KERKELIJK LEVEN

VREDESOFFENSIEVEN.

Weer heeft zich een actie gevormd, die een petitie aan de beide, synodes — die van ons en van onze uitbanners — doen wil ter zake van de eenheid. Gronhigers hebben dé zaak aangepakt, en vragen adhaesiebetuiging, door 't zenden van een naamkaartje.

We weten, dat we misverstaan zullen worden, als wilden we geen eenheid. Wie zoo lasteren wil, moet dat dan maar doen. Maar niettemin adviseer ik: stuurt geen naamkaartje. Het is n.l. weer het oude lied: men , , gebruikt" eerst om te bannen den Naam des Heeren, en doet daarna, om nog bijeen te krammen wat zich krammen laat, alsof niet de Naam des Heeren, doch een ruzietje in geding geweest was. Er Uggen op de tafel der , , synode" van ginds allerlei stukken, die voor de zooveelste maal revisie vorderen. Op gronden, aan Schrift en K.O. ontleend. Waarom laten die Groningsche heeren niet hun synode rustig daarover beslissen? Waarom deze officieele actie doorkruist met een officieuze neven-actie? En als zij meenen, dat daar in Groningen op onvrome wijze geschorst is, waarom zeggen ze dat dan niet? Hun „synode" gaf hun gelijk, en zij zelf gaan in 't oude spoor verder. Ook met processen. Nu zijn ze , , ontroerd" over een brief uit Indië, . die over de breuk klaagt. Laat hen liever „ontroerd" zijn over het begin, de beslissende daden, en die in revisie nemen. Zij wierpen ons "uit, wij hen niet.

Het is thans weer als na mijn schorsing. Als horzels kwamen vele deels goedbedoelende beste maar onprofetische broeders op me af vliegen: zeg nu maar dit, en beloof nu maar dat, dan wordt ge v^el weer in genade aangenomen. De classis Apeldoorn — niet het minst Ds Nawijn van Apeldoorn destijSs — zette voor een voorstel in deze richting het sterkst den luidspreker aan. In Leiden maakte Ds Weggtemans een gelijke beweging. En in Rotterdam deed Ds Meyster ook zijn vredeswoorden hooren. Maar ik wist, wat ze waard waren (ik kende Ds Meyster als secretaris^ourator, d.w.z. als mede-soheurder en - verloochenaar van twee hoogleeraren zonder zelfs een schijn van recht). En ik bleef volhouden, dat het ging over hetgeen ik HAD gedaan; niet over hetgeen ik ZOU doen. Hetgeen ik HAD gedaan was genomen tot , , grond" voor , , goddelijke" sleutelmachtbediening; maar ik meende, dat daar geen _woord van. aan was, en verwachtte, dat binnen korten tijd anderen zouden handelen als ik, die men echter ongemoeid zou laten. En kwam 't niet uit? Ik achtte het waarschijnliik, dat die classis Apeldoorn stond onder synodale invloeden, hoewel ze — eigenlijk — inging tegen die synode; want die had pas verordineerd, dat men den Heere openlijk moest bidden om zijn goddelijken zegen (!) over de schorsing (lees: sleutelmachtbediening!) over K. S., en kijk, die classis wou nu dat gebeds-object in zijn eigenlijke kwesties zoomaar laten begraven? Mits K. S. voor zijn leven gesteriliseerd zou zijn? En de kerken tevens? Maar dat was het tegendeel van het door de synode gevorderde bidden. En nu komen de geesten openbaar. Nu is. Ds Nawijn belast met het redacteurschap van „De Bazuin", 'het thans geheel kleürlooze blad, dat de suggesties van oud-Kampen nog bij de goedgteloovigen probeert te wekken, maar heel en al is uitgeleverd aan synode en V.U., en tevens met het praesidium van de afgevallen reunisten van F.Q.I. En Ds Weggemans is plus synodale que la synode.

Laat niemand zich door gemoedelijkheden laten meesleepen. Het gaat over hetgeen anno 1944 geschied IS. Wij, die achter de schermen zien — wat heusch geen pleizier is — wij weten, dat de eigenlijke leiders dingen doen, b.v. tegen prof. Greijdanus en mij, waaruit blijkt, dat ze allerminst op vrede aansturen en er ook niet mee rekenen. De door hen geleide studenten handelen evenzoo: een proces, en wederom een proces. Maar laat dan ook niet door een nieuw vredesoffensiefje de verantwoordelijkheid worden afgenomen van de schouders van hen, die hebben gezegd: wij bedienen de sleutelmacht tegen u. Wie DAT zegt, moet volhouden óf herroepen. Doch als ze over herroepen werkeUjk dachten, dan zouden ze wel anders doen. Vrede? Graag. Maar geen schijn-vrede, en

geen ontmanning.

RECHTSGEDINGEN IN VERBAND MET DE VRIJMAKING.

Men bericht ons uit Zoutespui (Z.):

De president der Ari'ondissements-Rechtbank te Middelburg heeft in kort geding uitspraak gedaan in de zaak van de „Geref. Kerk" („Synod, verband") te Zoutespui, als eischeres en de Geref. Kerk (onderh. art. 31 D.K.O.) aldaar als gedaagde.

De Kerkeraad van Zoutespui had op 1 Augustus 1945 met groote meerderheid van stermnen zich vrijgemaakt. Uit deze procedure, welke ten gunste van de Geref. Kerk (onderh. art. 31 D.K.O.) werd beslist, verdienen de volgende overwegingen van den President vermelding:

De President overwoog) dan o.m., dat uit de verschillende voorschriften van de Kerkordening blijkt, dat de Kerkeraad de bevoegdheid heeft om voor en namens de gemeente zelfstandig besluiten te nemen, terwijl uit die Kerkordening n i''e t blijkt, dat de Kerkeraad, alvorens bovenbedoeld besluit te nemen, verplicht was de gemeente te hooren.

Voorts overwoog de President, dat iedere plaatselijke Kerk een zelfstandige Kerk is, welke zelfstandigheid niet ophoudt, wanneer die Kerk het verband, waarin zij met andere Kerken leeft, verbreekt; terwijl hij ten slotte als zijn meening te kennen gaf, gelet op de zelfstandigheid der plaatselijke Kerk, dat de Geref. Kerk (onderh. art. 31 D.K.O.) zich in casu kon blijven beschouwen als de Gereformeerde Kerk ter plaatse.

Een weldadig aandoende erkenning alzoo van het recht en de zelfstandigheid der plaatselijke Kerk. Deze erkenning moge meer en meer algemeen worden en vinde ook weerklank bij het Gerechtshof te 's-Gravenhage, waar de zaak inmiddels in hooger beroep aanhangig is gemaakt.

Tot zoover het bericht, waarvoor we danken. Inderdaad is het een ongedachte zegen, dat in 1944 en daarna in Nederland de rechtspraak eindelijk de grondbeginselen van het kerkrecht gaat erkennen en daarmee de Kerken behandelt naar het door en voor haar zelf gestelde recht. Men zal natuurlijk alles doen, om den loop van het recht om te buigen in „hooger beroep". Want onder al de oogverblindende vredesoffensieven gaat men hardnekkig en doelbewust voort de kloof te verdiepen, ook met behulp van den, rechter. We zijn dus temeer dankbaar voor de

bovengemelde uitspraak.

K. S.

PROF. VEENHOF.

Het blijkt, dat in de pers een bericht circuleert, als zou ds C. Veenhof , , inzake zijn benoeming tot hoogleeraar te Kampen nog geen beslissing genomen hebben". Dit bericht is onjuist. Wij hebben destijds bericht, dat de benoemde zijn benoeming heeft aanvaard. En dat is nog altijd zoo; het is

zelfs onlangs bevestigd.

K. S.

GEESTELIJKE VEBZOBGING MILITAIREN. VRIENDELIJK VERZOEK.

De Raad der Geref. Kerk vaii Utrecht (onderhoudende art. 31 D.K.O.), heeft één zijner Ouderlingen belast met de geestelijke verzorging der in Utrecht liggende militairen. Hij verzoekt den Kerkeraden mededeeling te doen van de namen der uit hun Gemeente naar Utrecht vertrokken en vertrekkende militairen (ook wanneer deze slechts tijdelijk aldaar zullen verkeeren), aan T. A. de Jonge, Wielingenplein 3é, Utrecht.

Andere bladen gelieven dit verzoek ook op te nemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen