PERSSCHOUW

Ikabod, de eer is weg.

In „Mededeelingen der S.S.R.", afdeeling Utrecht (gereformeerde Studenten aan openbare universiteiten) lezen we onder het opschrift „Ikabod" een en ander over het dusgenaamde , , eerherstel" eener z.g. „synode" van Dr H. H. Kuyper. Schrijver citeert eerst uit „De Heraut". Enkele van die slechte uitspraken van den man, die verraad pleegde aan kerk en volk in oorlogstijd. Ds C. Veenhof gaf er een nog maar beknopte catalogus van in zijn brochure „In den chaos". En daarna merkte de schrij- ' ver op;

En nu moeten wij radicaal worden en eerlijk spreken, want S.S.R. is interkerkelijk. gaan

Deze uitspraak rondom Prof. Kuyper is een schande! Wie iets van „zuivering" afweet, kan nagaan dat hier iedere rechtsgevoel met de voeten is getreden, dat hier ' hoogstens gewerkt is met omzichtige „casuïstiek". Wanneer een hoogleeraar van een Rijksuniversiteit geschreven had als Prof. Kuyper met een zoo groeten invloed als deze onder zekjere bevolkingsgroepen, was hij volledig in aanmerking gekomen voor afzetting, ook al was hij op bepaalde punten volledig vrij uitgegaan.

Hier is geen woord te veel gezegd. Maar het kringetje, dat meer en meer het gereformeerde volk „beleest" tot meerdere glorie der V.U., en dat nu ook al de oecumenische synode wil samenroepen terwille van de V.U., evenwel vooraf hen uitwerpende, die de „oecumenische" breed-doenerij in Sneek eerst eens wilden toetsen aan de Gereformeerde beginselen, dat kringetje pleegt , , eerherstel" aangaande zaken, die nog nooit publiek waren gemaakt.

We vervolgen:

Maar Prof. Kuyper ontvangt van een kerkelijken kring , , Posthuum eerherstel".

Het grieft ons, dat de kerken niet alleen niet de minste leiding geven vandaag aan de zuiveringspractijken in ons volksleven, maar zelfs op deze wijze medewerken aan een beleediging van ieder rechtsgevoel onder ons kerkelijk volk. Dat dit vanuit een kerkelijke vergadering'is geschied, deze zuiveringspractijk bewijst dat de Kerk nog weinig van al het voorgaande heeft geleerd. Inplaats dat zij, die opkomt voor de vergeving ook het recht toepast, helpt zij mede de rechtsonzekerheid ook na den oorlog te bestendigen.

Vandaar dat wij boven dit stuk plaatsten; Ikaboth (1 Sam. 4 ; 21), al is het hier nog erger. Want het Ikaboth van 1 Sam. 4 ; 21 vond plaats temidden van het oorlogsrumoer, midden in den kruitdamp, maar het Ikaboth van vandaag is gepleegd door een Synode, nadat de kruitdamp is opgetrokken en de rust is weergekeerd, waardoor wij ons weer objectief kunnen bezinnen op wat goed en kwaad was. Dat dit mogelijk was in de Kerk van Nederland in 1945 is schrikwekkend. Wij protesteeren hier juist vanuit onze interkerkelijke S.S.R. fel tegen en spreken de hoop uit, dat diegenen, die lid zijn van de bewuste kerk, ja, juist zij, hiertegen in het geweer zullen komen, opdat zij zich niet door hun verschrikkelijk zwijgen en toezien medeplichtig weten aan dit misleidend „Posthuum Eerhersel", waarvan kerkelijk Jan Publiek natuurlijk niet weet, dat het alleen op één gebied ingaat, terwijl de rest van de practijkén van Prof. Kuyper (zoo inzake zijn Heraut-artikelen) eenvoudig stilzwijgend voorbijgaat, terwijl de Kerk alom de volle waarheid naar voren behoort te brengen.

Wanneer wij in S.S.R. zóó gezuiverd hadden als die Synode, zouden wij een spot worden in de Studentenwereld.

Ik riskeer het, dat sommige onzakelijken denken, dat ik tegen een zekere „Synode" schrijf en dat het me alleen daarom te doen is. Het is er heel ver vandaan. Ik schrijf juist ten bate van die Synode, van welks kerken ik vandaag nog lid ben.

Maar én als lid der Gereformeerde kerken én als perscommissaris mag ik nu niet langer zwijgen, zonder ontrouw te worden aan het gebod van Gods Woord, hetgeen voor goddeloozen en vromen één maatstaf aanlegt ten allen tijde.

Ik citeer hier Ezech. 3 : 16—21.

En daarom, ik-weet hoe klein onze pers is, maar ik weet ook dat God zelf haar wegen verzorgt, niet alleen in de Universiteitszuivering, maar ook in den kerkelijken zuiveringstrijd onzer dagen.

En daarom durf ik als lid der Gereformeerde kerken juist als lid ook eener interkerkelijke S.S.R. het volgende neer te schrijven:

neer te schrijven: Als Calvinist schreef ik, wars van kerkelijke geschillen: , , ziende op het gebod, blind voor de toekomst" een , , In Memoriam Prof. Brandsma".

Ik kon toen eindigen met de oecumenische woorden (oecumenisch op grond van de waarheid, die steeds het bezit is van de gemeenschap der heiligen): ^) „Brandsma nu was Hoogleeraar. Brandsma nu was een Roomsch Katholiek.

De Societas Studiosorum Reformatorum buigt zich in eerbied voor dezen groeten martelaar voor de zaak vanhet Christendom in Nederland in de Twintigste Eeuw.

Hij trooste en bemoedige ons nadat hij gestorven is."

En juist daarom, ondanks het „Posthuum Eerherstel" van Prof. H. H. Kuyper, hem geschonken door een Nederlandsche Gereformeerde Synode zal ik dit artikel beëindigen met de oecumenische woorden (oecumenische woorden, omdat ze de ingeslapenen willen wakker roepen over de zonden der kerk en haar misgrepen):

„Kuyper nu was Hoogleeraar. Kuyper nu was een Calvinist.

De Societas Studiosorum Reformatorum buigt zich in schaamte neer over den grooten verzaker van de zaak

van het Christendom in Nederland in de Twintigste Eeuw. Hij waarschuwe en zuivere ons, nadat hij gestorven is."

Wanneer ik dit artikel uit tactiek had weggelaten was

ik de grootste loochenaar geweest van het Interkerkelijk karakter van S.S.R. en waren al mijn vorige artikelen over de zuivering in deze pers een aanklacht tegen mijn en ons aller geweten geworden. Wie mij daarom dit artikel toch kwalijk neemt, heeft van het interkerkelijk karakter van de S.S.R. en den geestelijken zuiveringsstrijd nog nooit iets begrepen en is voor iedere kerkgelijke handeling ook in de pers volkomen blind en zal het blijven tot den dag des oordeels, 'of totdat hij zich bekeert van zijn ongeloof.

En verder verzuchten wij maar opnieuw: ons arm Calvinisme! Want waar gaan we naar toe met Kerken, die zóó vaag gesproken hebben tegen den Antichrist in de afgeloopen jaren als de Protestantsche Kerken in Nederland?

En dan is er nog een Synode die „Posthuum Eerherstel" toedient aan Prof. Dr H. H. Kuyper, scribent van de Heraut.

Hij heeft den moed gehad dit zelf aan te vragen aan een vergadering, die meer dan eenig andere als onder Gods Toezicht vergadert!

En hij kreeg het van ganscher harte.

En he, t Calvinistisch volk kan verder droomen en stichtelijke stukjes lezen en schrijven.

Edoch: , , 't Is vergeefs, de Heer komt kloppen Met Zijn Woort, Niemand kan de wellen stoppen Van dien moort." (Vondel: „Geuze-vesper of sieckentroost voor de vier-en-twintich").

Een moord is het wanneer de waarheid te kort is gedaan.

Wanneer dit het groene hout eener Synode overkomt, wat mag ons dan nog elders binnen en buiten het dorre Calvinistische kreupelhout te wachten staan?

Het zal de komende jaren wel duidelijk worden. Maar inmiddels; waar gaan we heen? Doch waar we zijn is duidelijk: Ikaboth Anno Domini 1945.

En waar is het einde van dit alles?

Zet het daartoe met hoofdletters, opdat men het wete op de straten niet van Askalon maar Jeruzalem: IKA­ BOTH ANNO DOMINI 1945.

We komen zelf nog op de zaak terug. Papierkwesties waren oorzaak, dat we onze lezers niet als bijlage de correspondentie konden doen lezen. Daar wordt nu op andere wijze voor gezorgd. Even geduld. K. S.

¹) Zie onze Persschouw in het nr (56) van de vorige week.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen