Veilig op de Wereldoceaan.

Wat een schijabaar onbeteekenend ding is het dat hier geschreven staat! En hoe toch vol van geweldige beteekenis. Noiach is met de zijnen in de ark gegaan. Alles is binnen; alle dingen zijn gereed. Maar neen, nog één ding moet gebeuxen: de deur staat nog open. En eer die deur ge^ sloten is, kunnen Gods gerichten niet beginnen en kan de ark niet gaan drijven op de wateren, van den wereldoceaan.

En dat is het laatste dan: de deur wO'rdt gesloten, niet door Noach, maar door den HEERE zelf. Daarin is spraak van Goddelijke, wondere symboliek: nu is het veilig, Noach! Drijf nu en dobber en zwerf maar maanden achtereen op de wateren zonder oever en strand of kust. Zonder één mensch op heel de aarde, die u. hulp kan bieden; zonder één plaats om te ankeren; zonder één uitzicht ergens, dan alleen op het aan alle kanten grijnzende watergraf ^ — maar het is veilig, want uw Heere sloot als t^al van Goddelijke verzekering zelf de deur achter u toe!

We hebben bij de wisseling van het jaarcijfer soms dezelfde gedachte als Noach wel raoet hebben gehad: alleen op den wereldoceaan! Niet altijd, maar in het bizonder wel mi.

Is het niet als in de dagen van Noach? Storm rondom. Nergens uitkomst. Geen land in 't zicht, waarheen ge den blik ook wendt. Geen helper, bij wien ge ook klopt. Niets dan dreigende verwoesting rondom u heen.

Zóó sterft 1931. En zóó vangen wij het nieuwe jaar weer aan, als het jaarcijfer versprongen is. Voor ons uit niets dan de grauwe koppen van den tot razernij gezweepten oceaan. Niets dan verwachting van feller slaanden jammer. Niemand, die aan de volken in hun verdwazing en radeloosheid den weg ter oritkoming wijst.

We hebben het gevoel, als werpt ons de storm van golf naar golf, tot misschien de chaos 'komt, de katastrophe, die Je historieschrijver van een volgend geslacht in zwarte kleur schilderen zal, en die latere geslachten met huivering zullen lezen op het historieblad. Als nog niet eerder het teeken van den Zoon des menschen in de wolien zal verschenen zijn.

Maar eer we den drempel overschrijden tus-'schen het gestorven en het nieuw weer verrijzende jaar, heeft de God der genade en des Verbonds (de HEERE) een woord tot allen, die zich aan Hem hebben betrouwd; het woord der absolute veiligheid. Het woord, dat overal door het Woord heen geschreven staat, en dat hier zóó te lezen staat: de HEERE sloot achter hem toe.

'Laat dan de ark maar dobberen op de baren; laat dan de golven maar slaan; laat dan de storm het scheepje maar beulcen tot het schijnt te versplinteren — het is veilig, ten teeken daarvan sloot de Heere zelf de deur.

_ Laat er dan binnen in dat scheepje maar een biddende gemeente en een schare van biddende en vertrouwende Christenen zijn. Ze hebben Jezus des 'Vaders Zoon 'aan boord. Maar door den storm heen draagt het scheepje den geloovige veilig naar het strand.

Jezus aan boord, en de deur gesloten door de hand van uw Godl

Het zal in 1932 misschien stormen.

Maar het zal volkomen veilig zijn.

Geborgen bij uw God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen