrechtsch Stedelijk Orkest, terwijl het vocaal koor van de Nederl. Bachvereeniging als stltijd zijn partijen op uitnemende wijze weergaf. Het jongenskoor zong uitstekend de koralen. Ik wil eindigen met den wensch, dat Evert Comelis, de dirigent van de Bachvereeniging, nog vaak een onverlcorte weergave van de Mattheus-passion zal mogen geven in Naarden voor een overvolle kerk.

D. STROO.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen