GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

BRIEF UIT AMERIKA

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BRIEF UIT AMERIKA

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Fundamentalisme".

Men weet in Nederland wel zoo ongeveer, wat met het woord „Fundamentalisme" in de Amerikaansche kerkelijke wereld wordt bedoeld. D© Funidamentalisten willen tegenover de modem-em de „fundamenten" van de aloude Christelijke leer vasthouden. Toen de gereformeerden in de „Presbyterian Church in the U.S.A." hun beklag inbrachten tegen het overheerscbend modemisme in dat kerkverband, ontvingen ze dan ook van de Fundamentalisten alle sympathie.

Toen de gereformeerden ©chter hun fcerkeliiH proces doorzetten wilden, zoo noodig tot afschei­ ding toè^warS^ó^S^vande i^unciameintaJistein), die niet meegingen. Na de scheiding zijn er dan oo'kl velen in de oude kerk gebleven.

Dit schijnt eerst wel Vreemd. De Fundamentalisten zijn immers heel orthodox. Velen hunner zijn premillenialist. En daaronder zijn er weer velen, die meenen, dat als men geen premillenialist is, mea eigenlijk ook niet volbloed orthodox kan zijn.

Men zou dus mogen verwachten, dat deze Fundamentalisten een afscheiding met vreugde zouden begroeten. En toch is dat niet algemeen het geval geweest. Daar is bijvoorbeeld bet „Dallas Theological Seminary" te Dallas, Teocas, waar men niet slechts premillenialist wil wezen, maar waar men de geschiedenis des beils in zeven periodeim splitst. Het zoogenaamde bizondere van de-ze perioiden wordt dan zoo op den voorgrond gesteld, dat de leer des genadeverbonds er feitelijk mee verloren gaat. En men meent dan, met deze leer van „Idispensations" wel bizonder dicht bij de Schrift te blijven.

Maar wat wil nu het geval? Deze „dispensationalisten", en een groot deel der Fundam-entalisten zijn „dispensationalists", willen gewoonlijk van een afscheiding niets weten.

De reden hiervoor ligt juist in hun leer van de „dispensations". Ik kan dit met een voorbeeld verduidelijken.

Een van de „graduates" — leerlingen — van Westminster Seminary heeft nu al maanden lang getracht, zijn geaneente over te halbn zich met hem bij de pas verleden jaar afgesoheiden „Presbyterian Church of Am-erica" te voegen. Nu zijn er sommigen in zijn gemeente, die gewoonweg modem zijn, en hem dus met alle kracht tegenwerken. Maar het orthodoxe gedeelte van zijn getmeente bestaat grootendeel's uit deze „dispensationalisten". Hen wilde hij dus overtuigen, dat het zonde was, in bet oude kerkverband te blijven, waar het Woord en de sacramenten niet zuiver word-eai bediend, en de tucht wordt nagelaten.

Maar meent ge nu dat hij gehoor kan vinden? Toch neen. Een welmeenend vrouwtje sprak hem onlangs toe ongeveer als volgt: „Jezus komt toch spoedig weer. Werk hier maar voort in deze gemeente. We waardeeren uw werk. Er worden zielen voor Jezus gewonnen. Verkwist uw tijd nu niet met allerlei getwist in Üe kerk over dit en dat."

Toen de „dominee" haar vroeg, hoe het kwam, dat ze zoo stellig overtuigd was, dat Jezus spoedig komt, wees ze hem op Matth. 24:34, waar Jezus zegt, dat „dit geslacht geenszins zal voorbij gaan, totdat alle deze dingen volbracht zijn". Met „dit geslacht", zei ze, bedoelde Jezus niett|, 'het geslacht dat toen leefde, maar het geslacht, dat het begin van de vervulUng 'der teekenen, , waarvan Jezus in Mattheus 24 spreekt, heeft gezien. Dat geslacht zijn wij. Dus behoeven we niet langer bezorgd te wezen over het volgende geslacht AVe behoeven niet toe te zien, dat het volgendq geslacht onder de zuivere prediking des Woords wordt groot gebracht. Jezus komt toch eer dat het volgende geslacht is opgegroeid.

Dit is een voorbeeM van de redeneeringen onder het volk. Wat de predikanten betreft, mag ik ook met een voorbeelld verduidelijken. Eén hunner schreef onlangs een boek. In dat boek wees hij op het eerste hoofdstuk van Genesis, waar van de schepping van zon, maan en sterren wordt gesproken. De zon, zei hij, beeldt den Christus ai, de maan de gemeente van Christus, en de sterren de leden der gemeente. De maan heeft geen licht van zichzelf, maar de sterren wel. Dius, wat ook met de gemeeaite van Christus gebeurt, hoofdzaak is, dat wij ieder persoonlijk als volgelingen van Jezus ons licht laten, schijnen.

Wat hem persoonlijk betreft, heeft deze predikant dan ook een roeping naar een gemeente in New- York aangenomen in de oude kerk. Hij en anderen houden het er voor, dat, voorzoover zij persoonlijk niet verhinderd worden het evangelie te prediken, zij niet aan ©en kerkelijk proces tegen de mode'men mee wiUen doen.

Het .gevolg van dit alles is, dat vele van de „dispensationalists" in de oude kerk zijn gebleven. Hoe ze zich daar nu thuis kunnen gevoelen, is wel een raadsel, behalve dat het door him valsche kerkbegrip ©enigszins wordt verklaard.

Maar nu kom ik tot een nog droever geschiedenis. Toen Israël Egypte verliet, ging er ook gemengd volk me© uit. En to-en „The Presbyterian Church of America" de oude kerk verliet, gingen er ook dispensationalisten, halve dispensationalisten en kwart 'dispensationalisten mee uit. Ze waren het naar het scheen, met Machen - en de zijnen eens. In den strijd tegen het modemisme stonden ze em bij. Ook wilden ze, in onderscheiding vaM andere dispensationalists, mee uittrekken. Maar nu et niet meer kan blijven bij een negatief optreden tegen het modernisme, maar we van hot negatieve tot het positieve bouwen naar gereformeerden stijl oeten voortvaren, nu blijkt het wel, dat ze niet verder mee- willen gaan.

Ik word dan nu wel gedrongen te spreken van en nieuwen strijd.' Deze strijd is ©r nu binhein "iaë wanden" van de pas i^êscnëraën ^EOTET twe© partijen zijn nu niet meer de orthodoxen len de modernen. De twee partijen zijn nu de GeiPfr formeerden en de Fundamentalisten, die meest ook met den zuurdeesem van het dispensationalisme zijn doordrongen.

D© strijd pakt zich ook nu w©er saam rondom den zelfstandigen zendingsboard en Westminster Seminary.

In den zendingsboard waren de Fundamentalisten reeds vóór Dr Machens dood sterk genoeg oitn Dr Harold S. Laird in zijn plaats als president van den board te verkiezen. Dat was bet ©ersf» sein tot den aanval op de gereformeerden. Wat er van den zendingsboard zal worden, staat nog te bezien. Binnen een maand zal' er weer ©en verkiezing van bestuursleden plaats hebben en dan zal wel blijken of de gereformeerden in de toekomst de control© in handen zullen hebben. Op bet oogenblik staat de zaak donker.

Wat Westminster Seminary betreft is ©r, menschelijk gesproken, geen gevaar, dat de Fundamentalisten veel veld zullen wiimen. Wel heeft deze inrichting nog weer ©en verlies geleden, daarin, dat Dr Allen Macrae „assistant-professor" in het 'Oud© Testament, o|p Maandag 27 April heeft bekend gemaakt, dat hij de school gaat verlaten. Ook zijn drie leden van den board heengegaan. Maat dit toont slechts, dat z© wel wisten, dat ze toch met blijven niets konden beginnen.

Natuurlijk zijn ©r ook hier wel moeilijkheden, !maar deze zijn voornamelijk financieel. De inkomsten der school worden door het debat geschaad.

Ik mag in dit verband nog vpel afzonderlijM melden, dat één van de punten van critiek die op de faculteit van Westminster wordt geoefend, met het gebruik van sterken drank te doen heeft. De Fundamentalisten zijn over het algemeen geheelonthouders. Als men in het geheel geen sterken drank gebruikt, ook geen wijn, en daarbij nielt rookt, is dat een teeken, dat men nabij 'God wil leven. Daartegenover staat, dat als men geen geheelonthouder is, men daardoor blijk geeft van onverschilligheid in den Christelijken levenswandel. Men begrijpt dus, dat de faculteit van Westminster, die het geheelonthoudersstandpunt niet als zedelijk of kerkelijk bindend wil leeren, volgens de Fundamentalisten gevaarlijk wordt voor de toekomst van „The Presbyterian Church of America". Dr J. Oliver Buswell Jr., president van Wheaton College, en verleden herfst .voorzitter van de algemeene synode, is een van de voornaamste leiders van de Fundamentalisten.

Men kan dus wel zien, dat de pas afgesoheidea gereformeerden met veel moeilijkheden hebben te worsteten. In hoeverre de strijd openlijk op do algemeen© synode, die in Juni te PhiladeJiphiai bijeenkomt, zal losbarsten, is nog niet met zefcerheid te zeggen. Maar wel is het duidelijk, dat de wolken zich samenpakken. En nu moeten we het doen zonder de leiding van Dr Machen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 mei 1937

De Reformatie | 8 Pagina's

BRIEF UIT AMERIKA

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 mei 1937

De Reformatie | 8 Pagina's