Paschen.

Wij dachten, dat we stonden als halmen in de zon, en dat reeds in de aren de vrucht zich zetten kon....

maar 'twas nog slechts 't ontkiemen in aardes donlcren schoot van 't zaad, dat drong ten leven en worstelde in den dood.

De Zon riep! — En de aarde werd langzaam warm en bros: Toen brak het jonge leven zich uil zijn hulsels los,

en 't slaat, zoo pril en teeder, zoo stralend opgericht: een levende offerande. God, voor Uw aangezicht.

't Is Paschen! Nu, herboren staan wij, en bidden aan, want dooden mochten hooren: „De Heer is opgestaan!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen