De eenheid der kerk

Machtig is vandaag de roep om de éénheid der kerk.

Maar als ge dien roep goed beluistert, dan merkt ge, dat zij, die zoo luide van die eenheid der kerk reppen, nóch verstaan wat die kerk, noch wat haar eenheid is.

Want algemeen laboreert men aan een volkomen subjectivistisch kerkbegrip. Nu is er aan de kerk inderdaad een subjectieve zijde. Onze beUjdenis legt daar den nadruk op door te zeggen, dat de kerk niet alleen samengebracht wórdt door den groeten Herder der schapen, die Zijn kudde door Zijn Geest en Woord samendrijft (congregatio), maar dat de échapen door den Geest en het Woord van dezen grooten Herder gedreven, ook in gehoorzaamheid des geloofs tot de kerk samenkomen (coetus).

En wie nu alleen maar oog heeft voor het samenkomen der schapen, voor hetgeen die aan de normen van den grooten Herder subjecte, daaraan onderworpen menschen doen, en voorbijziet aan het werk van den Herder, die ziet van de kerk alleen maar de subjectieve zijde, die is subjectivist. En hij ziet tenslotte alleen maar mensohen, die samenkomen om samen wat godsdienst te oefenen, een goed woord te hooren, een versje te zingen. De een doet het op z'n roomseh, de ander in het protestante; de een zwaar, de ander licht; de één recht-zinnig, de ander krom-, of liever vrijzinnig; de een meer, de ander minder zuiver; de een precies, de ander rekkelijk. Èn hij vraagt zich bij zoo vervloeiende grenzen en bij zoo groote variatie af, waarom nu toch al die mensehen niet kunnen samengaan ? En hij komt op de gedachte van de eenheid der „kerk".

Maar het spreekt vanzelf, dat, waar die kerken zelve 'slechts als een werk van samenkomende menschen gezien worden, ~ ook de eenheid der kerk verwacht wordt van het doen der menschen. Die-eenheid moeten wij dan maken.

En dan begint het gedokter.

Dan komen de formules, basisformules, grondslagformuleeringen als even zoovele grootste-gemeenedeelers of even zoovele aanrakingspunten van de samen te bundelen geloofsovertuigingen,

Zoo moet dan de eenheid gemaakt worden. Maar die eenheid is de eenheid der kerk niet! Ze wordt hoogstens een organisatorische, administratieve of demonstratieve „eenheid" van alle mogelijke tegendeelen.

De eenigheid des Geestes ontbreekt. .

De eenigheid die er is door den éénen Heiligen Geest.

Ze is en blijft prutswerk.

De eenheid der kerk is de eenigheid des geloofs. Ze is gegeven in den Herder.

Als een kudde schapen op de heide aan het grazen is, dan gaat het eene schaap hier-, het andere schaap daar-heen. Maar zoodra d^ herder zijn schapen roept, en de schapen achter den herder aangaan, beweegt zich héél de kudde in één richting.

Zoo is het in de kerk.

De schapen hooren de stem van den goeden Herder en zij volgen Hem, Dat hooren en volgen nu is het geloof. En waar de schapen den Herder volgen, daar zijn ze één. Door Hem. Door den Heiligen Geest. Dooi" het Woord. Want daar is de eenigheid des geloofs.

Die eenheid is er.

Ook al kennen die schapen elkander niet.

Ook al weten ze van elkander niet.

Een gemeente van Christus in Japan, die zich aanstelt in alle dingen naar het Woord Gods, verwerpende alle dingen, die daartegen zijn, houdende .Jezus Christus voor het eenige Hoofd (N.G.B., art. 29) is waarlijk één met net zoo'n getrouwe kerk in Nederland, ook al zouden ze van elkanders bestaan niet afweten. Want ze hooren ginds en hier de stem van den goeden Herder en volgen Hem. Ze zijn meer één dan twee gemeenten, die ook bij eenheid van kerkverband deze eenigheid-des-geloofs missen. Trouwens, ook waar de eenigheid des geloofs tusschen twee plaatselijke kerken gevonden wordt is die geloofseenjieid primair en de oefening van kerkverband van tweede orde.

En die eenigheid-des-geloofe komt nu door het Woord.

Als men maar dat Woord recht predikt, dan komt de eenheid der kerk wel aan het licht.

De eenheid der prediking brengt de eenigheid des geloofs.

En allen, die het Woord Gods verkondigen leveren een veel wezenüjker bijdrage aan de eenheid der kerk en handelen veel oecumenischer dan allen, die wel erg oecumenisch doen maar aan den opbouw der oecumenische kerk door réchte verkondiging des evangelies vanwege de ruimheid zich onttrekken. Een „engel" in een vergeten gemeente in het achterland, die de schapen leidt in de weide van het Woord Gods en die op zijn plaatsje gehoorzaam staat in het wereldwijde werk van den grooten Herder der kerk, heeft meer gedaan voor de wereldkerk dan iemand, die met verwaarloozing van de rechte leer van de eene conferentie naar de andere werelddeelen . omreisde.

Zoekt ge de oecumene?

Brandt uw hart voor de Una Sancta?

Predik dan het Woord! Houd aan, tijdig en ontijdig!'

Hetzij dat zij hooren, hetzij dat zij niet hooren!

D, E. C.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen