KORTE BERICHTEN

— Ds EARKEY WOLF EN DE SUGGESTIE-METHODE. In Leiden en verschillende andere plaatsen hield een Amerikaansche „Youth for Christ Movement" (De-Jeugd-voor- Christus-Beweging) de gemoederen bezig. Leiden heeft ze al „VEROVERD", volgens de Nieuwe Leidsche Courant (Chr. Nat.) van 18 Oct. De correspondent van dit blad vertelt van zichzelf:

„'t Is nu al een paar uur na de bijeenkomst en nog steeds zit de melodie van het lied: „Jesus is the Way; Jesus is the Truth; Jesus is the Lite; And He is mine, mine, mine", in

ons hoofd. Welk een zonderling suggestieve werking ging er van deze

bijeenkomst uit." Net zoo verging het Ds A. G. Barkey Wolf. Hy schryft in de Nieuwe Leidsche van 12 Oct., in een praeparatolr artikel

(hy is n.l. wegbereider óók van deze „helpers op den weg"): „Als Rev. Don Devos u dien avond üi het Engelsch zal leeren zuigen op zyn hemelde manier, denk dan niet dat hy een clown Is; er is nu eenmaal altyd weinig versohU tusschen een heUige en een dwaas. In Amsterdam leerde hy de zaal zingen „Jesus is the Way; Jesus is the Truth; Jesus is the Life" (Jezus is de Weg, de Waarheid, het Leven) en legde ons telkens het refrein op de lippen: „And He is mine, mine, mine". Zeg dan vooral niet: „Mag dat nu wel? Mag merï 1500 jongens en meisjes, die zoomaar van de straat zyn binnengeloopen, laten zeggen: „Jezus is van my? "

Laat ilj U dan vertellen hoe het met my zelf gegaan is. Na die vergadering bleef dat refrein wel drie dagen lang in myn ooren en in mün hart hangen, en ik kon er voor myzelf niet los van komen. Veronderstel nu, dat het zoo ook biyft hangen in het hart van iemand, die nog niet den beslissenden stap in zyn leven heeft gedaan, en dat hy dan zou gaan vragen: „Dwaas die je bent! Dat zingt nu wel van bmnen in je, maar is het waar? Is Jezus van my? " En hy zou dan ernst met die vraag gaan rnaken, dan zou het blijken, dat die avond juist voor hèm is geweest, en dat het Ued hèm het meest van allen in de zaal heeft gegeven."

HeUige en dwaas — naast elkaar Aimy Mc. Pherson in Los Angeles moge my mün critiek op haar tempel (Rel 7 AprU 1939) vergeven... Rustig noemt Ds Barkey Wolf de zaak een Réveil (N. L. Crt. 12 Oct.): het gaat , ; inet de kracht van een sform" (!) over de wereld; maar dat komt misschien van die verschrikkeiyke saxofoons, die Jazz-melodieën scherp doen schallen om de „jeugd voor Christus te wiimen", - zooals het geïllustreerde artikel van Ds Barkey Wolf zelf vertelt. De baptisten-dcHninee Torrey Johnson — Ds B. W. vertelt het zelf — engageerde voor zyn samenkomsten dé orkesten, die In caücago anders den dans plegen te ringelooren. Ze helpen nu mee om de jeugd — ze „loopt van stapel" als nieuw Nederland destyds — binnen te leiden „in een andere wereld met andere idealen, die rechtstreeks uit God geboren •^n" aldus Ds Barkey Wolf. Hy meent, dat na zoo'n samenkomst met saxofoons „Gods Geest Pinksterfeest nog altijd tot een tegenwoordige werlteUjkbdd maakt". Maar ik geloof daar geen woord van: ik ken maar één Pinksterfeest van één dag. En voorts daarvan de vmchten. De Kerk! Ds B. W. is verzekerd dat God door dit kanaal (der suggestie) de lezers „wil bereiken". En hy hoopt, dat de lezers van het Chr. Nat. blad zullen toelaten, dat ze van zichzelf worden losgemaakt. „Ont-ikken", „ont-worden", en zoo meer. Dat zei de mystiek ook. En dat zei Rosenberg ook, u weet wel, den RéveUman van Hitler, pas bekend van Neurenberg. Ds Barkey Wolf sméékt ons:

„Laat toe, dat u van u zelf wordt losgemaakt. Dat is voor Hollanders een bovenmenscheiyice opdracht: Los te worden van je gewichtigheid, van je belangrijkheid, van je eerwaardigheid en weleerwaardigheid. wy willen daar liever niet van alkomen, want wy denken, dat wij dan iets wezeniyks verliezen, terwijl wy toch in werkeiykheid niets anders zouden kwyt raken dan dingen, die je geestehjken groei in den weg zitten, adres: Nicodemus in den Bübel. Laat deze menschen toe u los te maken van u zelf."

Ds Barkey Wolf stelt tenslotte ons bange hart vaderlijk gerust:

„Kerkeiyk Nederland zy gerust: De boodschap die deze mannen brengen is wat de Engelschman noemt: the sound Gospel, het volle Evangelie aooals Paulus, Luther, Calvyn en Pascal het brachten, de boodschap van het Kruis. Alleen de methode is anders dan die van aUe Nederlandsohe Kerken, en alleen daarom al de moeite waard om ermee kennis te maken."

Kom, Dr Kraan. In uw goeie dagen schreef u over Buchmann? CaMjn en die saxofoon-krakers naast elkaar?

Ds Barkey Wolf ging m de samenkomst voor in gebed. Het staat In het Chr. Nat. blad. Maar het „neutrale" „lieidsch Dagblad" van 18 Oct merkte desniettemin op (ondanks het feit dat in Leiden de synodocratische Zuiderkerk, die voor Ds Veldman véél te zuiver is en dus mèt de avondmaalstafel hem verboden is, voor déze lieden is opengesteld):

„Het wil ons voorkomen, dat de eenig juiste kwalificatie van dezen avond is: ongepast Niet tn den slechten zin, doch letteriyk: dergeUjke betoogingen passen niet in ons volkskarakter, dat overigens met zijn uitgesproken godsdienstigen inslag geen stimulans van het, in dit opzicht, aanzienlijk minder bedeelde Amerika van noode heeft.

Tviof n^^nut; f.!., , f'p ove'-tiii'r'ng en eeriyke bedoelineen •*? ? organisatoren te twyfelen valt, " doch omdst Ne-ierla-^.d tpn w üiep religieus besef bra; it, om een godsdienstoefening te ï.unr.en accepteeren waarin „i-tLik> .^I.^..LUO ..i at vv-ü^.: .de , waarheid en het leven" gezongen wordt, zooais meil iBhig', Crosby „Pennies from heaven" hoort zingen, waarin het auditorium tot samenzang van godsdienstige liederen wordt opgezweept zooals men dit meemaakt by een Bonte Dinsdagavondtrein, en waarin melodi'amatische griezelverhalen verteld worden als gold het een huivernummertje uit een cabaret-programma. Om al deze redenen achten wij deze beweging voor Nederland geen winst en voorspellen wy haar ook weinig succes om by te dragen tot verdieping van het religieus besef. Overduideiyk bleek het alleen op effect berekend te zijn uit het gebruik van de Engelsche taal en de vertaling zin voor zin, terwijl Nederlandsohe aanhangers op het podium aanwezig waren, die de samenkomst in het HoUandsch hadden kuimen leiden.

Het aantal bezoekers en bezoeksters, dat aan het einv_door handopsteking te kennen gaf door dezen geëxalteerden avond gegrepen te zyn voor de Christus-idee, bleef — tot veler bevrediging — bepaald tot beneden de twintig. Toen zij

werden ultgenoodigd naar het podium te komen, glngei» er drie "

drie " Tot zoover dit blad.

Drie.... ïJi dan is: Leiden „veroverd" (!)

K. S.

— „HEEREN" OF „BROEDERS". Ds H. Vogel vertelt in zün Kerkbode:

„Toen ik van '39—'43 in Amstelveen predikant was, bestond hier een z.g. coetus. De predikanten van Nieuwer-Amstel (Geref., Herv., H.V.) kwamen éénmaal per maand samen om over verschillende onderwerpen Kerk en Belijdenis rakende, te spreken. Ik heb daar altijd van harte aan meegedaan, en we hebben mooie besprekingen gehad.

Goed. Die „coetus" werd ook nu nog gehouden. Alleen maar, er ontstond een kwestie. De synodale predikanten hadden onoverkomelijke bezwaren mij tot die coetiis uit te noodigen. De Hsrv. predikanten deelden die bezwaren niet. Men heeft over «usee kwestie enkele malen vergaderd. Het gevolg is geweest, aat, waar beide partijen op hun standpunt bleven staan, de coetus werd ontbonden. Die bestaat niet meer, ten gevolge van de uitwerpingswoeöe van de synodale predikanten Dragt, Veenliuizen en Feitsma. Van goede „interkerkelijke" verhoudingen gesproken."

Tot zoover het bericht. Ik denk dat de synodocraten vinden, dat er misverstanden rijzen, als je mondeling elkaar ontmoet. En als we het dan schriftelijk wUlen, zijn ze weer bang voor misverstanden

— HET PERFECTUM, DAT NOG GEEN VIER JAREN ..GODS WOORD" WAS. üit het verslag van een te Nieuwendam gehouden gemeentevergadertng volgende terugblik op de profetische ki'acht van Dr M. Bouwman, voorvechter eener synodocratisohe synode:

„De Kerkeraad te Nieuwendam sprak uit dat „die broeders, welke zich niet konden contormeeren aan de besluiten der synoden van 1942-1S43 hierin, zijns inziens, streden tegen Gods Woord" en kwam daardoor tot de conclusie, dat die broeders daarom niet tot het ambt geroepen konden worden. Om (Se twee pmiten spitste de strijd zich toe."

Tot zoover het bericht. Schorsingsgrond: 't geven van voorlichting. Want ge moogt niet strijden t^en een Woord Gods, dat na vier jaar vervalt

— BUNKERSTRIJD IN VREDESTIJD? Onlangs heeft in het Friesch Dagblad, en naar ik verneem ook in andere bladen, een bericht gestaan betreffen< i8 den Geref. Evangelisatie-arbeid in een voormaligen Duitschen bunker te Trimunt (Gr.).

In dit bericht werd melding gemaakt, van het feit, dat deze arbeid in öen vorm waarin deze tot nog toe plaats had, niet zou kunnen doorgaan, aangezien deze bunker thans verlaten zou moeten worden.

Nu zou er m.i. geen aanleiding zijn om op dit bericht te reageeren, ware het niet, dat thans het gerucht de ronde doet, dat de familie, welke eigenares is van den grond waarop bovenbedoelde bunker staat, de oorzaak wezen zou, waardoor deze bunker-diensten zouden moeten worden gestaakt. Deze geruchten zullen ongetwijfeld' nog aangewakkerd woröen door een bericht in een plaatselyk blad uit de omgeving van Tiimuat, waarin openlijk gezegd wordt, „dat de eigenares van het land, viaaxop de bunker staat, „bezwaard" Gereformeerd is. Ze is nu, aldus de zegsman, van dit Wad od£ bezwaard om deze „Synodale" bijeei^ïirasten te laten doorgaan in haar bunker. Deswege zijn de diensten gestaakt. Maar Ds A. Kooistra, de pastor-loei van Siegerswoude, wendt nu pogingen aan om een „noodlokaal" te verkrijgen. Voorwaar „Droeve verdeeldheid".

Tot zoover dit bericht, dat blijkbaar aansluiten wil aas het stuk, dat in verschillende bladen gestaan heeft.

Terwille nu van den goeden naam eener familie en tevens ook, om in den kerkelüken strijd dezer dagen de zaak der waarheid te dienen, acht ik mij verplicht in dezen openUjk zekere legende-vorming tegen te gaan, door in het publiek te verklaren, dat de familie, welke eigenares is van den bunkergrond, niet de hand heeft in het verdrijven van de „synodale bijeenkomsten" uit dezen bunker. De werkelijkheid is n.l. deze:

Na de bevrijding, toen er in de Geref. Kerken rondom Trimunt nog van geen scheuring sprake was, zijn die omliggende kerken haar Evangelisatie-arbeid, onder auspiciën van de kerk van Siegerwoude, in bovengenoemden bunker aangevangen; zonder evenwel de famUle, wellce eigenares is van dien bunkergrond, daarin officieel te erkennen en toestemming of eventueele voorwaarden te vragen.

Nu is echter na de scheuring in de Geref. Kerken; ook rondom Trimunt, aan bovenbedoelde familie een verzoek gericht, gedateerd Juli 1946, en mede onderteekend door Ds Kooistra van Siegerswoude, of het bunkerterrein te Trimunt door de Geref. Kerken rondom Trimimt gebruikt mocht worden voor haar Evangelisatie en of de familie genegen was aan die Geref. Kerken dat terrein af te staan door verhuur of liever nog door verkoop.

Het zal evenwel bekend" zijn, dat er sinds de scheuring in de Geref. Kerken, stryd ontstaan is over de vraag, welke thans de Geref. Kerken zijn, en welke kerken dus het wettig recht hebben om als Geref. Kerken te evangeliseeren of reeds vóór de scheuring aangevangen Evangelisatie voort te zetten. Ook in bovengenoemde familie bestond daaromtrent geen eenstemmigheid.

Maar om nu de „synodale" Evangelisatie te Trimunt niet onmogelijk te maken, heeft de Familie in een schrijven van Aug. 1946 (van wellc schrijven aan ü, redactie, hierbij copie gezonden wordt) o.m. medegedeeld, aan Ds Kooistra c.s., dat de familie inzake het bewuste verzoek nog geen definitieve beslissing genomen had, aangezien ook andere instanties hun belang bij den bunker te kennen gegeven hadden; maar, dat er van de zijde der familie voorloopig geen bezwaar bestond, dat de „synodale" Evangelisatie gebruik maakte van den bimker en den 'grond huurde, waarop hij stond; echter onder dit beding, dat zij dan niet uitsluitend het recht zou hebben, om bunker en terrein te gebruiken, aangezien de familie zich het recht wilde voorbehouden, om eventueel ook aan anderen rechten van gebruik en huur te verleenen.

Zonder evenwel af te wachten, of andere Instanties nog werkelijk belang zouden hebben bij den bunker, wanneer zü rekening te houden hadden met gebruik en huur der „synodale" Evangelisatie; zonder zelfs bovenbedoelde familie ook maar één antwoord op bovengenoemd antwoord-schrijven waardig te keuren, laat men het nu van „synodale" zijde in de dagbladen vóórkomen, alsof men genoodzaakt zou worden het bunker-terrein te verlaten.

Welke die noodzaak echter zijn zou, is aan de betreffende familie ten eeneimiale onbekend. Maar dat ztj niet van zins is, om de „synodale" Evangelisatie uit haar „Bunkeistelling" te verdrijven, moge uit het bovenstaande duidelijk aan den dag getreden z^jn.

Noordbergum, 21 Oct. 1946.

, Ds JOH. DE WAL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen