De samensprekings-strop

Onze vorige %* eindigde met de vraag: „En nog verder" ?

Wel, nóg verder is er het allerjongste samensprekingsnleuws. De menschen denken, dat samenspreken-wiUen al vast een bewijs is van sterke liefde, en van innige genegenheid, en van erkenning althans van de aanwezigheid van principieele eenheid. Zoo iets als eenheid-in-den-wórtel. We hebben dat steeds ontkend. Er is meer noodig dan een briefje, inhoudende een invitatie om eens te praten. Neem maar het brief je-Weggemans: terwijl men met ons wou samenspreken, werden in kerkelijke sleutelposities juist de felste scheuringsdrijvers neergezet. Ben Polman hier, een De Bondt daar. Wie dat niet zag, had vast en zeker een al te donkeren zonnebril op tegen het felle licht der brute feiten.

Maar hier is dan het jongste samenspreklngsnieuws: het staat in het Ger Wkbl., , redactie Berkouwer-Ridderbos. Daarin schrijft dr K. Dijk:

„Er wordt geconfereerd. Zeven deputaten onzerzijds (Proff. Nauta, Den Hartogh, Berkouwer, en Dr Kraan, Dr Schippers, Dr Praamsma en Dr S. J. Ridderbos) vergaderen met zeven Hervormde deputaten (o.a. Dr Berkhof, Proff. van Ruler, Van Niftrik), en zijn de ; iietgeraakkelijke taak begonnen om elkaar beter te verstaan en te benaderen; er wordt dus gewerkt, zoals er sinds 1933 met Confessionele en Geref. Bondsmanner saamgesproken is".

Tot zoover het bericht. Dr Dijk vermaant — 't valt even op — zijn lezers: „zegt nu niet: dat is maar praten". Ik begrijp dat niet. De mentaliteit was, dachten wij, zóó: , , als er maar gepraat wordt, dan komt alles wel in orde". Met zulke klanken zijn althans onze menschen opgezweept om toch vooral lange stukken te schrijven in den trant van ds M. de Goede tegen de amersfoortsche synode.

Maar overigens: er zijn gevallen, waarin , , praten" om elkaar beter te verstaan meteen al verzwakking van positie beteekent. Je geeft het volk den indruk, dat men uit al die boeken dezer barthianen hen niet verstaan kan. Maar dat kan het volk wél. Ze kunnen terdege zien, dat barthianisme geen christendom is. Niet alle heeren voorts, die hier van synodale zijde genoemd worden, kunnen tegen de barthianen van hervormde zijde op. Niet ieder hunner wil het ook consequent en fundamenteel. De Overduins-geest heeft den één te pakken, de theologische misvatting aangaande Barth's werk den ander. Beed» door het zeggen: , , we moeten eens praten" verzwakt men den indruk, dien het geschreven woord der barthianen had móeten maken.

Ons geslacht is zwak. Eerst zegt men: trek u van wat GEDRUKT staat niet zoo veel aan: ga praten. En dan doen een paar heeren om een of ander tafeltje gemoedelijk tegen mekaar, en slijpen de scherpe puntjes wat af, en kammen de beweerde scherpslijpers nog wat harder af. En als dan 'de boel bij mekaar gekomen is, althans in , , beter begrip", och meneer, dan zijn de waakhonden voor een deel in slaap gevallen, en dan wordt het weer eens vacantie, en dan worden er weer boekjes gedrukt, en die deugen wel niet. maar de weerstand is weg. De GEDRUK­ TE boekjes winnen het altijd.

Daarom klinkt de stem van dr K. Dijk een beetje te benauwd en wat machteloos, als hij zegt: „Hier staan geweldige dingen op het spel. '34 en '86 zijn geen liefhebberijen van De Cock en Kuyper geweest". Mooi gezegd, dr Dijk, en ook eerlijk gemeend. Maar als u .zoudt doorbijten, dan hebben deze „praters-met-barthianen" hun , , fluisteraars-met-schorsers" klaarstaan, net als in 1944. Bijt maar eens door. Maar neen, u kunt dat niet meer na uw ondoordacht gelegenheidsgeschrijf van 1944, toen U haastig een kortstondige meerderheid bijviel....

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen